Κάποιο απόγευμα Δευτέρας, εγκλωβισμένη μέσα στην κίνηση της Κηφισίας, άκουσα για πρώτη φορά από το ραδιόφωνο ένα τραγούδι που είχε όμως έναν ήχο τόσο γνώριμο, ώστε ήταν σαν να το είχα ακούσει δεκάδες φορές πριν. Σύντομα ανακάλυψα ότι το “Τόσα Χρόνια Μια Ανάσα” είναι το μοναδικό καινούριο τραγούδι που περιέχεται στη διπλή συλλογή του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, η οποία φέρει τον ίδιο τίτλο και περιλαμβάνει κομμάτια από ολόκληρη τη solo δισκογραφία του. Ακόμα, ότι η συλλογή κυκλοφορεί και σε special edition, συνοδευόμενη από ένα dvd, όπου περιλαμβάνονται αρκετά από τα video clips του καλλιτέχνη, κάποια από τα οποία, εγώ προσωπικά, δεν έχω δει να προβάλονται στην τηλεόραση, παρά το γεγονός ότι μιλάμε για έναν ιδιαίτερα δημοφιλή τραγουδοποιό. Απ’ όπου και να το κοιτάξει κανείς, η συλλογή Τόσα Χρόνια Μια Ανάσα είναι ένα μικρό αριστούργημα. Ξεκινώντας από το καινούριο, ομώνυμο τραγούδι, που, έχοντας το ίδιο πνεύμα με σχεδόν όλα τα συναισθηματικά πυροτεχνηματάκια στα οποία μας έχει συνηθίσει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, μπορεί πολύ εύκολα να σε κάνει να βουρκώσεις. Αρκεί για αυτό το άκουσμα και μόνον της φωνής του να περνάει εκφραστικότατα, όπως πάντα, πάνω από τους τρυφερούς στίχους της Λίνας Δημοπούλου: «Κι αν καμιά φορά με πιάνουν κάτι ανόητες μανίες/και τα κάνω άνω-κάτω και τραβάω το σκοινί/του Σκορπιού μου το κεντρί/βγάζω, μάτια μου, ισόβια σε κρυμμένες μου φοβίες/μη ξυπνήσω κάποια μέρα κι έχεις εξαφανιστεί/μια ζωή χωρίς ζωή». Μπορεί κανείς να βρίσκει κάπως προβλέψιμη και αναμενόμενη την ομοιότητα που χαρακτηρίζει τα περισσότερα τραγούδια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα - μια ομοιότητα που είναι αλήθεια ότι σου επιτρέπει να τα αναγνωρίσεις με το άκουσμα λίγων στίχων του πρώτου couple. Είναι όμως γεγονός πως ο ίδιος παραμένει ένας από τους λίγους τραγουδοποιούς της γενιάς και του χώρου του ο οποίος καταφέρνει να κάνει ακόμα και σήμερα την ίδια ακριβώς μουσική που έκανε και πριν από τόσα χρόνια - αυτή που ο ίδιος έχει ονομάσει «το δικό μας ροκ» - να στέκεται σαν κάτι φρέσκο, συγκινητικό και αξιοπρεπέστατο. Όσον αναφορά στα παλαιότερα τραγούδια τώρα, έχουμε εδώ μια εκπληκτική επιλογή των καλύτερων στιγμών του Μαχαιρίτσα - ό,τι θα έπρεπε να είναι, με άλλα λόγια, κάθε best of. Αρχίζοντας από τον πρώτο δίσκο του, ο οποίος εκπροσωπείται εδώ από το ομώνυμο τραγούδι, το γλυκό και ελαφρώς χιουμοριστικό “Ο Μ’Αγαπάς Κι Η Σ΄Αγαπώ”, και περνώντας σε πολλά ακόμα ερωτικά τραγούδια από άλλες δισκογραφικές δουλειές, συναντάμε τραγούδια που αγαπήθηκαν πολύ, χιλιοπαίχτηκαν από τα ραδιόφωνα και χιλιοτραγουδήθηκαν. Όπως π.