Γλυκός πειρασμός είναι πλέον οι επανεκτελέσεις για την Ελένη Τσαλιγοπούλου, μετά την (επιτυχημένη) pop στροφή που έκανε πέρσι. Κάθε γλυκός πειρασμός, όμως, έχει και τα αρνητικά του. Από τον Ελένη αναμένουμε δουλειά και αναμένουμε το επόμενο ουσιαστικό βήμα της και όχι απλά ένα "μάζεμα" live διασκευών και επανεκτελέσεων (συν ένα κομμάτι που ακούστηκε σε τηλεοπτική σειρά). Με λίγα λόγια, το παρόν cd-single δεν εξυπηρετεί τίποτε άλλο από ένα άγχος να υπάρξει υλικό τη δεδομένη στιγμή, κάτι που μόνο σε καλλιτέχνες του λεγόμενου εμπορικού χώρου (Γαρμπή, Βίσση) παραπέμπει. Κι αν ο συνειρμός με την στροφή σε πιο pop χωράφια είναι ευνόητος, ας τον ξεπεράσουμε εμείς ως καλόπιστοι ακροατές, γιατί απλώς έχουμε την πεποίθηση ότι ο συγκεκριμένος χώρος (της pop, αλλά όχι της σκυλο-pop) της πάει. Το διαπιστώσαμε άλλωστε στο καταπληκτικό "Αλλάζει κάθε που βραδιάζει" (τι κι αν ακούσαμε κατά κόρον σε ραδιόφωνα και χώρους μόνο τα 2-3 πιασάρικα τραγούδια), το διαπιστώνουμε κι εδώ ακούγοντας το συνδυασμό της νοσταλγικότητας των αρχικών συνθέσεων, της παραμυθένιας ερμηνείας της (με την εμφανή πλέον φωνητική σιγουριά) και της pop, beatάδικης παραγωγής. Το cd αρχίζει με μια ρυθμική, επανεκτέλεση του "Σώπα κι άκουσε", ένα τραγούδι του Γιώργου Ζήκα και της Μαρίας Αρκουλή που είχαμε πρωτακούσει από την ίδια πριν 13 χρόνια. Επίσης, υπάρχει το "Το Πρόβλημά μου εισ' εσύ", μια συμπαθητική, upbeat σύνθεση του Γιώργου Ανδρέου και του Γιώργου Χρονά που ακούστηκε στην τηλεοπτική σειρά του Mega "Και πάλι φίλοι". Η νοσταλγική χροιά της φωνής της συναντά τις επιθυμίες του Διονύση Σαββόπουλου που ζητά "...να μας πάρεις μακριά"... Έτσι κι αλλιώς, η "Θαλασσογραφία" είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι... Όταν ερμηνεύεται και όμορφα ζωντανά (από συναυλία στην Καλαμαριά, στις 30/8/2000), το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι εξίσου καλό. Όχι απαραίτητα και ενδιαφέρον... Το single τελειώνει με μια ζωντανή ηχογράφηση του "Κοκαϊνοπότη" του Παναγιώτη Τούντα (από το Στρατώνι της Χαλκιδικής στις 21/8/2000), με την Τσαλιγοπούλου να ξεκινάει χωρίς τη συνοδεία οργάνων και μόνο με τα χειροκροτήματα του ενθουσιώδους κοινού και να συνεχίζει ερμηνεύοντας με σεβασμό το γνωστό σμυρνέικο τραγούδι. Σίγουρα, ο Γλυκός Πειρασμός είναι ένα όμορφο άκουσμα, και δεν θα μπορούσε να μην είναι, εφόσον τα 3/4 του αποτελούναι από τρία αγαπημένα τραγούδια... Περιμένουμε, όμως, πολύ περισσότερα από την Τσαλιγοπούλου, από γεμίσματα των κενών ανάμεσα στις κανονικές studio δουλειές. Αυτό είναι απαίτηση που επιβάλλει η ίδια η φωνή και η πορεία της. Απαίτηση, επίσης, αποτελεί και η γνώμη όλων να αντιληφθεί σωστά την έννοια της pop μουσικής, όπως (με ελάχιστες εξαιρέσεις) έχει κάνει στις δύο τελευταίες της καταθέσεις. Γιατί πλέον το σχοινί είναι πολύ λεπτό και οι παγίδες είναι πολλές...
