Οι Zoom έτοιμοι για την απογείωση. Έτοιμοι παιδιά; ΠΑΜΕ! 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 9 και μισή ("άντε σφύρα το"), 10 παρά τέταρτο, 10 παρά δέκα ("το κούρασες"), 10 παρά πέντε ("έναν πούστη κοίτα"), 10 παρά τρία... "ΜΠΟΥΜ"...- Ολα καλα;- Λίγο ανώμαλα προσγειωθήκαμε, αλλά...- Αλλά, κάτι δεν πάει καλά...- Είσαι σίγουρος ότι τα υπολόγισες όλα μια χαρά;Γύρω από την παρέα των Mr Lens, Mr Dark και Mr Focus, απότομες χαράδρες, και περισσή σιωπή συνθέτουν την ατμόσφαιρα. Ο προορισμός της περίεργης αυτής ανακάλυψης ήταν ο ίδιος μας ο πλανήτης, αλλά προ δύο δεκαετιών. Οι ετοιμασίες πολλές, το άγχος αφάνταστο, η κιθάρα και το μπάσο έτοιμα. - Πράγματι 20 χρόνια πριν ζούσαν έτσι; Γύρω τους αγριόχορτα, φευγαλέα άγρια πλάσματα σέρνονταν μες στη βλάστηση, στέρφα χωράφια από την άλλη πλευρά, να διακόπτουν τη μονοτονία εκατοντάδων δεντροκορφών...- Κάποιο λαθ...- Αφού στο είπα καημένε. Αν δεν το κατέχεις το άθλημα ασε τα πειράματα...Τα αμέτρητα άκαμπτα μέλη αμέτρητων δέντρων δεν έδιναν σημάδι, ούτε ζωής, ούτε ελπίδας. Ενα απλό ταξίδι στο χρόνο, για ένα και μοναδικό support στους Joy Division, είχε όχι απλώς στεφθεί με αποτυχία, αλλά ίσως τους στοίχιζε μια ζωή. Λάθος έτος. Ετσι είναι αυτά, κορώνα γράμματα... Κάπως έτσι, φίλες και φίλοι του Avopolis, συνοψίζεται το εν λόγω album, η δισκογραφική προσπάθεια των Zoom, για ένα ζουμ στη μουσική των Joy Division, των Cure, των Magazine, όπως πολύ σωστά μας πληροφορούν. Μόνο που πτήση, εν έτι 2000 με ανακάλυψη του Κύρου Γρανάζη, και ερασιτεχνισμούς, πλάκα, χαβαλέ και βίτσιο ΜΟΝΟ, δε νοείται. Στην ξεζουμισμένη πια new wave σκηνή, την εξαθλιωμένη και δωσμένη σχεδόν αποκλειστικά και δικαιωματικά στους Cure (που μας άφησαν με ανοιχτό το στόμα με την τελευταία τους κυκλοφορία) έρχεται ουσιαστικά για ένα βίτσιο η τριμελής ομάδα των Zoom, εμπλουτίζοντας κατά ένα το ρεπερτόριο της Lazy Dog, και κάνοντας το κέφι της. Δεν επιδιώκουν, όπως φαίνεται, και τίποτα παραπάνω. Ούτε να αρθρώσουν μουσικό και στιχουργικό λόγο, ούτε τη συνθετική πρωτοτυπία ή την ηχητική ιδιαιτερότητα ακόμα και μέσα στο είδος που πολεμούν να υπηρετήσουν. Οπωσδήποτε δεν θα το κατατάσσαμε στον αισθητικό πάτο που κινούνται άλλες τελευταίες κυκλοφορίες, αλλά είναι ολοφάνερο ότι τα σεβαστά ερεθίσματα (και σε οποιαδήποτε εποχή) πρέπει να εξαργυρώνονται σε έμπνευση, το έντονο φλερτ με τους προγόνους να εκφράζει πρώτα απ'όλα τους ίδιους, όχι ως φλερτ αυτό καθαυτό (και έρωτας, και αγάπη, και ότι επιθυμούν), αλλά ως απόσταγμα της δικής τους κατανόησης και προσθήκης στη γνωστή στρωματογραφία του. Η δημιουργία πηγάζει από την αγάπη. Χρειάζεται να συμβούν και άλλα πράγματα όμως. Φοβάμαι ότι εδώ δεν μπορώ να πω καν ότι αναμένω το δεύτερο δείγμα.
