Η άρπα ήταν ανέκαθεν ένα όργανο συνυφασμένο με την κλασική, μουσική παιδεία που δεν μπορούσε να βρει το δρόμο της στην pop κουλτούρα. Ωστόσο, η Joanna Newsom είναι η μουσικός που κατάφερε τα τελευταία χρόνια να εκπαιδεύσει και ένα πιο μαζικό ακροατήριο με τον μαγευτικό ήχο αυτού του ιδιαίτερου εγχόρδου μέσα από τις καταπληκτικές της folk/americana δουλειές της. Μία ακόμη αρπίστρια που έχει καταφέρει να κοιτάξει με πιο σύγχρονα μάτια το ηχητικό αποτύπωμα του οργάνου της, είναι η αμερικανίδα Mary Lattimore. Στο νέο, τρίτο της δίσκο Silver Ladders, έχοντας στο πλευρό της ως παραγωγό τον Neil Halstead των Slowdive, πλάθει έναν πυκνό, ambient κόσμο μέσα από αρπιστικές λούπες, ονειρώδη πετάλια και διακριτικές, μα καθοριστικές, κιθαριστικές παρεμβάσεις από τον συνεργάτη της, κυρίως ευδιάκριτες στο 10λεπτο “Til A Mermaid Drags You Under” και στο “Sometimes He’s In My Dreams” (που θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να βρίσκεται όντως σε κάποιον shoegaze δίσκο). Η μουσική της Lattimore διαθέτει τη σπάνια ιδιότητα να λειτουργεί καταπραϋντικά για την ψυχή, αλλά και να την αναστατώνει παράλληλα, σαν μία θάλασσα που φουσκώνει και ηρεμεί απότομα, με κάθε νέα, απρόβλεπτη στροφή που παίρνουν οι συνθέσεις της, όπως συμβαίνει λ.χ. στο ομότιτλο του δίσκου ή στο φινάλε με το “Thirty Tulips”. Το προβληματικό στοιχείο της δουλειάς δεν βρίσκεται εκεί που η μουσικός καλείται με κάποιον τρόπο να διαχειριστεί την κλιμάκωση της έντασης των συνθέσεων, αλλά εκεί που πρέπει να συντηρήσει ενα momentum για να εξυπηρετήσει ένα σκοπό συμπαγούς ατμοσφαιρικότητας, όπως λ.χ προς το τέλος στα “Chop On The Climbout” και “Don’t Look”, όπου τα κομμάτια πλατιάζουν και χάνονται σε μία δημιουργική αοριστία. Το Silver Ladders δεν είναι ένα άκουσμα, πάντως, που αφήνει τον ακροατή αβασάνιστο, καθώς μετά από κάθε νέα ακρόαση, αποκαλύπτει κάτι καινούργιο και αφήνει μία απροσδιόριστη αναταραχή, χτυπώντας χορδές που δεν ήξερες καν πως υπάρχουν εκεί.
Άκου κι αυτό: Colleen - Captain of None (2015), Julianna Barwick - Will (2016) Sarah Davachi - Gave In Rest (2018)
