Ξεκίνησαν το 2000 με έναν δίσκο που χρειάστηκε σχεδόν μία χιλιάδα samples για να φτιαχτεί (Since I Left You), επέστρεψαν θριαμβευτικά 16 χρόνια μετά με ένα εφευρετικό άλμπουμ σε ψυχεδελικές αποχρώσεις (Wildflower) και τώρα οι Avalanches στοχεύουν στα αστέρια. Κυριολεκτικά, σχεδόν, γιατί η τρίτη δουλειά των δύο, πλέον, Αυστραλών είναι ένας concept δίσκος που ακούγεται σαν η ανθρωπότητα να προσπαθεί να συνοψίσει την βιοποικιλότητα της pop μουσικής της ιστορίας και να την στείλει στο διάστημα. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο που το το We Will Always Love You ολοκληρώνεται με τον κώδικα Μορς που εμπεριέχει πληροφορίες για το ανθρώπινο DNA σε δυαδικό σύστημα και μεταδόθηκε προς το διάστημα το 1974, στο κυνήγι της επικοινωνίας με εξωγήινες υπάρξεις. Ούτε πως στο εξώφυλλό του απεικονίζεται η Ann Druyan, καλλιτεχνική διευθύντρια του πρότζεκτ Golden Record, δηλαδή της αληθινής απόπειρας επιστημόνων να συμπυκνώσουν την μουσική ιστορία σε ένα δίσκο και να τον στείλουν, το 1977, ελεύθερο στο διάστημα για κάθε ενδιαφερόμενο.
Μπορεί όλο αυτό το παράλληλο αφήγημα να μην γίνεται διακριτό αν δεν διαβάσει κανείς την ιστορία πίσω από τον δίσκο, αλλά η γνώση του επικυρώνει την πρωταρχική αίσθηση που εκπέμπει η μουσική: έχουμε φτάσει πολύ μακριά, η μουσική μας ιστορία, ο πολιτισμός, η ανθρώπινη μας ζωή, τα καταφέραμε ως εδώ και ήρθε ο καιρός να συνδεθούν όλοι μεταξύ μας και να το γιορτάσουμε. Μέσα από δεκάδες, μόνο, αυτή την φορά, αλλά τρανταχτά samples (τα λιγότερα που έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ σε δίσκο τους) και απίστευτες συνεργασίες, οι Avalanches κάνουν πάλι αυτό που ξέρουν καλύτερα: πλάθουν ένα περίπλοκο και πυκνό ηχητικό σύμπαν σταχυολογώντας με ευρηματικό τρόπο στοιχεία του παρελθόντος για να εκπέμψουν μία ενέργεια τόσο νεανική που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της.
Το στοιχείο που διαφοροποιεί κάπως τη νέα δουλειά του γκρουπ από τις προηγούμενες τους είναι πως τα samples πλέον δεν μοιάζουν με μικροσκοπικά κομμάτια ενός χαοτικού, μουσικού παζλ, αλλά δένουν αρμονικά μέσα στη κάθε σύνθεση, για να δώσουν βήμα στον πρωταγωνιστή της κάθε φορά. Πιο προφανές παράδειγμα απ’ όλα είναι η χρήση του “Eye In The Sky” των Alan Parsons Project στο κομμάτι “Interstellar Love”, στο οποίο ο Leon Bridges με τα φωνητικά του, το μετατρέπει σε μία ανυψωτική, εξωσωματική εμπειρία θεϊκής pop.
Κάπως έτσι εξελίσσεται και το υπόλοιπο άλμπουμ μέσα στην αδιανόητη ροή του, με τη 1 ώρα και 10 λεπτά να κυλάει σαν ένας πολύ ψαγμένος ραδιοφωνικός σταθμός σε νησί να παίζει στον αυτόματο επιτυχίες που είσαι σίγουρος ότι κάπου τις έχεις ακούσει, αλλά δεν είσαι ποτέ πραγματικά βέβαιος. Η γαλαξιακή disco-soul των “Reflecting Light” (με εκλεκτικό sample από Vashti Bunyan), “Oh The Sunn!” και “We Go On” προκαλούν ακαριαία εκστατική ευφορία. Στο 5λεπτο “Wherever You Go” κλέβει την παράσταση η μονταρισμένη αισθητική της sound system κουλτούρας και ο Jamie XX στήνει ένα πάρτι με τη μαγευτική Neneh Cherry. Αλλού σταγόνες ηλεκτρονικής ψυχεδέλειας κυλάνε μέσα στο ραπάρισμα του Denzel Curry (“Take Care In Your Dreaming”).
Η σεροτονίνη παράγεται σε γενναίες, πλημμυριστικές δόσεις σε κάθε γωνιά του δίσκου: στην κομμένη και ραμμένη για τα μέτρα τους, ανάλαφρη, ψυχεδελική pop του “The Divine Chord” οι MGMT μαζί με τον Johnny Marr διαπρέπουν και το ίδιο συμβαίνει στο “Running Red Lights”, όπου η αστική του r’n’b σε στέλνει κατευθείαν στους ουρανούς της ευτυχίας. Θα μπορούσα να απαριθμώ αμέτρητες, άλλες στιγμές όπως το τρυφερό ραπάρισμα του Blood Orange στο ομότιτλο κομμάτι, την μετριοπαθή, μα ουσιαστική συνεισφορά του Kurt Vile στο “Gold Sky” και το εξωπραγματικό sample από Steve Reich (!) στο “Born To Lose”, αλλά η ουσία είναι πως το άθροισμα όλων αυτών των στιγμών συνθέτει έναν δίσκο που είναι “larger than life”.
Μπορεί η επιμονή των Avalanches προς την ανασκαφή του παρελθόντος για την εύρεση υλικών που συνθέτει τη τέχνη τους (την κάποτε επονομαζόμενη sampledelia) να αφήνει πάντα ανοιχτά τη χαραμάδα υποψίας σε μία νοοτροπία, τοξικής νοσταλγίας, αλλά στο We Will Always Love You όλα φωτίζονται διαφορετικά. Στο τέλος ενός έτους σαν το 2020, η κυκλοφορία ενός δίσκου που γιορτάζει και τιμά την ιστορία της pop μυθολογίας με τόσο φιλόδοξο και πανοραμικό τρόπο, λειτουργεί σαν μία υπενθύμιση του ότι μερικές φορές αξίζει να σταματάμε τα πάντα, να κοιτάζουμε προς τα πίσω και να δείχνουμε μία διαφορετική εκτίμηση στο μονοπάτι που διασχίσαμε για να φτάσουμε ως εδώ. Και αν δεν είναι γραφτό να πάμε στα αστέρια, τουλάχιστον θα ξέρουμε πως έχουμε εμάς και την ταπεινή μας Γη.
Οι Avalanches με το τρίτο τους άλμπουμ συλλαμβάνουν ακριβώς αυτό το συναίσθημα και το προσφέρουν σε μορφή εμβολίου μεταδοτικής, θεραπευτικής, λυτρωτικής ευφορίας.
