Να ξεκινήσουμε πείτε μου πώς, για τον άνθρωπό που στα 75 του δεν ονειρεύεται κανένα σπίτι στην εξοχή ή μπροστά στη θάλασσα και κανένα «σβήσιμο» σε μια αναπαυτική deck chair μπροστά στον ωκεανό (αν και τα έχει όλα αποκτήσει), αλλά παραδίδει άλμπουμ «σφηνάκι», μόλις 37 λεπτών κι ανυπομονεί -μαζί κι εμείς- να το εκτελέσει ημίγυμνος on stage. Περιττές οι συστάσεις για τον Iggy Pop που μετά και από μερικά χλιαρά άλμπουμ τα τελευταία χρόνια ξαναβρίσκει την πανκ ευφυία του και το κέφι του.
Έναρξη για το 2023 με τον πιο ιδανικό τρόπο, παρέα με μια λίστα ροκάδων, τον Dave Navarro, τον Eric Avery, και τον Chris Chaney των Jane Addiction, τον Chad Smith των Red Hot Chili Peppers και τον πρώην-Pepper Josh Klinghoffer, τον Duff McKagan των Guns N’ Roses, τον Travis Barker των Blink182, τον Stone Gossard των Pearl Jam και τον Taylor Hawkins, εκλιπόντα drummer των Foo Fighters, o Iggy Pop ηχογραφεί μια σειρά κομματιών που θυμίζουν σε κάποιες στιγμές Stooges με δυο τραγούδια ιντερλούδια ("My Animus" & "The News for Andy") ανάμεσα, τα οποία φαντάζουν ακόμα ημιτελή, κάποιες αδέξιες στιγμές, αλλά κυρίως μια ευφυή έκφραση που δείχνει ότι έχει να πει ακόμα πολλά και ξέρει πολύ καλά τον τρόπο να τα πει.
Μάστορας με τις λέξεις, οι στίχοι του πάντα ξεδιπλώνουν μια ιδέα στη βασική της μορφή απλά, έξυπνα, αστεία, σκορπώντας μπελά. Θα μπορούσε να γράφει λόγους και να θωπεύει τα πλήθη σαν δημαγωγός στην αρχαία Ελλάδα. Η φωνή του εναλλάσσεται ανάμεσα σε αυτή του βαρύτονου Iggy των τελευταίων χρόνων και την πανκ φρεσκάδα του παλιού Pop, ενώ στις καυστικές spoken word στιγμές θυμίζει τον απαράμιλλο ραδιοφωνικό Iggy Pop.
Andrew Watt στην παραγωγή (Gold Tooth Records) και σίγουρα ό,τι πιο hot και επίκαιρο, αν σκεφτούμε όχι μόνο τους πρόσφατους δίσκους των Eddie Vedder και Ozzy Osbourn, αλλά και εκείνους των Justin Bieber και Miley Cyrus. Ο ίδιος αρπάζει τους στίχους του εφευρέτη της πανκ "Got a dick and two balls, that’s more than you all" για να δηλώσει "I mean, it is as Iggy as it gets".
Θαρραλέα έναρξη με κραυγή "I’m in a frenzy!" , κι ένα wah-wah που μάλλον προέρχεται από τον Ron Asheton, κιθαρίστα των Stooges κι εγώ σχεδόν ακούω "Τhunder" στις δεύτερες φωνές, και σίγουρα αμόκ, το "Frenzy” είναι αυτό για το οποίο οι fun του Iggy Pop θα πουν ότι ξαναβρήκε τη φόρμα του. To highlight του άλμπουμ "Strung Out Johny" σε ένα σκοτεινό σκηνικό, μια προειδοποιητική ιστοριούλα για τις καταστροφικές συνέπειες της ηρωίνης, κι εδώ ο Pop επιστρατεύει το vibrato του για να εξομολογηθεί "God made me a junkie / but Satan told me so" κι εμένα μου φαίνεται ότι το κομμάτι αυτό είναι ό,τι καλύτερο έκανε ο Iggy Pop τα τελευταία 35 χρόνια. Ακολουθεί στην ίδια ‘80s ατμόσφαιρα το μελαγχολικό "New Atlantis", ωδή στο αγαπημένο σπίτι του στο Miami που αποκαλεί "a beautiful whore of a city". Το "Modern Day Ripoff" με τα ουρλιαχτά στο κλείσιμο, κάτι από “TV Eye” των Stooges θα σου φέρει στο μυαλό , ενώ το "Morning Show" εκπλήσσει με το ευρηματικό θέμα του «σουλουπώματος της φάτσας» πριν από μια δημόσια εμφάνιση: "It’s gonna hurt, I know/ Gotta do the morning show".
Στο σχεδόν hardcore και αστείο "Neo Punk" σχολιάζει με χιούμορ τη διαφορά ανάμεσα στη φτωχή ζωή που ζούσε αυτός και τα υπόλοιπα μέλη των Stooges και τη φήμη και γεμάτη χλιδή ζωή που απολαμβάνουν σήμερα οι πανκ μουσικοί. Κι έλα, Billy Idol, πες μας πόσο θα το ήθελες εκεί στα μέσα του 1980 το "All The Way Down". Στο "Comments" θα βρεις τον στίχο που δίνει το όνομά του στο άλμπουμ ("Every loser needs a bit of joy") και μια ρετρό γοητεία που κάτι από New Order και The Mission δεν μπορεί, θα σου θυμίσει. Στο "The Regency" η μπαλάντα που νομίζεις ότι θα ακούσεις αρχικά, γρήγορα μεταμορφώνεται σε ξεφάντωμα, κι ο διάβολος κάνει μια τελευταία εμφάνιση: “Satan is hiring/But Satan is tiring”. The perfect end θα πω εγώ.
Και κότσια και χιούμορ, 11 κομμάτια σκέψη και ταραχή, όλοι οι ήχοι κι οι διαθέσεις εδώ, ευφυία κι η εμπειρία μαζί, χωρίς νοιάξιμο πια για αλλαγή, 50 χρόνια στο «παιχνίδι», ποτέ πιο ειλικρινής, στο 19ο σόλο άλμπουμ του ο Iggy Pop πετάει τα βιβλία με τους κανόνες και αρχίζει πάλι να κάνει πλάκα, νωρίς το 2023, με την rock ενέργεια που απογείωσε την καριέρα του στα ‘60s και χωρίς καμία διάθεση για κύκνεια άσματα συστήνεται ξανά και τραγουδά το "Lust For Life" με στίχους αλλιώτικους. Σαν να είναι πάλι αυτή η αρχή.
