Ένας από τους πιο έμπειρους και ικανούς μουσικούς των ημερών μας, ο Ηρακλής Βαβάτσικας, υπογράφει τη μουσική για το νέο film του Ρένου Χαραλαμπίδη, κατορθώνοντας να φτιάξει μια δουλειά που χωρίς να είναι σπουδαία κατορθώνει να συντροφέψει αρμονικά τις κινηματογραφικές εικόνες αλλά και να λειτουργήσει ως αυτόνομο άκουσμα.Ο Βαβάτσικας αρθρώνει ορχηστρικές μελωδίες διακρινόμενες από ζεστασιά και ευαισθησία, οι οποίες πότε φέρνουν στον νου απόηχους από τη Μονμάρτη της Amélie Poulain (“Εικόνες Της Πόλης”) και πότε σε μεταφέρουν άξαφνα σε κάποια λαϊκή συνοικία του Πειραιά με τις πενιές από τον μπαγλαμά του Μανώλη Καραντίνη (“Το Τυχερό Αστέρι”). Γύρω στη μέση βέβαια το album κάνει κοιλιά, κυρίως λόγω της εξάλεπτης ρουτινιάρικης “Jazz Cadillac”, αλλά και εξ’ αιτίας μιας τάσης ανακύκλωσης ιδεών και σύμπτυξής τους σε συνθέσεις που δεν υπερβαίνουν σε διάρκεια το ενάμιση λεπτό (“Και Οι Σκληροί Κλαίνε”, “Η Σκηνή Της Βροχής”). Αναμφισβήτητο highlight της δουλειάς είναι νομίζω το τραγούδι των τίτλων “Όσα Πέρασαν”, με την πανέμορφη ρετρό αίσθηση και τη ζουμερή, δίχως φιοριτούρες ερμηνεία της Μόρφως Τσαϊρέλη, η συμμετοχή της οποίας στο παρόν soundtrack ανεβάζει κατακόρυφα τις μετοχές του. Η Τσαϊρέλη πετυχαίνει να φέρει μιας ελαφριά εσάνς Μεσοπολέμου ποντάροντας στο δικό της προσωπικό στυλ και αποδεικνύοντας έτσι - για άλλη μία φορά - ότι συγκαταλέγεται στις πιο ενδιαφέρουσες παρουσίες της εγχώριας δισκογραφίας.
