Σε μια πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή της, η Φωτεινή Δάρρα, μιλώντας για την κυκλοφορία του single Χίλια Μάτια - προάγγελο του επικείμενου προσωπικού της album - δήλωσε ότι με αυτό το κομμάτι προσπαθεί να επικοινωνήσει με ένα διαφορετικό και πιο νεανικό κοινό, γι’ αυτό και διάλεξε κάτι ποιοτικό μεν, αλλά ταυτόχρονα χορευτικό και μοντέρνο. Το δελτίο τύπου, από την άλλη, κάνει λόγο για «έναν συνδυασμό του έντεχνου ήχου με τον συχνά απόντα χορευτικό διονυσιασμό». Η ακρόαση, δυστυχώς, αποδεικνύει ότι ούτε η επιθυμία της Φωτεινής Δάρρα, ούτε οι μεγαλοστομίες του δελτίου τύπου φαίνεται να επιτυγχάνονται.Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, η σύνθεση του τραγουδιού ανήκει στον ιταλό τραγουδοποιό Carlo Faiello και είναι πρωτότυπα γραμμένη για το εν λόγω single. Χρησιμοποιώντας ένα sample από το “Asturias (Leyenda)” του Ισπανού συνθέτη κλασικής μουσικής Isaac Albιniz - για την ιστορία, είναι το ίδιο sample που είχαν χρησιμοποιήσει και οι Jam & Spoon στηn τεράστια επιτυχία τους “Right In The Night” το 1993, με πολύ καλύτερα αποτελέσματα πρέπει να ομολογήσω - το τραγούδι εξελίσσεται σε μουσικό και αισθητικό αχταρμά. Ενώ, δηλαδή, έχει ως βάση έναν έξυπνο και εθιστικό ρυθμό, τα ethnic - βαλκανικά, ισπανικά, ελληνικά - στοιχεία που το απαρτίζουν, μαζί με την υπερφορτωμένη ενορχήστρωση (τσιγγάνικο, ρουμάνικο κι ελληνικό βιολί, ούτι, καβάλ, φλαμένκο κιθάρα, κλαρίνο, αφρικάνικο τσέμπε, μπεντίρ, ταρμπούκα), μοιραία οδηγούν τον ήχο στα όρια του κιτς. Το αρνητικό κλίμα επιδεινώνουν ραγδαία οι στίχοι του Γιώργου Κορδέλλα και της ίδιας της Φωτεινής Δάρρα. Με φιγουρατζίδικες εκφράσεις τύπου «χίλια μάτια στο σκοτάδι με καρφώνουν, με κοιτάν και μασάνε φύλλα δάφνης και τα πόδια τους κτυπάν, μα κειος [έμφαση συντάκτη] που με άρπαξε δεν άφησε άλλη τύχη, γίνομαι ένα με το πλήθος που λυσσά» ή «έλα να καούμε μες σ’ αυτό τον πυρετό, έλα με τη φλόγα μας να φέξει ο ουρανός, πάρτε τον ήχο απ’ το βιολί και τα τυμπάνια [έμφαση συντάκτη και πάλι]», το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί το λιγότερο κακόγουστο, για να μην χρησιμοποιήσω τη λέξη…σκυλάδικο. Το single πλαισιώνουν δύο ακόμα κομμάτια το “Αγάπη Θάλασσα” και το “Αντίο Αντίο Αγάπη”. H πρώτη περίπτωση αφορά μια pop μπαλάντα των πρωτοεμφανιζόμενων Χρυσόστομου Καραντωνίου, στη σύνθεση, και Ελένης Μπιρμπίλη, στους στίχους, με όμορφα μελωδικά στοιχεία και αξιοπρεπείς στίχους, χωρίς, όμως, να αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο άκουσμα. Από την άλλη, το “Αντίο Αντίο Αγάπη”, είναι μια νέα ματιά στο γνωστό παραδοσιακό ναπολιτάνικο τραγούδι “Addio Addio Amore (Amara Terra Mia)”, σε διασκευή του Carlo Faiello. Με εξαίρεση τους εξαιρετικούς ελληνικούς στίχους του Δημήτρη Παπαδημητρίου, η τελική προσέγγιση ακούγεται φτωχή, με αιτίες τόσο την αδιάφορη διασκευή του Faiello, όσο και την άχρωμη ερμηνεία της Δάρρα. Μια απλή σύγκριση τόσο με την κλασική απόδοση του Domenico Modugno, όσο και με την πρόσφατη ελληνική των Γαλάνη/ Νικολακοπούλου από το Ντάμα Κούπα, καθιστά φανερές τις αδυναμίες της εν λόγω προσπάθειας. Το μόνο που μένει, εν τέλει, από το Χίλια Μάτια είναι η αφοπλιστική εξωτερική ομορφιά της ερμηνεύτριας από τις φωτογραφίες του ένθετου. Και η ελπίδα το επερχόμενο ολοκληρωμένο album της να μην μοιάζει καθόλου με το πρώτο δείγμα από αυτό.