χ. η ελληνική διασκευή στο ιταλικό τραγούδι του Lucio Battisti “Τι Να Πω”, ο αλληγορικός μα και τόσο αληθινός “Μικρός Τιτανικός”, το ερωτικό «άγχος» του “Hμίφως”, η γλυκιά απελπισία του “Aπουσία» ή το τόσο συγκινητικό “Iπτάμενο Xαλί”. Πρόκειται για ερωτικά τραγούδια που ο στίχος τους διακρίνεται από αυτό το κάτι παραπάνω και όχι από κοινότυπα μοτίβα ερωτικών ξεσπασμάτων. Διακρίνονται από πρωτοτυπία και από μια διαφορετική οπτική της αγάπης να χαρακτηρίζει το καθένα τους. Κι ακόμα κι αν δεν ευθύνεται για την επιτυχία αυτή πάντα ο ίδιος ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, αλλά πότε η Λίνα Δημοπούλου, πότε η Αφροδίτη Μάνου, πότε ο Άλκης Αλκαίος και πιο συχνά ο Μιχάλης Γκανάς, είναι προς τιμήν του, οι πάντα πολύ προσεχτικές επιλογές στους στίχους που ερμηνεύει. Πέρα όμως από αυτό το κομμάτι της καριέρας του, υπάρχει, ακόμα, το επαναστατικό πρόσωπο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, το οποίο καταλαμβάνει σημαντικό τμήμα αυτής της συλλογής. Είναι τραγούδια σαν αυτό που γεννήθηκε με τη συνεργασία του Μαχαιρίτσα με τον Γιώργο Νταλάρα. Η λέξη «θαυμάσιο» είναι λίγη για ένα τραγούδι σαν το “Διδυμότειχο Μπλουζ”, ενώ οι στίχοι του Γιάννη «Μπαχ» Σπυρόπουλου είναι τόσο εκπληκτικοί, ώστε θεωρώ ότι είναι κρίμα για όποιον μουσικόφιλο δεν καταλαβαίνει ελληνικά το γεγονός ότι δεν μπορεί να τους κατανοήσει. Είναι ακόμα τραγούδια σαν το “Nα Δεις Τι Σου ’Χω Για Μετά” - όταν έχεις τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου να σε συνοδεύει σε ένα τραγούδι σαν κι αυτό είναι αδύνατο να μην έχεις απλώς ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα - ή σαν το υπέροχο σχόλιο της πραγματικότητας του Νεοέλληνα στο “Στα Καμμένα”. Από την άλλη, συναντάμε επίσης τις διασκευές του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα σε αγαπημένα του ιταλικά τραγούδια, όπως αυτές στα “Il Sultano Di Babilona E La Prostituta” (“Ο Σουλτάνος Της Βαβυλώνας Και η Γυναίκα”) και “Vanita Di Vanita” (“Τερατάκια Τσέπης”), και τα δύο από την πολύ καλή δισκογραφική του δουλειά Το Διάλειμμα Κρατάει Δυο Ζωές. Ακόμα αρκετά τραγούδια ζωντανά ηχογραφημένα με τη συμμετοχή φίλων του: τον “Παλιό Στρατιώτη” παρέα με τον Χρήστο Θηβαίο (πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι η εκτέλεση του Γιώργου Νταλάρα είναι σαφώς ανώτερη), το “Συννεφιασμένε Μου Ουρανέ” με τον κολλητό του Διονύση Τσακνή και τον Φίλιππο Πλιάτσικα, τον ύμνο στον έρωτα εξ’ αποστάσεως “Ένας Τούρκος Στο Παρίσι” με τους Πυξ Λαξ, ή το “Έτσι Κι Αλλιώς”, που χάρισε στον Γιάννη Κότσιρα (εδώ παρέα με τα Κίτρινα Ποδήλατα). Και, τέλος, την απόλυτη συμμετοχή: αυτή του Διονύση Σαββόπουλου στο “Kαι Τι Ζητάω” - τόσο το κομμάτι, όσο και το video clip το οποίο περιλαμβάνεται στο dvd της έκδοσης είναι μοναδικά. Το πιο θαυμαστό όμως στην παρούσα συλλογή πέραν του άρτιου καθ’όλα περιεχομένου της, είναι το ότι είναι πραγματικά πληρέστατη - το μόνο που πιθανόν να μπορούσε κάποιος να της προσάψει είναι η έλλειψη στίχων από το βιβλιαράκι της έκδοσης. Για όλους όσους τον αγαπάτε πολύ, αλλά και για όσους δεν είχατε μέχρι στιγμής πάρει μια πιο ολοκληρωμένη γεύση από τη μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, δεν μπορεί έτσι παρά να αποτελέσει ένα ιδανικό απόκτημα.
