H δημιουργία ενός Soundtrack δεν είναι ευκολή δουλειά. Οι περισσότεροι σκηνοθέτες καταθέτουν νωρίς τα όπλα και αναλώνονται στην παλιά και δοκιμασμένη ιδέω των τραγουδιών. Όσοι όμως αναζητούν φρέσκους και μοναδικούς ήχους για το κινηματογραφικό τους όραμα, σίγουρα αξίζουν κάποιας περαιτέρω προσοχής. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, διάλεξε ο ίδιος τους The Earthbound, και οι τελευταίοι έντυσαν την ταινία του , Στάκαμαν, με τους γνώριμους ταξιδιάρικους τους ήχους. Η αναχωρητική υφή άλλωστε όλων των ρυθμών και μελωδιών των τραγουδιών της Αθηναϊκής μπάντας ταιριάζει σαν γάντι στην υποτιθέμενη road movie αισθητική του Στάκαμαν. Υποτιθέμενη, γιατί ακόμα δεν την έχω δει, οπότε δεν μπορώ να κρίνω. Επίσης, μην έχοντας δει την ταινία, δεν μπορώ να βιώσω το δέσιμο μουσικής και εικόνας και γι’αυτό όσα διαβάσετε παρακάτω επιδέχονται σημαντικής κριτικής και αμφισβήτησης. Και γι’αυτό θα επικεντρωθούμε στη μουσική , συνάμα όμως δεν πρόκειται να συγκρίνουμε μία τέτοια δουλειά με άλλες αντίστοιχες δισκογραφικές δουλειές εκτός κινηματογραφικού πλαισίου. Το «Στάκαμαν» έχει 14 τραγούδια, τα οποία ώς επι το πλείστον , ως γνήσιο κινηματογραφικό score, είναι instrumental. Πριν αναφερθούμε σε αυτά, να τονίσουμε ότι 2 από τα 14 κομμάτια προέρχονται από το ντεμπούτο ομώνυμο δίσκο της μπάντας. Αυτά είναι τα “Inspector Beef” και “The Valley”. Γνωστά και εξαιρετικά και τα δύο, προσφέρουν στο δίσκο μια οικειότητα για τους ήδη κάτοχους του πρώτου δίσκου ενώ δρουν παράλληλα διαφημιστικά για όσους δεν έχουν αξιωθεί ακόμα να το αποκτήσουν. Αντίθετα τα υπόλοιπα τραγούδια με αφετηρία το “Kalabaka Blues” είναι όλα σχεδόν ολοκαίνουργια και όπως σε όλα τα soundtrack είναι παρεμφερή όσον αφορά τις ενορχηστρώσεις και τα όργανα. Αυτή είναι μία πάγια τακτική στα soundtrack που δεν επιδέχεται κρίσεις. Αν όμως το βασικό κομμάτι είναι δυνατό, τότε και τα υπόλοιπα είναι εξίσου ενδιαφέροντα. Προσωπικό αγαπημένο μου είναι το πέμπτο κομμάτι με τίτλο “The Chase”. Η εισαγωγή του έχει μία εξαιρετική memphis κιθάρα που παραπέμπει άμεσα σε Bohannon και ειλικρινά δεν χορταίνεις να την ακούς. Kλείνοντας, να προσθέσω ότι σε σύγκριση με άλλα soundtrack ελληνικών ταινιών που κυκλοφορούν στις μέρες μας, το «Στάκαμαν» υπερέχει αρκετά. Κρύβει αρκετή δουλειά και μεράκι και κρύβει μεγάλα ταλέντα και μουσικά μυαλά. Δεν αναφέρθηκα σε προσωπικά στοιχεία της μπάντας και στο είδος της μουσικής, γιατί αυτό το περιοδικό, το έχει κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν και δεν ήθελα να κουράσω. Στο κάτω κάτω, η ποιότητα δεν έχει ταμπέλες.
