Όποιος γνωρίζει τον Θάνο Μικρούτσικο μόνο από τα τραγούδια του, θα εκπλαγεί, όταν γνωρίσει τη συνθετική πλευρά του. Ως τραγουδοποιός μπορεί δηλαδή να ακολουθεί τις συμβάσεις με κύριο στοιχείο τη μελωδία που μπορεί να χιλιοτραγουδηθεί ξανά και ξανά από τον κόσμο, αλλά ως συνθέτης αυτήν του την ικανότητα την αρνείται και μάλλον καταλήγει να γίνει αντιμελωδιστής, δύσκολος και εγκεφαλικός. Ακολουθώντας με πίστη τις τάσεις που εδραιώθηκαν στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τάσεις δηλαδή που αρνούνται την κλασική φόρμα και τις εμπορικές ευκολίες, προάγοντας τον πειραματισμό αλλά και τον αυτοσχεδιασμό, μετατρέποντας ακόμα και μια συναυλία σε θεατρικό δρώμενο.
Όλα αυτά τα στοιχεία τα ακούμε στο εδώ άλμπουμ, όπου η εκπληκτική Πολωνέζα φλαουτίστρια Ivona Glinka, ερμηνεύει τα έργα Κόσμος Χωρίς Ταξιδιώτες (2007), A Music Story For A Flutist (2004) και Opera For One (1984). Το Κόσμος Χωρίς Ταξιδιώτες είναι γραμμένο για φλάουτο και αφηγητή, μια ενδιαφέρουσα σύμπραξη, καθώς τόσο ο Δημήτρης Παπανικολάου (αφηγητής) όσο και η Ivona Glinka συνομιλούν σε όλο το έργο με μόνο όπλο τους την πνοή τους -αν σκεφτούμε ότι η ανθρώπινη ομιλία αποτελεί μια διαδικασία εκπνοής, όπως άλλωστε και το παίξιμο του φλάουτου. Το κείμενο επίσης του αφηγητή στηρίζεται στην ποίηση του Πατρινού Γιώργου Κοζία, μια πραγματικά επιτυχής δημιουργική συνάντηση του συνθέτη με τον ικανό αυτόν ποιητή.
Το A Music Story For A Flutist είναι γραμμένο ειδικά για την Glinka -μάλιστα ο συνθέτης της το αφιέρωσε. Η φλαουτίστρια καλείται να παίξει ένα έργο, που θεωρείται ήδη από τα δυσκολότερα που έχουν γραφτεί ποτέ για φλάουτο και το οποίο αποτελεί μια γοητευτική μουσική πρόκληση των ικανοτήτων της, αλλά και των ίδιων των δυνατοτήτων του οργάνου της. Η ερμηνεύτρια ανταποκρίνεται και σε αυτό το έργο με επιτυχία. Τέλος, το Opera For One είναι ένα πολύ ενδιαφέρον στιγμιότυπο, στα πλαίσια του οποίου η φλαουτίστρια, πέρα από τη μουσική ερμηνεία της, οφείλει να υποδυθεί επί σκηνής το ξύλινο ανθρωπάκι, τον ρόλο δηλαδή μιας ξύλινης μαριονέτας-ανθρώπου, ο οποίος υποκύπτει στο πάθος του καταναλωτισμού και στη αυτοματοποίηση της σύγχρονης ζωής, πράγμα που τον οδηγεί στο θάνατο. Το έξυπνο κείμενο του Γιώργου Μανιώτη, που εδώ το ακούμε (μεταφρασμένο στα αγγλικά από τη Σεσίλ Μαργέλλου) να το απαγγέλλει (όταν δεν παίζει φλάουτο), η ίδια η Glinka, μπορεί να αποτελέσει ένα σύγχρονο παραμύθι της πόλης για μεγάλους αλλά και μικρότερους: μια μουσικοθεατρική παράσταση του ενός μόνου, ξεχασμένου και δυστυχισμένου ανθρώπου της σύγχρονης αστικής κοινωνίας.
Η μόνη ένσταση αφορά στα ακόλουθα: πρώτον, στην εμμονή του συνθέτη σε αποκλειστικά αντιμελωδικές γραμμές, που ενδεχομένως κουράζουν τον μέσο ακροατή. Δεύτερον, στο γεγονός ότι το Opera For One θα έπρεπε να συνοδεύεται από ένα DVD με κάποια πρόσφατη παράσταση του έργου, καθώς ακουστικά μόνο δεν είναι δυνατόν να γίνουν φανερές στο σύνολό τους οι προθέσεις του Μικρούτσικου. Tέλος, διαφωνώ με το γεγονός ότι δεν μπορώ να ακούσω το πρωτότυπο κείμενο του Μανιώτη στα ελληνικά, αλλά, αντί για αυτό, μια αγγλική μετάφραση που απαγγέλλεται χωρίς άνεση και χωρίς σωστή προφορά.
