Τρεις από τους κορυφαίους μουσικούς της χώρας μας, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, ο David Lynch και ο Σταύρος Λάντσιας, που κινούνται στις παρυφές της jazz έκφρασης αλλά έχουν μια πολύ ευρύτερη παλέτα επιρροών και αναφορών, ενώνουν για μια ακόμη φορά τις δυνάμεις τους και σαν Human Touch κυκλοφορούν το δεύτερό τους άλμπουμ, μετά από ένα ομώνυμο πριν από 5 χρόνια. Το όνομά τους αντικατοπτρίζει και την αίσθηση που αφήνει πίσω της η μουσική τους, ζεστή, οικεία, με ηχοχρώματα που δεν προκαλούν αλλά και δεν ακούγονται ποτέ υποτονικά. Με συχνές αναφορές στα παραδοσιακά μας τραγούδια αλλά και περάσματα από ποπ και ροκ ήχους, τα κομμάτια των Human Touch εξισορροπούν θαυμάσια ανάμεσα στις τεχνοτροπίες των τριών μουσικών και αφήνουν άπλετο χώρο για τις αυτοσχεδιαστικές ικανότητες του καθένα τους. Παντός είδους πνευστά απ’ τη μεριά του Lynch, εξαιρετική δουλειά στο μπάσο από τον Κιουρτσόγλου και ακρίβεια στο παίξιμο στα ντραμς μα και πιάνο από τον Λάντσια (συν διάφορα ακόμη όργανα και απ’ τους τρεις), συνθέτουν ένα άλμπουμ που αναμφίβολα θεωρείται στολίδι στο χώρο της jazz παραγωγής, εγχώριας ή μη. Να διευκρινίσουμε ότι κατατάσουμε στην παραπάνω κατηγορία το άλμπουμ ελαφρά καταχρηστικά, προς τα εκεί φυσικά ρέπουν τα κομμάτια του, απ’ την άλλη όμως δεν γνωρίζουμε πολλούς δίσκους του είδους να επιχειρούν διασκευές σε κομμάτια όπως το “Trois Gnossiennes – Lent” του Eric Satie. Μια τέτοια κίνηση είναι που κάνει ίσως τη διαφορά και που ανέβαζει κι άλλο τον αισθητικό πήχυμιας δουλειάς που τον έχει εξ ορισμού ήδη τοποθετημένο πολύ ψηλά.
