Ο Σεραφείμ Τσοτσώνης να ρεμιξάρει Mary & Boy και ο Satoshi Fumi τον Τσοτσώνη, ενώ οι Info πειραματίζονται με το απολαυστικό “Sweet Sensation” του Ιάπωνα δημιουργού; O Ion να αναδιατάσσει τους Flakes και ο Jonas Bering εκείνον; Ο G-Pal να αναπλάθει σε downtempo φόρμες τον Sunset Blvd. ενόσω ο Νίκος Διαμαντόπουλος «πειράζει» το “Aegean Sea” του και ο Άρης Κόκκου παίζει με τα όρια της Αιωνιότητας (“Eternity”); Ο Hiroshi Watanabe να πειραματίζεται με τους Albatross την ώρα που ο Dousk «ροκάρει» με τους Abbie Gale; Κάπως έτσι μοιάζει η ζωή σε remix και κάπως έτσι γεμίζουν τα δύο cd του δεύτερου μέρους της συλλογής της Klik Life On Remix. Αλλά ενώ όλα τα παραπάνω σου κινούν το ενδιαφέρον και αρχίζεις την ακρόαση με λαχτάρα, μένεις τελικά με τις προσδοκίες σου. Δύσκολο πράγμα το remix...Η βάση βέβαια από την οποία οφείλει να ξεκινήσει κάθε κριτική πάνω στο Life On Remix 2 είναι πως η συλλογή στέκει. Δεν είναι μόνο το βάρος των συμμετοχών που παίζει τον ρόλο του σε αυτό ή η αποκλειστικότητα των κομματιών – η οποία, όσο και να το κάνεις, εξασφαλίζει το credit ύπαρξης. Είναι ίσα-ίσα η λεπτοδουλειά όλων όσων μαζεύτηκαν για να πραγματώσουν τη συλλογή και η σωστή, κατά πρώτον, προσέγγιση του υλικού: ένα remix οφείλει να σέβεται το πνεύμα της αρχικής σύνθεσης και όχι να την ισοπεδώνει ή να της αλλάζει τα φώτα (με την κακή έννοια). Σε τούτο επιτυγχάνουν όλοι ανεξαιρέτως. Αλλά ένα remix πρέπει, κατά δεύτερον, να αναδεικνύει μια νέα οπτική γωνία στο υπάρχον υλικό, να ανοίγει ένα καινούργιο παράθυρο σε μια ήδη δεδομένη σύνθεση. Σε αυτό – στο πιο ουσιώδες δηλαδή κομμάτι της υπόθεσης, καλλιτεχνικά – λίγοι φάνηκαν να διαθέτουν την απαιτούμενη φαντασία, κάτι δυστυχώς οφθαλμοφανές σε μια συλλογή με τη διάρκεια της παρούσας. Ο Ion, για να το θέσω πιο αναλυτικά, μπόρεσε πράγματι να δώσει ένα νέο υπόβαθρο στην άνευρη και συνταγοποιημένη κιθαριστική pop των Flakes (“Yem”), έστω επιμένοντας σε μάλλον ρετρό μονοπάτια. Το ίδιο ισχύει και για τον Dousk και την προσωπική του πινελιά τόσο στο “Secret” των Abbie Gale όσο και στο “Train Comin’” του Sunset Blvd., για τον Νίκο Διαμαντόπουλο και τη διακριτική του ανάγνωση στο “Electric Poem” του Ion, ή για τον Άρη Κόκκου και τη φαντασία με την οποία αντιμετώπισε το “Eternity”. Αλλά τα περισσότερα από τα υπόλοιπα remixes θα τα χαρακτήριζα τυπικά και ρουτινιάρικα, αρκούμενα σε πολύ λίγα πράγματα: ένα διαφοροποιημένο ηλεκτρονικό φόντο εδώ, μια εύκολη αναδιάταξη εκεί κοκ. Τέτοια είναι π.χ. το Stel remix στο “Girl” του Dousk, το Info remix στο “Sweet Sensation”, το SCSI 9 remix στο “I Am Free” του Τσοτσώνη, ή το Chris J remix στο “Don’t Look Now”. Και τελικά είναι η προσέγγιση αυτή η οποία σου αφήνει τη δυνατότερη γεύση, καθηλώνοντας έτσι το Life On Remix 2 στην ανισότητα, να ακροβατεί στο τεντωμένο σκοινί μεταξύ του συμπαθούς και του αδιάφορου.
