Η συλλογή Αχ Χελιδόνι Μου καλύπτει με εξαιρετική πληρότητα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια στην ιστορία του Γιώργου Νταλάρα στο ελληνικό πεντάγραμμο, αφού περιλαμβάνει κάθε τραγούδι του Μάνου Λοΐζου που είπε ο δημοφιλής ερμηνευτής πριν τον πρόσκαιρο θάνατο του μεγάλου συνθέτη. Είναι δε εξαιρετικό και ως έκδοση, όχι μόνο γιατί περιλαμβάνει και κάποιες ανέκδοτες ως τώρα ηχογραφήσεις - που αναμφίβολα θα ικανοποιήσουν τόσο τους «νταλαρικούς» όσο και τους «λοϊζικούς» - αλλά και λόγω του ιδιαιτέρως φροντισμένου booklet. Παρότι την εποχή που ο Νταλάρας ξεκίνησε να συνεργάζεται με τον Λοΐζο ήταν ένας ερμηνευτής ο οποίος έχτιζε λιθαράκι-λιθαράκι το προσωπικό του ύφος, μην έχοντας δηλαδή ακόμα κατακτήσει τη συναρπαστική εκφραστικότητα της ωριμότητάς του, πραγματοποίησε πιστεύω μια υπέρβαση. Υπέρβαση ιδιαιτέρως φανερή στις ερμηνείες τις οποίες χάρισε σε τραγούδια-ορόσημα, όπως το “Αχ Χελιδόνι Μου”, το “Έχω Έναν Καφενέ”, τον “Λιόντα”, το “Πάνε Να Πεις”, το “Μάνα Δε Φυτέψαμε” ή το “Ήλιε Μου Σε Παρακαλώ”. Τα τραγούδια ήταν βέβαια αριστουργήματα από μόνα τους (αν δεν τα ξέρετε οφείλετε να τα μάθετε), αναμφίβολα όμως οι ερμηνείες του Νταλάρα συντέλεσαν τα μέγιστα στη διαχρονική λάμψη την οποία διαθέτουν. Προσωπικά ας πούμε θεωρούσα πάντοτε την ερμηνεία του Νταλάρα στο “Έχω Έναν Καφενέ” ως συγκλονιστική - κάτι πολύ μεγάλο για έναν τραγουδιστή που ακόμα είχε ψωμί και εξέλιξη μπροστά του. Θα παρατηρήσω πάντως πως το δεύτερο cd δεν έχει το ενδιαφέρον του πρώτου, κυρίως γιατί περιλαμβάνει ολόκληρο το album Τα Τραγούδια Μας (1976). Μια δουλειά το ταξικό και αγωνιστικό άρωμα της οποίας ήταν, είμαι βέβαιος, πολύ ταιριαστό στο κλίμα της μεταπολίτευσης, περιλαμβάνει όμως αρκετά τραγούδια τα οποία, ακριβώς λόγω αυτού του χαρακτήρα, μάλλον κακογεράσανε (“Αχ Πατρίδα Μου Καημένη”, “Λιώνουν Τα Νιάτα Μας”, “Ο Στράτος”). Παρόλα αυτά, πρέπει να επισημανθούν και ορισμένες λαμπρές εξαιρέσεις, οι οποίες, αν και δεν διαφοροποιούνταν ως κλίμα, είχαν μια πιο διαχρονική μαγιά (“Μετανάστες”, “Πάγωσε Η Τσιμινιέρα”, “Απ’ Τη Συνοικία”), διασώζοντας έτσι το ενδιαφέρον της εν λόγω δουλειάς. Συνοψίζοντας, το Αχ Χελιδόνι Μου αποτελεί μια συλλογή με πολύ νόημα ύπαρξης, καθώς δίνει την ευκαιρία σε μια νέα γενιά ακροατών να έρθουν σε επαφή με μερικά από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια που γράφτηκαν στην πρόσφατη μουσική ιστορία. Τραγούδια τα οποία αποδεικνύουν, σε πείσμα διάφορων κακεντρεχών εκεί έξω, το γιατί ο Νταλάρας κατέχει τη θέση που κατέχει (άσχετα με το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις εκάστοτε κινήσεις και επιλογές του) και το γιατί το σημερινό «έντεχνο» ελληνικό τραγούδι έχει πάρει την κατηφόρα και μοιάζει με φτωχό συγγενή εκείνων των - όχι και τόσο μακρινών - ημερών.
