Το παρθενικό τους βήμα πραγματοποιούν στη δισκογραφία οι Galactic Dice με το Alleatoric Grooves, ένα από αυτά τα albums που λες και γεννήθηκαν για να ταλαιπωρούν τους μουσικοκριτικούς. Γιατί όσες φορές και αν το έβαλα να παίξει - είτε πρωί με την όρεξη της νέας ημέρας, είτε μεσημέρι ενώ βάδιζα στο πολύβουο κέντρο, είτε στο χαλάρωμα του σούρουπου βουλιαγμένος σε μια πολυθρόνα - πάντα την ίδια τραμπάλα αρετών και αδυναμιών βρέθηκα να αντιμετωπίζω και πάντα το ίδιο δίλημμα: 2,5 ή 3 αστέρια; Οι Galactic Dice, ένα ντουέτο από τη Θεσσαλονίκη αποτελούμενο από τους Jet Spector και Alex G, επικαλούνται έναν αξιοθαύμαστο καμβά επιρροών για τον ήχο τους, ο οποίος περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τον Aphex Twin, τον Herbie Hancock, τον Phil Spector και τους Sonic Youth. Φιλοδοξία τους δε ήταν να μας μεταφέρουν νοερά, με όχημα το Alleatoric Grooves, στα γαλαξιακά μήκη και πλάτη δίχως να εγκαταλείψουμε την άνεση του δωματίου μας. Κάτι τέτοιο κρίνω πως τελικά δεν συνέβη. Αφενός γιατί το συγκρότημα δεν μπόρεσε να βγάλει στον ήχο του όλες αυτές τις επιρροές τις οποίες επικαλείται. Και αφετέρου επειδή, ειδικά από ένα σημείο και έπειτα, φάνηκε να χάνεται στον κόσμο του, αρκούμενο σε μάλλον φλύαρες συνθέσεις, που πιο πολύ έμοιαζαν με ασκήσεις ύφους πάνω στις πιο ηλεκτρονικές ξένες τους επιρροές, παρά με αυτόφωτες δημιουργίες. Όλα αυτά, όμως, ας σημειωθεί εμφατικά, δίχως ούτε λεπτό να γίνουν εκνευριστικοί ή προσβλητικοί - ακόμα και στις πιο αδύναμες στιγμές του, το Alleatoric Grooves κράτησε ένα minimum επιπέδου.Το album ξεκινάει δυνατά, με την πιο ολοκληρωμένη του στιγμή (“Chrysanthemous”) να τοποθετείται πρώτη-πρώτη και να την ακολουθεί το αεράτο “R-e-turn”, με τα γυναικεία φωνητικά της Mary Z να κλέβουν την παράσταση. Από εκεί και ύστερα όμως κάνει κοιλιά και καθηλώνεται σε αυτήν, με αλλεπάλληλες οργανικές συνθέσεις, οι οποίες, όπως είπα και παραπάνω, δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τον πλατειασμό. Ακόμα και οι πιο συμπαθητικές από αυτές (“A Pindaric Ode To Happiness”, “Marquise De Sound”) δεν είναι παρά στιγμές που, ενώ τις ακούς πολύ ευχάριστα, δεν αφήνουν στη συνέχεια κάτι στις αισθήσεις σου - λείπει δηλαδή το βάθος εκείνο το οποίο δημιουργεί ψυχικούς δεσμούς με τον ακροατή. Ακριβώς για αυτό κατέληξα τελικά στα 2,5 αστέρια. Γιατί ναι μεν οι Galactic Dice φανερώνουν ορισμένες αξιοπρόσεκτες αρετές, οι οποίες, αν καλλιεργηθούν, θα τους οδηγήσουν αναμφίβολα μπροστά, για την ώρα όμως λείπει από το έργο τους μια ιδιαίτερα ουσιώδης συνισταμένη.
