Οι National Pornografik μας έρχονται από τη Θεσσαλονίκη και μετράνε σχεδόν δέκα χρόνια ύπαρξης. Λόγω όμως διάφορων προβλημάτων και δυσκολιών, κατάφεραν τελικά φέτος να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι όλα αυτά τα χρόνια έμειναν αδρανείς, αντίθετα ανέπτυξαν μια σημαντική συναυλιακή δραστηριότητα – μεταξύ άλλων έχουν ανοίξει συναυλίες για τους Cult Of Luna, τους Anathema και τους Gathering, αποσπώντας πάντα κολακευτικά σχόλια. <br><br>Με αυτό το πολύ ιδιαίτερο όνομά τους λοιπόν, και με έναν ήχο που παίζει ανάμεσα στο post rock, το doom, το punk ως και τη free jazz, ορμούν στη δισκογραφία, και οι οιωνοί είναι σίγουρα μαζί τους. Κι αυτό γιατί καταφέρνουν να ισορροπούν ανάμεσα σε όλα αυτά τα ετερόκλητα είδη, και να διαθέτουν και μια γυναικεία φωνή με αξιώσεις. Το D. ξεκινάει με το ίσως καλύτερο κομμάτι του, το “Vinegar Man”, το οποίο προσφέρεται για άφθονο headbanging. Η συνέχεια είναι το ίδιο δυναμική, με κομμάτια τίγκα στα αγριεμένα riffs και πειραματισμούς που είτε θυμίζουν αρκετά Faith No More και Mike Patton (“Worship”, “Chili”), είτε βυθίζονται στο drone – όπως το “Marblellous”. Αλλά το πιο περίεργο κομμάτι του άλμπουμ είναι όμως το “RBTK”, και αυτό γιατί είναι ένα κανονικό, ορχηστρικό ρεμπέτικο κομμάτι, με μεταλλική όμως χροιά. Η επιλογή των National Pornografik για γυναικεία φωνητικά φαίνεται ότι τους βγάζει ασπροπρόσωπους. Κι αυτό γιατί η φωνή της Χρύσας αποδεικνύεται ιδανική, μιας και μπορεί να παίζει άνετα ανάμεσα στην «καφρίλα» των αντρών, αλλά και να γίνεται απαλή στις πιο ήρεμες στιγμές, θυμίζοντας λίγο την Anneke των Gathering. Το αποτέλεσμα είναι σφιχτοδεμένο και φαίνεται ότι το group το έχει δουλέψει όλα αυτά τα χρόνια. Στα συν και το artwork, από τα πιο φροντισμένα και «παρανοϊκά» που έχουμε δει τελευταία. <br><br> Το μόνο κακό με το D. είναι ότι δεν κατάφερε να αποδώσει το 100% της δυναμικής και της ενέργειας που βγάζει αυτή η μπάντα στα live. Το εκτιμάς δηλαδή καλύτερα όταν το βλέπεις και το ακούς να ξετυλίγεται μπροστά σου σε μια σκηνή, προσφέροντας σου την ευκαιρία να «τα σπάσεις». Μια μπάντα βέβαια είναι πάντα ριψοκίνδυνο να την κρίνεις από το πρώτο της βήμα. Οι National Pornografik όμως φαίνονται ότι γουστάρουν πραγματικά αυτό που κάνουν και είναι αποφασισμένοι να το δουλέψουν. Αν συνεχίσουν έτσι, θα μιλάμε πιστεύω για ένα από τα αξιόλογα ονόματα της σκηνής.
