Το The Waterfall II, η νέα κυκλοφορία των βετεράνων (πλέον) αμερικανών αναβιωτών του παλιού, καλού ήχου της Δυτικής Ακτής, θα μπορούσε να θεωρείται το χαμένο άλμπουμ των My Morning Jacket, μιας και η συλλογή αυτών των τραγουδιών έχει γραφτεί ήδη από το 2015 και το The Waterfall. Τελικά, όμως, αυτό δεν συνέβη, καθώς, ναι μεν μπορεί να έμειναν στο συρτάρι και ο Jim James να έδωσε προτεραιότητα στις εξαιρετικές, solo δουλειές του, αλλά πέντε χρόνια μετά, σε μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα, τα τραγούδια αυτά έρχονται στην επιφάνεια και δεν ακούγονται εκτός τόπου και χρόνου. Όχι, όμως απαραίτητα με την καλή έννοια της έκφρασης, δηλαδή, δεν αποτυπώνονται ως διαχρονικά, αλλά ως οικείες, vintage Morning Jacket, συνθέσεις που θα ακούγονταν πάνω - κάτω ok οποιαδήποτε στιγμή στα τελευταία 50 χρόνια μουσικής ιστορίας. Φυσικά, υπάρχει απλόχερη ομορφιά εδώ πέρα, καθώς η πρόσβαση του Jim James στις μεγάλες μελωδίες είναι πηγαία (“Run It”, “Still Thinkin”, “Welcome Home”), αλλά υπάρχουν και άβολες στιγμές dad rock πριν καν τους βρουν τα γεράματα (“Magic Bullet”, “Wasted”). Εν τέλει, είναι ένα άλμπουμ που δεν προσθέτει κάτι καινούριο σε αυτά που ήδη γνωρίζαμε για το ηχητικό σύμπαν των My Morning Jacket, πόσω μάλλον για το σύμπαν γενικότερα. Το συνθετικό βάρος, πλέον, σε αυτή την κάποτε ενδιαφέρουσα παρέα, έχει μετατοπιστεί στις solo δουλειές του Jim James και γίνεται σαφές από τις εύκολες, έτοιμες λύσεις που αναζητούν ως μπάντα. Προσωπικά, από αυτόν περιμένω τα σπουδαία.
Άκου κι αυτό: Dawes - North Hills (2009), The Fresh And Onlys - House Of Spirits (2014), Wilco - Schmilco (2016)
