Με απλό και γοητευτικό τρόπο, κινούμενη στον αχανή χωροχρονο της ελληνικής δισκογραφίας, οι εξαίσιες ερμηνείες της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, σε ένα μικρό απόσπασμα των κορυφαίων εμφανίσεών της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, σταχυολογούν ένα σύνολο που ξεχειλίζει από συναίσθημα. Θα μπορούσαμε να πούμε τα γωνστά περί πληθώρας δισκογραφημένων ζωντανών εμφανίσεων, καθώς και τα περί μη ιδιαίτερα ανθηρού δένδρου της ελληνικής μουσικής την τρέχουσα περίοδο, αλλά η συγκεκριμένη έκδοση σε αφοπλίζει με την ποιότητα και τη φρεσκάδα της. Δεν επιδιώκει κάποια άχρηστη συνολική θεώρηση και προς τιμήν της. Από την άλλη, οι μικρές αυτές φωτογραφίες του προγράμματος δένονται άριστα μεταξύ τους. Η ενορχηστρώσεις δεν έχουν ούτε περιττά στοιχεία, ούτε ελλείψεις, διακρίνονται για την οικονομία και τη φρεσκάδα τους, αφήνοντας και τον απαραίτητο χώρο στην Ελευθερία Αρβανιτάκη, η οποία με την ωριμότητα πλέον και την προσήλωση στο συναισθηματικό στοιχείο του τραγουδιού σε κατακτά.Χασάπικα, μπαλλάντα, pop, latin ρυθμοί, από το πρόσφατο "Τέλος" (από το "Μπραζιλέρο" του Νίκου Πορτοκάλογλου) ως τα κλασικά "Να με θυμάσαι", "Θα κλείσω τα μάτια", "Σταλιά Σταλιά", "Το Παράπονο", "Η Ξενιτιά", το "Έφυγες Νωρίς", διαδέχονται αρμονικά το ένα το άλλο. Ο Γιώργος Ζαχαρίου πάντως έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και το συνολικό ηχογράφημα αξίζει.Μόνη ένσταση είναι τα φτωχά 40 λεπτά διάρκειας, όταν το πρόγραμμα επέτρεπε και την επιλογή και άλλων μεγάλων στιγμών. Δυσκολεύεται να κατανοήσει κανείς την επιλογή αυτών των έντεκα κομματιών από ένα γεμάτο με ονειρικές στιγμές πρόγραμμα. Πως λοιπόν να φωνάζεις για τον παρανομούντα που αγοράζει από τον Νιγηριανό μικροπωλητή, όταν ο ίδιος "τσιγγουνεύεσαι"... Φάουλ από τη Universal!
