Έχουν περάσει εικοσιένα ολόκληρα χρόνια απ' την πρώτη εμφάνιση του Παντελή Θαλασσινού στη δισκογραφία με τους Λαθρεπιβάτες - το σχήμα που είχε φτιάξει με τον Γιάννη Νικολάου - και σχεδόν δεκατέσσερα χρόνια από τότε που ο Θαλασσινός αποφάσισε ν' ακολουθήσει τον δικό του, προσωπικό δρόμο. Όλα αυτά τα χρόνια, όμως, εκτός απ' τους - επιτυχημένους είν' η αλήθεια - προσωπικούς του δίσκους, ο Θαλασσινός συμμετείχε και σε δουλειές άλλων καλλιτεχνών, είτε ως συνθέτης, είτε ως ερμηνευτής. Στο Από Άλλα Περιβόλια παρουσιάζεται με τη δεύτερη ιδιότητά του και φροντίζει να χωρέσει σε 2 cd 33 τραγούδια που έχει ερμηνεύσει κατά καιρούς σε μουσική άλλων συνθετών (εκτός από τρία όπου έχει γράψει τη μουσική ο ίδιος) και βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορα albums. Eδώ μπορεί έτσι να βρει κανείς τραγούδια από συνεργασίες του Θαλασσινού με συνθέτες όπως ο Νότης Μαυρουδής, ο Νίκος Ξυδάκης, ο Γιώργος Σταυριανός, ο Μάριος Τόκας, ο Γιώργος Καζαντζής, ο Πέτρος Δουρδουμπάκης - φυσικά με τις διάσημες "Τυφλές Ελπίδες" (από το Εικόνες Παιδεύουν Το Μυαλό, 2001) - με συγκροτήματα όπως οι Χαΐνηδες και η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας, αλλά και τραγούδια αντλημένα απευθείας απ' τη νησιώτικη, παραδοσιακή μουσική. Αξίζει επίσης να προσθέσουμε ότι ανάμεσα στα πιο γνωστά τραγούδια βρίσκονται και κάποια αξιόλογα όχι τόσο γνωστών δημιουργών όπως το "Μονάχα Οι Νύχτες" των Οδυσσέα Εισαγγελέα και Μωυσή Ασέρ (από το Τελευταίο Φως, 1995) και η "Βόλτα" του Βαγγέλη Γιαννάκη (από τις Ιχνογραφίες, 2004). Επίσης καλή ιδέα ήταν η παράθεση στο εσωτερικό του cd όλων των εξώφυλλων των δίσκων απ' όπου προέρχονται τα τραγούδια, αν και απουσιάζουν, αδικαιολόγητα, οι ημερομηνίες κυκλοφορίας τους. Το στοίχημα σε συλλογές με τέτοιου είδους concept είναι να βρεθεί ένας συνδετικός κρίκος που να ενώνει ένα φαινομενικά αταίριαστο υλικό. Στη συγκεκριμένη φυσικά περίπτωση συνδετικός κρίκος είναι ο ίδιος ο Θαλασσινός, ο οποίος αναμφίβολα είναι ένας ικανός ερμηνευτής, που κατορθώνει να μπολιάζει όσα τραγούδια ερμηνεύει με το προσωπικό του ύφος, δημιουργώντας έτσι μια ατμόσφαιρα που δεν απέχει και πολύ από αυτή προσωπικών του εργασιών. Ταυτόχρονα, όμως, θεωρώ ότι αυτό επιτυγχάνεται με μια μονοδιάστατη εκφραστικότητα, που επαναλαμβάνεται και εξαντλείται μέσα από την προσπάθεια απόδοσης ενός μελιστάλαχτου συναισθηματισμού, ο οποίος βαραίνει όλα τα τραγούδια, ανεξαρτήτως θέματος. Αλλά το χειρότερο είναι ότι όλη αυτή η ρομαντική, ας το πούμε έτσι, διάθεση συνοδεύεται συνήθως από μια αφόρητη στιχουργική σοβαροφάνεια. Σοβαροφάνεια που σε κάποιες στιγμές μοιάζει να φτάνει στα όρια του κωμικού: το τραγούδι “Γλωσσολαλιά”, για παράδειγμα, ακούγεται περισσότερο σαν παρωδία όταν, εκεί όπου ο Θαλασσινός τραγουδάει με ερωτικό στυλ στίχους όπως: «γλωσσολαλιά ελληνική, της οικουμένης θάμα», διακόπτεται από μια περισπούδαστη γυναικεία απαγγελία που, παραληρηματικά, αρχίζει να αραδιάζει εκατοντάδες ονόματα σπουδαίων Ελλήνων(;) ανά τους αιώνες, ξεκινώντας απ' τον Ηράκλειτο και τον Ερατοσθένη και καταλήγοντας στην Αρβελέρ και τον Μπαμπινιώτη(!). Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι το Από Άλλα Περιβόλια είναι ένα album απαραίτητο για τις συλλογές όσων εκτιμούν τον Παντελή Θαλασσινό ως τραγουδιστή και ακολουθούν την πορεία του. Αλλά και για όλους τους υπόλοιπους οι πιθανότητες να βρουν κάποια ενδιαφέροντα τραγούδια δεν είναι λίγες, κυρίως λόγω του μεγάλου όγκου του υλικού. Ωστόσο, οι εξαιρετικά περιορισμένης έκτασης διακυμάνσεις σε περιεχόμενο και ύφος πιθανότατα να κουράσουν τον οποιονδήποτε καλοπροαίρετο ακροατή, ίσως ακόμα και να τον οδηγήσουν στην πλήξη...
