Για τον συνθέτη της Έρημης Πόλης (1982) δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Παραμένει ένας σημαντικός Έλληνας δημιουργός, που σε μια εποχή ζόρικη εξακολουθεί να διατηρεί χαμηλούς τόνους διατηρώντας, με ευχάριστο τρόπο, τις δημιουργικές του ανησυχίες. Μια τέτοια ανησυχία διαφαίνεται έντονα και στη νέα του δισκογραφική δουλειά, Κι Η Κολοκύθα Έγινε Πάλι Άμαξα. Μπορεί να της λείπει κάτι σε σύγκριση με το παρελθόν του Σταυριανού, διατηρεί ωστόσο έναν υψηλό ποιοτικό πήχη, ως προς τις συνθέσεις και τη μουσική πρόταση. Στο Κι Η Κολοκύθα Έγινε Πάλι Άμαξα ο Γιώργος Σταυριανός κατορθώνει να συζεύξει το «παλιό» με το «νέο» σε δώδεκα συνθέσεις του. Έτσι, από τη μια, ο Μανώλης Μητσιάς προσδίδει –με την αυθεντική στόφα της λαϊκής του ερμηνείας– κύρος και ουσία στο “Μια Του Κλέφτη” (ένα έξυπνο λαϊκό τραγούδι για το τριπάκι της αγάπης) και στο “Ο Ερχομός Σου” (μια δραματική αποτίμηση της απουσίας και του χαμού που τη συνοδεύει συχνά). Στον αντίποδα, οι φωνές της Σοφίας Αβραμίδου και της Ντίνας Γιακουμάτου, δυο νεαρών ερμηνευτριών από τη Βόρεια Ελλάδα, δείχνουν ότι αυτός ο τόπος δεν έχει χάσει το ταλέντο του. Οι εν λόγω κυρίες, σηκώνουν το βάρος τριών τραγουδιών στον δίσκο, και το πράττουν εξαιρετικά. Ως καλύτερη όμως στιγμή ξεχωρίζει το “Όνειρο Που Φεύγει Είν’ Η Ζωή”, ένα τραγούδι ερμηνευμένο από τον Παντελή Θαλασσινό, το οποίο φέρνει κάτι από την αύρα της αείμνηστης Μαρία Δημητριάδη στην προαναφερθείσα Έρημη Πόλη. Η ενορχήστρωση είναι το δυνατό χαρτί του δίσκου, με τα βιολιά και το πιάνο να μπλέκουν το «κλασικό» με την ελληνική παράδοση. Η γκάιντα, το καβάλ, το τρομπόνι, τα ντέφια και το ακορντεόν ντύνουν τις συνθέσεις με μια βαθιά αντίληψη ελληνικότητας, διατηρώντας συνάμα έναν πηγαίο χαρακτήρα. Τα τρία δε ορχηστρικά λειτουργούν συνεκτικά για τη μετάβαση στη λογική ασυνέχεια του άλμπουμ, επιδεικνύοντας τόσο τη χαρακτηριστική άνεση ενός ιντερλούδιου, όσο και τη χάρη μιας αυτόνομης σύνθεσης –το “Βρέχει Απόψε Στη Μαδρίτη” λ.χ. είναι ένα βαλσάκι με δύναμη και ευαισθησία. Ακόμα, τα στιχουργικά μοτίβα αναβλύζουν έντονα όλες αυτές τις συναισθηματικές/υπαρξιακές καταστάσεις που συνοδεύουν και παλιότερες δουλειές του Σταυριανού. Η αγάπη, ο έρωτας, η απώλεια, η συναισθηματική απουσία και το ονειρικό είναι εικόνες που κάνουν την παρουσία τους αισθητή. Παρούσα όμως δηλώνει και η γενικότερη αισιοδοξία την οποία «προπαγανδίζει» ο παραμυθένιος τίτλος Κι Η Κολοκύθα Έγινε Πάλι Άμαξα, και ίσως είναι και η τελική γεύση που σου αφήνει η ακρόαση αυτής της δουλειάς. Συνολικά, ο νέος δίσκος του Γιώργου Σταυριανού διαθέτει όμορφες συνθέσεις, και κάποιες εξαιρετικές ερμηνείες. Στον ορυμαγδό τόσο της κιτς λαϊκής «παρέλασης» όσο και της ψυχαναγκαστικής «έντεχνης» κοροϊδίας, το Κι Η Κολοκύθα Έγινε Πάλι Άμαξα αποτελεί μια όαση ποιότητας.
