Δέκα χρόνια μετά το δίπτυχο Black Light – White Light το ντουέτο των Andy Cato και Tom Findlay ξαναμπήκε στο στούντιο κατά τη διάρκεια της καραντίνας με το απλό σχέδιο να φτιάξει έναν δίσκο ατόφιου clubbing, ακριβώς τη στιγμή που αυτό -όπως και σχεδόν όλος ο υπόλοιπος κόσμος- είχε σταματήσει. Το εναρκτήριο “Get Out on the Dancefloor” με τη φωνητική συνδρομή του Nick Littlemore από τους Empire of the Sun είναι η αδιαφιλονίκητη σημαία του δίσκου που κυματίζει υποσχόμενη στους χαμένους clubbers ένα πανηγυρικό «πάλι με χρόνια με καιρούς», καλώντας τους μέχρι τότε να βάλουν τα καλά τους και χορέψουν στον κήπο τους. Αυτό το αστραφτερό καθαρόαιμο dance anthem ακολουθείται από μια ριπή ‘80s και ‘70s midtempo χορευτικών highlights όπως το“Don’t Give Up” με το smooth groove του και το italo disco κομψοτέχνημα “Lover 4 Now". Περίπου στη μέση του δίσκου, το ομότιτλο track σημαδεύει την κορυφή του δίσκου, ενσωματώνοντας με ευφυή διακριτικότητα τη συσσωρευμένη και καθόλου στείρα νοσταλγία στην απόλυτη chill out & dance by the beach φόρμα. Η ακρόαση του Edge of the Horizon εκλύει μια εντυπωσιακή dance συνισταμένη, στα σημεία της οποίας θα συναντήσεις από τον David Byrne και τον David Bowie μέχρι τους LCD Soundsystem και από την Stevie Nicks και τους Α-ΗΑ μέχρι τον Moby. Οι Groove Armada δεν επανεφευρίσκουν φυσικά κανέναν τροχό αλλά γυρνάνε με αξιόπιστα, έμπειρα χέρια και με φορτσαρισμένο groove τη ρόδα του νοσταλγικού clubbing, όπως μόνο δυο dancefloor βετεράνοι του βεληνεκούς τους ξέρουν. Κάνοντας αυτήν την χορταριασμένη στιγμή της χορευτικής κουλτούρας να ξανακυλήσει για περίπου πενήντα λεπτά, έστω και αν το φόντο είναι απλώς τα σαλόνια μας.
Άκου και αυτό: Fleetwood Mac – Tango in the Night (1987), Hatchback – Colors of the Sun (2008)
