Ζούμε μία περίοδο που η latin μουσική (με την ευρύτερη έννοια) γνωρίζει πάλι μεγάλη επιτυχία, ίσως την μεγαλύτερη από κάθε άλλη περίοδο. Αυτό, βασικά, οφείλεται στην αποδοχή που έχουν μουσικοί του trap και του reggaeton , με τα τραγούδια και τις συνεργασίες τους να γνωρίζουν παγκόσμια επιτυχία, ακόμη κι όταν χρησιμοποιούν στίχους που δεν είναι στα αγγλικά, με τα βίντεο τους να έχουν πάρα πολλές προβολές. Η εξάπλωση της latin μουσικής είναι πλέον ένα φαινόμενο που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις και θα μας απασχολήσει σύντομα με ένα πιο αναλυτικό άρθρο.
Τώρα ας μιλήσουμε για τη Lido Pimienta, Καναδή με ρίζες και καταγωγή από την Κολομβία, που της έχει αποδοθεί (βιαστικά και άσκοπα) ο τίτλος της «Björk της Λατινικής Αμερικής», κυρίως, επειδή χρησιμοποιεί την φωνή της σαν το βασικό μουσικό όργανο των ενορχηστρώσεων και της μουσικής της δημιουργίας, αλλά και λόγω των εντυπωσιακών μεταμφιέσεων στις συναυλίες της.
Στον Καναδά έχει γνωρίσει ήδη την αποδοχή (αλλά και τον ρατσισμό και την επιφυλακτικότητα) και με τον τρίτο της δίσκο, Miss Colombia, επιβεβαιώνει τους στόχους της μουσικής της που έχουν να κάνουν με τους παραδοσιακούς ήχους της χώρας της αλλά και της Λατινικής Αμερικής γενικότερα.
Οι παραδοσιακοί ήχοι από κάθε χώρα του κόσμου γίνονται συχνά αφορμή επαναδιαπραγμάτευσης, μελέτης, έρευνας και αναδημιουργίας από τις νεότερες γενιές (το βλέπουμε να συμβαίνει συχνά και στη χώρα μας τελευταία) ακριβώς γιατί έχουν τεράστιο πολιτιστικό βάθος και γεννήθηκαν για να συνοδεύουν ιερές τελετές, να βοηθούν στην έκσταση του ανθρώπου και στη σύνδεσή του με το σύμπαν -άρα η «ψυχεδέλεια» και η «παράνοια» είναι βασικά τους συστατικά και εύκολα εκσυγχρονίζονται.
Η Lido Pimienta κατοικεί μουσικά στην άλλη όχθη απ' αυτή που βρίσκονται καλλιτέχνες όπως οι Maluma, Bad Bunny, Balvin, Rosalia, Cardie B, Camila Cabello, Ozuna και περισσότερο συμπλέει με καλλιτέχνες όπως οι Nubia Garcia, Arca, Nicolas Yaar, Devendra Banhart, Hurray for the Riff Raff.
Παίρνει υλικό και στοιχεία από την μουσική παράδοση της χώρας της πριν καταφθάσουν οι κατακτητές και σπείρουν τον σπόρο της Ιβηρικής Χερσονήσου, όταν ακόμη η μουσική πραγματικότητα της Λατινικής Αμερικής συνδεόταν περισσότερο με την αφρικανική ήπειρο και την αφροκουβανέζικη μουσική παράδοση. Πολυφωνικά φωνητικά, afrobeat, απλή και επαναλαμβανόμενη ρυθμολογία, παράδοση και σύγχρονοι ήχοι και μία ερμηνεία που από μόνη της είναι ένα ουσιώδες κεφάλαιο.
Η λειτουργία της Lido Pimienta είναι λίγο παραπάνω εγκεφαλική από όσο χρειάζεται το υλικό που διαπραγματεύεται και κάποιες συνθέσεις φανερώνουν μία "naive" προσέγγιση, όμως η συνολική αίσθηση που αποκομίζει ο ακροατής από τον δίσκο είναι αυτός της δημιουργικής εμπλοκής με μια μεγάλη μουσική παράδοση που στις μέρες μας κακοποιείται από τα «χιπ χοπ μπουζούκια».
