Το πολέμιο δόγμα της χορευτικής μουσικής, που θέλει την κουλτούρα του dancefloor να διαθέτει πεπερασμένη δυναμική καλλιτεχνικής εξέλιξης δέχτηκε ένα ακόμα ισχυρότατο πλήγμα από το έκτο κατά σειρά άλμπουμ του αμερικανού DJ και παραγωγού Theo Parrish, Wuddaji. Ένα καταπληκτικό club τζαμάρισμα που φέρνει την deep house πιο κοντά στην free jazz από ποτέ. Ηχητικά, αισθητικά, διανοητικά, μεθοδολογικά. Ακούγοντας το Wuddaji έχεις λίγο πολύ την αίσθηση ότι ακούς ένα μοντέρνο electronic jazz σχήμα να αυτοσχεδιάζει ζωντανά, ενώ εσύ πίνεις το τζιν τόνικ σου και χορεύεις ολόκληρος πάνω στην καρέκλα. Οι αυτοσχεδιαστικές και ανάλαφρα ρέουσες ποιότητες των κομματιών του Wuddaji δένουν άψογα με ρυθμικά dance μοτίβα, εξελίσσοντας το διαχρονικό ενδιαφέρον του Parrish για τη «μαύρη» μουσική και την κουλτούρα του αυτοσχεδιασμού, σε ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα. Το φίνο synth μπάσο του “Radar Detector” και ο κομψός techno προσανατολισμός δωρικής τεχνικής του “All Your Boys Are Biters” είναι ίσως οι πιο αντιπροσωπευτικές στιγμές αυτής της αλλιώτικης προσέγγισης. Η οποία συγχρόνως είναι τόσο συνεπής και γεμάτη σεβασμό στις κλασικές dance σκηνές του Ντιτρόιτ μέσα στις οποίες γαλουχήθηκε ο Theo Parrish. Το Wuddaji είναι η επιτομή του ορθού τρόπου χρήσης μιας μουσικής παράδοσης . ένας βαθύς δίσκος μνήμης που αφήνει στο πλατό ένα νέο, φρέσκο και πάρα πολύ ενδιαφέρον ηχητικό αποτύπωμα.
Άκου και αυτό: Frankie Knuckles – Beyond the Mix (1991), Miles Davis & Easy Mo Bee – Doo Bop (1992), Ron Trent – Primitive Arts (1999)
