Επιστροφή λοιπόν και για ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής μουσικής ιστορίας. Με πάνω από τρεις δεκαετίες παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι και πάρα πολλές αγαπημένες στιγμές. Ακούγοντας το album "Τα όνειρά μου περπατώ", η φράση που σου έρχεται στο μυαλό είναι ότι πρόκειται για ένα ακόμα από τα δυσανάλογα "μικρά" album με τα οποία επιμένει να μας φιλοδωρεί ο καλλιτέχνης τα τελευταία χρόνια. Στα 13 τραγούδια που υπογράφουν ο ίδιος, αλλά και οι Γιάννης Σπανός, Άκης Τριανταφύλλου, Αντώνης Στεφανίδης, Δημήτρης Σταμπουλής, Γιάννης Δημητράς, Τάσος Χαμουρτιάδης, Μιχάλης Άνθης, το σκηνικό είναι γνώριμο. Μέτριες ψευτοερωτικές συνθέσεις κατά παραγγελία, που απλώς επιχειρούν τη γνώριμη ανάκληση των μεγάλων στιγμών του, με ενορχηστρώσεις που ξεπηδούν απευθείας από τη δεκαετία του 80. Μια συνταγή που ακολουθείται ξανά και ξανά, και αποτυγχάνει και καλλιτεχνικά και εμπορικά. Λοιπόν; Ποιος ο λόγος; Από τι έχει ανάγκη ο κύριος Πουλόπουλος; Αυτό πρέπει να αναρωτηθεί πρωτίστως. Και την επόμενη (αν υπάρξει) να αναρωτηθεί αν θέλει μια από τα ίδια. Αν τον βολεύει η μετριότητα. Αν του πάει.
