Η Αντιγόνη Κατσούρη είναι μια ερμηνεύτρια με ομολογουμένως εντυπωσιακό βιογραφικό. Σε ηλικία 10 χρόνων παρουσιάστηκε σαν παιδί-θαύμα στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν πολλές μουσικές σπουδές (πτυχίο πιάνου, φωνητική, ενασχόληση με διάφορα όργανα) και ζωντανές εμφανίσεις στο πλευρό αναγνωρισμένων δημιουργών (Μάριος Τόκας, Λάκης Παπαδόπουλος κ.ά.). Το Ουράνιο Τόξο είναι το πολυσυλλεκτικό ντεμπούτο της και περιέχει 10 τραγούδια.Η Κατσούρη διαθέτει μια ιδιαίτερη, σχεδόν «διάφανη» φωνή, άρτια τεχνικά και με μεγάλο εύρος, που μου θύμισε σε κάποιες στιγμές την Κατερίνα Νιτσοπούλου, ερμηνεύτρια των Άνεμος. Έχει αναλάβει η ίδια την παραγωγή και την καλλιτεχνική διεύθυνση αυτής της εργασίας, η οποία παίρνει έτσι τον χαρακτήρα προσωπικού στοιχήματος. Τα τραγούδια που επέλεξε να ερμηνεύσει γράφτηκαν από τους Άρη Κλεισούρα, Ηλία Κατελάνο και Βασίλη Καζούλλη ενώ υπάρχει και ένα δικό της, σε στίχους Πέτρου Βοσκαρίδη. Στον εκτελεστικό τομέα επιστρατεύτηκαν μερικοί πολύ καλοί μουσικοί σε κοντά δυο ντουζίνες ακουστικά και ηλεκτρικά όργανα, με αποτέλεσμα οι ενορχηστρώσεις, καθαρά ποπ προσανατολισμών, με τζαζ, ροκ και έθνικ πινελιές, να είναι λεπτοδουλεμένες και ενίοτε εντυπωσιακές. Δυστυχώς η πολύ φιλόδοξη παραγωγή και η μεγάλη προσοχή που έχει δοθεί στον ήχο πάει χαμένη εξαιτίας του μέτριου υλικού του Ουράνιου Τόξου. Πέρα από το ατμοσφαιρικό “Θάλασσα”, που σωστά επιλέχτηκε να ανοίγει τον δίσκο, δύσκολα βρίσκει κανείς άλλα άξια λόγου κομμάτια. Ακόμα και σε περιπτώσεις όπου οι μελωδίες έχουν κάτι να πουν (π.χ. στο “Ταξιδεύω”), οι ανέμπνευστοι στίχοι φροντίζουν έτσι ώστε να χάνεται το όποιο ενδιαφέρον. Και είναι απορίας άξιο πώς ο Βασίλης Καζούλλης έβαλε την υπογραφή του σε ένα τραγούδι σαν το “Δεν Με Νοιάζει”: «Καρφί δε μου καίγεται πια τι κάνεις και πού πας/ Για αυτές που πίσω σου σέρνεις και τις απατάς» και πιο κάτω: «Πια δε με νοιάζει και για σένα δεν πίνω/ Δεν ξενυχτάω, δεκάρα δεν δίνω!».Στις οσκαρικών διαστάσεων ευχαριστίες της, στο ένθετο του cd, η Αντιγόνη Κατσούρη κάνει ξεχωριστή αναφορά σε κάθε έναν από τους δημιουργούς που τής έδωσαν τραγούδια. Είναι όμως αυτά τα τραγούδια που αποτελούν το μεγάλο πρόβλημα του Ουράνιου Τόξου. Κατά τη γνώμη μου, όταν θα μπει στη διαδικασία της συγκέντρωσης υλικού για τον επόμενο δίσκο της, η Κατσούρη θα πρέπει να εφαρμόσει έναν πιο αυστηρό ποιοτικό έλεγχο. Γιατί καλό το εντυπωσιακό περιτύλιγμα (ο όλος σχεδιασμός του cd παραπέμπει στην... Madame Figaro) αλλά, αν δεν συνοδεύεται από ανάλογο περιεχόμενο, δεν μένει τίποτα στο τέλος.
