Δυστυχώς πολλές φορές για την ελληνική δισκογραφία το καλύτερο κομπλιμέντο που μπορείς να δώσεις σε έναν δίσκο είναι ότι δεν προδίδει την καταγωγή του. Αυτό ακριβώς μπορείς να πεις για το Dubient, το εύστοχα τιτλοφορημένο cd της ομάδας Man Data Sound. Από το όμορφο artwork μέχρι το ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα ατμοσφαιρικό dub που περιέχεται στο cd, τίποτα δεν παραπέμπει σε χαρακτηριστικά ελληνικών κυκλοφοριών και μια και πρόκειται για καθαρά instrumental δίσκο, καλά θα είναι να ακουστεί και λίγο προς τα έξω.Από το πρώτο κιόλας track αρχίζει να σκιαγραφείται η δαιδαλώδης πορεία που πρόκειται να ακολουθήσει το Dubient. Το “Σβερκατη Πουλικα” (ότι και αν σημαίνει αυτό) που ανοίγει το δίσκο, αναπαράγει αρκετά πιστά τον ρυθμό του Reguiment από το My Life in the Bush of Ghosts των Eno/Byrne βάζοντας στη θέση των ασιατικών φωνητικών μια κιθάρα με δοξάρι που νομίζεις ότι ακολουθεί μελωδία από ελληνικό μοιρολόι. Το ελληνικό στοιχείο είναι παρόν σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, προσεκτικά όμως συγκαλυμμένο κάτω από dub και afro-beat ρυθμούς. Διπλό το καλό, μια και στο μουσικό χωνευτήρι του Dubient μπαίνουν πολλές και διάφορες κουλτούρες, ενώ από την άλλη αποφεύγεται η ισοπεδωτική “ethnic” ταμπέλα.Πίσω από την “ομάδα παραγωγής ήχου” (όπως χαρακτηριστικά αυτοαποκαλείται στα credits) Man Data Sound βρίσκεται ο Ηλίας Τσαγκάρης και ο Πάνος Κατσικιώτης, οι οποίοι περιστοιχίζονται από διάφορους μουσικούς, ανάλογα με το κομμάτι. Η ίδια “παρέα” είναι υπεύθυνη για τις κυκλοφορίες “Αθάνωρ” των “Ιδιο-Ρυθμόν” και “Λάσπη” των Τσαγγάρη-Αριστοπούλου. Μια ομάδα μουσικών που έχει βρει προφανώς την κατάλληλη χημεία και αβίαστα συνδυάζει την ελληνική μουσική παράδοση με τους ρυθμούς του κόσμου. Το να διυλίσεις τις μουσικές κατευθύνσεις του δίσκου είναι μάλλον ανούσιο μια και η κατάληξη θα είναι μια τεράστια λίστα που καμία αξία δεν θα έχει, τη στιγμή που ακόμα και στο ίδιο κομμάτι συνδυάζονται αρμονικά πολλά και διαφορετικά είδη. Για παράδειγμα το Hypno, το οποίο με την slide κιθάρα και την harmonica που διαθέτει, θα μπορούσε να ανήκει στον Ry Cooder, αλλά από την άλλη το μαντολίνο του είναι λες και έχει βγει από παλιό ρεμπέτικο. Ο τίτλος Dubient μόνο κάπως δίνει μια γενική κατεύθυνση, ambient ως προς το χαλαρό κλίμα και dub ως προς την σχετική κυριαρχία του μπάσου. Η οποία μάλιστα γίνεται καθολική στο κομμάτι All Dub, το οποίο έτσι και ακουστεί δυνατά και τα woofer σας αντέχουν τις καταπονήσεις, ένα ταρακούνημα αποκλείεται να μην το αισθανθείτε.Κάνοντας τον τελικό απολογισμό το Dubient χάνει μόνο μερικούς πόντους για την χαλαρότητα κάποιων στιγμών του, που χωρίς μεν να αγγίζουν τα όρια της μονοτονίας, δεν διαθέτουν αρκετές ευδιάκριτες συνθετικές δομές ώστε να κρατιέται έντονο το ενδιαφέρον. Από την άλλη οι κερδισμένοι πόντοι έρχονται προφανώς από την εγχώρια προέλευση και την πρωτοτυπία, για τα δικά μας δεδομένα, μιας τέτοιας κυκλοφορίας. Προσδοκούμε περισσότερα, τόσο από τους Man Data Sound, όσο και από άλλους που ευχόμαστε να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
