Μια συλλογή με κάποια παλιότερα τραγούδια του Ορφέα Περίδη είναι βασικά το Live & Με Τους Φίλους Του, το οποίο αποτελείται από δύο cd. Στο πρώτο, με τη συμβολή κάποιων φίλιων καλλιτεχνών, επανεκτελούνται τραγούδια από προσωπικούς δίσκους του ή από συμμετοχές του σε δίσκους άλλων, ενώ στο δεύτερο επιχειρείται να αποτυπωθεί η ατμόσφαιρα των ζωντανών του εμφανίσεων. Τα δεκαπέντε χρόνια επιτυχημένης πορείας του Περίδη στο ελληνικό τραγούδι και οι επτά προσωπικοί του δίσκοι κάνουν το δίχως άλλο την απόφαση μιας τέτοιας κυκλοφορίας να δείχνει δικαιολογημένη. Ξεκινώντας απ’ το δεύτερο cd, βρίσκουμε κάποιες ζωντανές ηχογραφήσεις από τις εμφανίσεις του Περίδη τον Απρίλιο του 2008 στον Σταυρό Του Νότου, στην Αθήνα. Η Μελίνα Κανά κι η Λιζέτα Καλημέρη τον συνοδεύουν σε μερικά απ’ τα πιο δημοφιλή του τραγούδια (“Η Φωτοβολίδα’’, “Αχ, Να Σε Δω’’, “Μάτια Μου’’, “Φεύγω’’ κ.α.) δίνοντας έναν διαφορετικό τόνο απ’ αυτόν των πρωτότυπων εκτελέσεων. Αυτή αποβαίνει κι η μόνη στην ουσία διαφοροποίηση, αφού κατά τα άλλα δεν συναντάμε κάποια διάθεση πειραματισμού ή εναλλακτικών εκτελέσεων. Έτσι, απομένει μια συλλογή επιτυχιών του Περίδη διανθισμένων με μια – κάπως ασαφή – αίσθηση ζωντανής ηχογράφησης, η οποία δίνεται κυρίως απ’ τα χειροκροτήματα στο τέλος των τραγουδιών και από κάποιες σκόρπιες κουβέντες του δημιουργού τους. Στο άλλο cd, που έχει περισσότερο «ζουμί», ο Περίδης έχει καλέσει κάποιους συναδέλφους του ώστε να ηχογραφήσουν εκ νέου παλιά του τραγούδια: ο Διονύσης Σαββόπουλος λέει έτσι μαζί του το “Ντέρμπι/Χούλιγκανς’’ – τραγούδι απ’ το ντεμπούτο-άλμπουμ του Αχ, Ψυχή Μου Φαντασμένη (1993) – ο Σωκράτης Μάλαμας τραγουδάει εκπληκτικά το “Γιατί Πολύ Σ’ Αγάπησα’’ (απ’ τον δίσκο Απ’ Το Παράθυρο Κοιτώ), ο Φοίβος Δεληβοριάς ερμηνεύει το “Μια Νότα’’ απ’ τον ίδιο δίσκο, ο Παύλος Παυλίδης το “Για Πού Το ’Βαλες Καρδιά Μου’’, απ’ τον ομώνυμο δίσκο του 1999. Τέλος ο Μανώλης Ρασούλης συμμετέχει στο “Δρομολόγιο’’ του Τι Θα Πει Ζωή (2003), ενώ ο ίδιος με τον Πέτρο Βαγιόπουλο συμμετέχουν εναλλάξ σε δύο δικά τους τραγούδια που τραγούδησε – ιδιαίτερα επιτυχημένα – ο Περίδης στα άλμπουμ Σελοτέιπ (1997) και Τι Γυρεύεις Μες Στην Κίνα Τσάκι Τσαν; αντίστοιχα (“Το Βαλς’’ & “Ρωσικά Μου Μάτια’’). Επιτυχημένες οι επιλογές, αφού όλοι οι συμμετέχοντες δίνουν με τον χαρακτήρα τους διαφορετικό χαρακτήρα στα τραγούδια – και πάλι όμως μονάχα σε ερμηνευτικό επίπεδο. Εξαίρεση ίσως αποτελεί η ερμηνεία του Παυλίδη, του οποίου η φωνή δεν φάνηκε να ταιριάζει ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο τραγούδι. Έχει ωστόσο ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πως ένα τραγούδι δέκα χρόνων, κι όχι μάλιστα απ’ τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Περίδη, ενέπνευσε φέτος να το επανεκτελέσουν δισκογραφικά δύο καλλιτέχνες τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, όπως ο Παυλίδης και ο Βασίλης Καρράς. Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη, άτυπη, κατηγορία στο Live & Με Τους Φίλους Του, όπου ο Περίδης ερμηνεύει τραγούδια δικά του (στη μουσική τουλάχιστον), τα οποία είχαν πει σε πρώτη εκτέλεση άλλοι καλλιτέχνες. Το “Όλοι Οι Τρελοί Τρελοί Δεν Είναι’’ σε στίχους του Ηλία Κατσούλη το είχε π.χ. πρωτοπεί η Καίτη Κούλλια στον προσωπικό της δίσκο Η Αγάπη Λάθη Συγχωρεί (2004) – που είχε επιμεληθεί ο ίδιος ο Περίδης – ενώ το “Ο Μικρός Μου Αδερφός’’, σε στίχους του Θοδωρή Γκόνη, το είχε τραγουδήσει ο Μανώλης Λιδάκης στον δίσκο του Ο Ήλιος Του Γενάρη (1998). Επίσης υπάρχει ένα καινούργιο τραγούδι με πολύ ενδιαφέρον θέμα και τίτλο “Κυψέλη’’, σε στίχους και μουσική του ίδιου του Περίδη, ενώ, τέλος, υπάρχουν επανεκτελέσεις πέντε ακόμα τραγουδιών, σχεδόν πανομοιότυπες με τις πρωτότυπες, χωρίς να παρουσιάζεται κάποια προφανής αφορμή για αυτό. Για να μη μακρηγορώ περισσότερο, το γεγονός είναι ότι ο Περίδης ξεχωρίζει σήμερα ως ένας απ’ τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς της γενιάς του, έχοντας ήδη κάμποσους καλούς και πολύ καλούς δίσκους στο ενεργητικό του. Βρίσκω εκπληκτικό ότι πολλά απ’ τα τραγούδια που έχει γράψει ένας τόσο χαμηλόφωνος δημιουργός έχουν γνωρίσει πανελλήνια απήχηση, αντιβαίνοντας στην εσωστρεφή τους φύση. Με την κυκλοφορία έτσι του Live & Με Τους Φίλους Του ο Περίδης φαίνεται να επιθυμεί να ανακεφαλαιώσει τη δισκογραφία του, επιλέγοντας να παρουσιάσει κάποια χαρακτηριστικά στιγμιότυπα, χωρίς ωστόσο διάθεση αναδιαπραγμάτευσης. Αναπόφευκτα λοιπόν το στοιχείο της καλλιτεχνικής έκπληξης απουσιάζει, η ακρόαση του εγχειρήματος όμως, ακόμα κι έτσι, παραμένει απολαυστική.
