Στο παιδικό τραγούδι, όπως και στην υπόλοιπη δισκογραφία εξάλλου, υπάρχει μια πληθώρα αγοραίων κυκλοφοριών που γίνονται απλά για να γίνουν. Ή πιο συγκεκριμένα απλά για να πουλήσουν, χωρίς κανένα καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Υπάρχουν όμως και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι παίρνουν πιο σοβαρά αυτή την ασχολία, παρουσιάζοντας δουλειές ιδιαίτερα αξιόλογες για τα παιδιά αλλά και τους ενήλικους μουσικόφιλους, με σοβαρές παραγωγές, καλοδουλεμένες ενορχηστρώσεις, εμπνευσμένο περιεχόμενο και προσεγμένη γενικότερα αισθητική. Το άλμπουμ του Κύπριου συνθέτη Μιχάλη Ανδρονίκου ανήκει σαφώς σ’ αυτή τη δεύτερη κατηγορία. Στο καθένα από τα δώδεκα τραγούδια του άλμπουμ κρύβεται μια μικρή, ενδιαφέρουσα ιστορία με ήρωες μικρά και μεγάλα ζώα που έρχονται ασφαλώς Απ’ Τη Στεριά, Το Νερό Και Τον Αέρα. Ζώα ωστόσο που διαθέτουν ανθρώπινες και καθ’ όλα αναγνωρίσιμες συμπεριφορές, πάθη και επιθυμίες, όπως η Αλιγατορίνα, η οποία έχει όνειρο να γίνει χορεύτρια, η μαϊμού η Σουλτάνα που νοσταλγεί την πατρίδα της, ή ο Ρούλης ο ελέφαντας, ο οποίος θέλησε να αδυνατίσει για τον έρωτα μιας καμηλοπάρδαλης κ.ο.κ. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτές οι, σ’ ένα πρώτο επίπεδο, απλές ιστορίες υλοποιούνται μ’ έναν στίχο ζωντανό και σπινθηροβόλο, με πλήθος αναφορών και νοημάτων που εφάπτονται με έξυπνο τρόπο στο σήμερα (π.χ. το ματαιόδοξο χταπόδι που «έχει καπέλο και κινητό/ και ας μη πιάνει στο βυθό»). Ταυτόχρονα δεν παραλείπονται να γίνουν σαφείς νύξεις για θέματα κοινωνικά και οικολογικά: δεικτικός και σαφής ο στίχος απ’ το τραγούδι “Αγέλη”, όπου όλα τα ζώα έχουν κατέβει σε μια διαδήλωση: «Κι άμα έρθει η αστυνομία να πετάξει δακρυγόνα/ έχω πάθει ανοσία απ’ τα εντομοκτόνα». Ο Ανδρονίκου, πλην της μουσική, έκανε ο ίδιος την πλούσια ενορχήστρωση κι έπαιξε τα περισσότερα όργανα. Έχει στήσει μια ωραία χαλαρή jazz ατμόσφαιρα για το Απ’ Τη Στεριά, Το Νερό Και Τον Αέρα, με απλές αλλά ευρηματικές μελωδίες που στοχεύουν πιο πολύ στην ανάδειξη των στίχων. Οι στίχοι για τους οποίους κάναμε λόγο και παραπάνω έχουν γραφτεί απ’ τους Νίκο Αϊβαλή (έχει αναλάβει επίσης τη θεατρική επιμέλεια και την όμορφη εικονογράφηση), Βασίλη Γκίκα, Νατάσσα Κακογιάννη και Αλέκα Ελυώτη. Στο ερμηνευτικό κομμάτι ο συνθέτης εμπιστεύτηκε δύο νέους, πολύ καλούς τραγουδιστές: τη Σίσσυ Κασσάνδρα και τον Γιάννη Λεκόπουλο. Σ’ ένα τραγούδι μόνο – το εξαιρετικό “Η Μάγια Η Κουκουβάγια” – συμμετέχει η Μαρία Φωτίου. Ας διατυπώσουμε μόνο μια μικρή επιφύλαξη για το εάν και κατά πόσο μπορούν κάποια πιο εσωστρεφή, μουσικά, τραγούδια (“Ο Κοσμάς Ο Κάβουρας”, “Ο Κροταλίας Ο Ηλίας”) να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον των πιο μικρών παιδιών σε ολόκληρη τη διάρκεια του δίσκου. Όπως και να ’χει πάντως, το Απ’ Τη Στεριά, Το Νερό Και Τον Αέρα δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως μια εξαιρετική προσθήκη στην παιδική δισκογραφία. Πρόκειται για μια δουλειά η οποία, χωρίς διδακτισμό κι υψωμένο δάκτυλο, αλλά με φαντασία και καλή διάθεση, περνάει πολλαπλά μηνύματα και αποτελεί ένα ιδανικό παράδειγμα ενός σύγχρονου, παιδικού δίσκου.
