Η έκπληξη της χρονιάς! Σε ένα χώρο που η μουσική του αντίληψη έχει εξαντλήσει την προσφορά της σε συγκινήσεις, η Μαρία Παπαδοπούλου έρχεται να προσθέσει δέκα πολύχρωμες ηχητικές κηλίδες που εντυπωσιάζουν με τη φρεσκάδα και την απέχθεια για απλουστευτικές προσεγγίσεις. Ακουστικές κιθαριστικές νυχτωδείες, ατμοσφαιρικά σκηνικά και μια γλυκειά ερμηνεία συνθέτουν μια νεανική καρικατούρα ρομαντισμού και ευαισθησίας που είναι έτοιμη, αν όχι να συγκινήσει, τουλάχιστον να αγγίξει μια μεγάλη γκάμα ακροατών. Εξ' ανατολής στοιχεία, δημοτικά πρότυπα, διεθνείς κώδικες, ακόμα και Enya ευαισθησίες διατυμπανίζουν από μόνα τους το μη πεπερασμένο του χώρου στον οποίο κινείται η Μαρία, σχηματίζοντας ένα κυριολεκτικά παραμυθένιο σκηνικό που αρνείται να ενταχθεί. Και όλα αυτά φιλτράρονται και ελέγχονται από τη φωνή και κυρίως την αύρα μίας 23χρονης κοπέλας. Η Μαρία Παπαδοπούλου αναμφίβολα δεν είναι Η τραγουδίστρια. Είναι όμως ένα ρομαντικό πλάσμα που εμφανίζει με καμάρι τα τρωτά του σημεία και ούτε στηρίζεται, ούτε απομακρύνει τα μείον. Τα αφήνει να πορεύονται παράλληλα ώστε να ξέρει κανείς με ποιον έχει να κάνει. Αλλά όσο κι αν ο προβολέας αγγιστρώνεται πάνω της στα "Φεγγαροστόλιστα", από πίσω υπάρχει οργανωμένο σχέδιο προκειμένου να επιτευχθεί η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα κάθε κομψοτεχνήματος, είτε έχουμε να κάνουμε με απροκάλυπτα διεθνείς pop προσανατολισμούς, είτε με το καλό έντεχνο τραγούδι, είτε με τις μουσικές του κόσμου (από τις οποίες δανείζεται το συναίσθημα και τίποτα παραπάνω). Σκεφτείτε δηλαδή πόσο πειστική είναι μια ατμοσφαιρική προσπάθεια όταν υποβοηθάται από βιολί, βιολοντσέλο, λάουτο, μαντολίνο, τάβλες, shaker, σαξόφωνο (David Lynch παρακαλώ), τρομπέτα, ακουστικό πιάνο, και διάφορα κρουστά. Μαζί βέβαια με τις κιθάρες, το μπάσο και τα τοιαύτα. Ειδικά όταν δεν επιχειρείται να καλογυαλιστούν τα πάντα και να αποκτήσουν μια στιλπνότητα που τους απομακρύνει από το αρχικό ζητούμενο, ή ακόμα περισσότερο, όταν δεν επιχειρείται να ριχτούν ατάκτως όλα στο βλαχοκαζάνι αυτών που θέλουν να μας πείσουν για τον ποικιλία του ήχου τους. Το μέτρο δεν έβλαψε ποτέ κανένα και ο Σταύρος Λάντσιας που ανέλαβε την ενορχήστρωση φαίνεται ότι το γνωρίζει καλά. Η Μαρία Παπαδοπούλου έκανε μια αρχή αρκετά δυνατή και μάλιστα στηριζόμενη συνθετικά στα δικά της πόδια, κάτι που μας κάνει να αναμένουμε ακόμα καλύτερα πράγματα στο μέλλον, εφόσον βρίσκεται ακόμα στην αρχή.
