Η αγάπη του Brendan Perry για την ελληνική παράδοση, ιστορία, μυθολογία, κουλτούρα και γενικά, για οτιδήποτε ελληνικό, δεν είναι και κανένα μυστικό και το Songs of Disenchantment που κυκλοφόρησε πριν μερικές ημέρες είναι μια τρανταχτή δημιουργική απόδειξη για αυτό. Ένας δίσκος ιδιαίτερος, με ηχογραφήσεις ελληνικών ρεμπέτικων τραγουδιών των δεκαετιών του ’20 και του ’30, ενορχηστρωτικά πιστές στο ιδίωμα, με αγγλικό στίχο και τα χαρακτηριστικά τελετουργικά φωνητικά του Brendan Perry. O μουσικός είναι ένας πραγματικός σπεσιαλίστας στην ηχογράφηση παντός είδους αρχαίων και παραδοσιακών οργάνων κι έτσι η ενορχήστρωση ενός τέτοιου πονήματος δεν θα μπορούσε να βρεθεί σε καλύτερα χέρια. Τα ρεμπέτικα έγχορδα, ο μπαγλαμάς, το μπουζούκι, το σάζι και το νέι λάμπουν κυριολεκτικά μέσα στην χαρακτηριστικά απόκοσμη και σπηλαιώδη ατμόσφαιρα που ξέρει τόσο καλά να δημιουργεί το ήμισυ του εγκεφάλου των Dead Can Dance. Το twist του μπαντονεόν προσδίδει εδώ κι εκεί έναν εορταστικό τόνο, που θυμίζει τα αυτοσχέδια γλέντια στα καφενεία των αυλών του ’30, τα οποία λειτουργούν ως σημείο αναφοράς για αυτήν την απόδοση των ελληνικών ρεμπέτικων από τον Brendan Perry. Η αγγλική μετάφραση της ρεμπέτικης στιχοποιίας είναι ίσως η αχίλλειος πτέρνα του δίσκου, αφού, όσο καλή δουλειά και να έχει γίνει, το sui generis συναίσθημα του ρεμπέτικου τραγουδιού που ξεχειλίζει μέσα από την λαϊκή αργκό των στίχων του, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδοθεί σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που συνέλαβε και υλοποίησε ο Brendan Perry, όταν συνειδητοποίησε ότι κανείς δεν είχε σκεφτεί πριν από αυτόν να διασκευάσει στα αγγλικά τα ιδιότυπα τραγούδια που άκουγε στα καφέ της ομογένειας στην Αυστραλία, παράγει ένα καθόλα ελκυστικό αποτέλεσμα. Στα όρια ενός ταξιδιού στον ελληνικό χρόνο, πλαισιωμένου με τις δάφνες του μαγικού ρεαλισμού των Dead Can Dance.
Άκου και αυτό: Δημήτρης Μυστακίδης – Ψιθυρίζοντας το Ρεμπέτικο (2013)
