Η αλήθεια είναι ότι, μέχρι την παρούσα δισκογραφική κυκλοφορία, οι Emigre, αν και με δύο άλμπουμ στο ενεργητικό τους, είχαν γίνει κυρίως γνωστοί για την εμπνευσμένη διασκευή τους στα “Κόκκινα Γυαλιά” του Σταμάτη Κραουνάκη. Αλλά οι Live Στιγμές τους χάρισαν τις δύο πρώτες αποκλειστικά δικές τους επιτυχίες: το πασίγνωστο χιτ της προηγούμενης χρονιάς, “Πέφτω” και το “Σάββατο Απόγευμα”, με τη συμμετοχή του Αντώνη Ρέμου. Αυτά είναι και τα δύο μοναδικά καινούργια τραγούδια της δουλειάς, καθώς το υπόλοιπο μέρος αποτελείται από ζωντανές ηχογραφήσεις παλαιότερων δικών τους συνθέσεων ή τραγουδιών άλλων. Μιας και αναφέρθηκα όμως στα δύο καινούργια τραγούδια, νομίζω ότι αυτά και μόνο αρκούν για να συνειδητοποιήσει κανείς το πρόβλημα που υπάρχει στις συνθέσεις του συγκροτήματος, και πιο συγκεκριμένα του Γιάννη «Emigre» Χανιωτάκη, ο οποίος είναι και η ψυχή του γκρουπ. Ενώ δηλαδή έχεις από τη μια ένα δυναμικό, χορευτικό, ευχάριστο pop/rock κομμάτι (“Πέφτω”), ακολουθεί στη συνέχεια μία ανούσια ηλεκτρισμένη και μελιστάλαχτη μπαλάντα α-λα-Θεοφάνους κοπής – η συμμετοχή του Ρέμου δεν μπορώ να πω ότι ακούγεται άσχημα πάντως σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Βέβαια τέτοιους κινδύνους διατρέχουν, διεθνώς, όλοι οι καλλιτέχνες οι οποίοι κινούνται σε έναν mainstream pop ήχο. Μόνο που οι Emigre δεν φαίνεται να έχουν κάνει και μεγάλη προσπάθεια ώστε να τους αποφύγουν. Απόδειξη και άλλα κομμάτια, αυτή τη φορά από το παρελθόν τους: δύσκολα θα μιλήσει κανείς άσχημα για την απολαυστική μελωδία του “Τρέχω Στη Νύχτα Σαν Σκιά”, αλλά δύσκολα θα βρει κάποια καλή κουβέντα για τη 1990s eurodance pop αισθητική του “Είμαστε Ένα” – αισθητική που δυστυχώς επαναλαμβάνεται και στο υποψήφιο για τη Eurovision τραγούδι “Touch Me Deep Inside”. Τα δείγματα που έχουν δώσει αποδεικνύουν νομίζω ότι, με λίγο μεγαλύτερο παίδεμα, οι Emigre θα μπορούσαν ίσως να φτάνουν σε ένα καλύτερο και πιο ουσιαστικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Από εκεί και πέρα, στις Live Στιγμές θα βρείτε και διασκευές πολύ γνωστών κομματιών όπως στο “Πάνω Απ’ Τα Σύννεφα” του Νίκου Πορτοκάλογλου, στα γνωστά “Κόκκινα Γυαλιά”, στο “Λιωμένο Παγωτό”, στο “Πόσο Σε Θέλω”, αλλά και σε κάποια αγγλόφωνα τραγούδια – όπως π.χ. στο “Begging”, στο “I Will Survive” ή στο “Give It Away” των Red Hot Chily Peppers. Καθόλου άσχημες επιλογές για να συμπληρωθεί το live άλμπουμ ενός γκρουπ που δεν διαθέτει μεγάλη δισκογραφία και πολλές επιτυχίες. Αρκετά καλές συνολικά οι διασκευές, όπως και οι ερμηνείες της Ραχήλ Τσελεπίδου και του Αντρέα Λεούδη, οι οποίοι έχουν αναλάβει το ερμηνευτικό κομμάτι. Εν τέλει, το Live Στιγμές αποτελεί για τους Emigre μία κυκλοφορία που δεν τους εκθέτει μεν, αποτυγχάνει δε να διεκδικήσει κάποιο ιδιαίτερο νόημα στο δισκογραφικό σκηνικό – απευθυνόμενη μάλλον στους fans τους περισσότερο, παρά σε ευρύτερα ακροατήρια. Εν αναμονή κάτι πιο ολοκληρωμένου, να ευχηθούμε λοιπόν περισσότερα “Πέφτω” και λιγότερα απογεύματα Σαββάτου για το μέλλον…
