Μπορεί το Invisible People να είναι το τέταρτο άλμπουμ των Chicano Batman, αλλά η μέχρι τώρα πορεία τους στα indie πράγματα της προηγούμενης δεκαετίας έχει περάσει κάπως στα ψιλά. Δεν ξέρω αν η νέα δουλειά της λατινοαμερικάνικης τετράδας με έδρα τη Νότια Καλιφόρνια θα της χαρίσει αναγνώριση και νέους fans, αλλά σίγουρα αποτελεί την πιο προσβάσιμη, διασκεδαστική και feelgood συλλογή τραγουδιών που έχει γράψει μέχρι σήμερα. Με βάση το εύπεπτο και κάπως ξεπερασμένο indie, το ηχητικό κατασκεύασμα των Chicano Batman εμπλουτίζεται από διακριτικές δόσεις ψυχεδέλειας και funk, με τον πολυσυλλεκτικό τρόπο που το κάνουν οι Unknown Mortal Orchestra αλλά χωρίς την ίδια φαντασία, όπως και από ένα στοιχείο εξευγενισμένης, αμερικανοποιημένης tropicalia, το οποίο προσδίδει μία στυλιζαρισμένη εξωτικότητα. Μπορώ να φανταστώ πολλά από τα κομμάτια να παίζονται από την αφρόκρεμα των «εναλλακτικών», εγχώριων ερτζιανών όπως το groove του“Blank Slate” με τους κολλητικούς στίχους (“I just want to love you/ I need you to love me”) και τα sexy vibes του “Pink Elephant”. Το “Manuel’s Story” αφηγείται σε synth pop τόνο την ιστορία ενός τύπου που έφυγε από τις συμμορίες καρτέλ του Μεξικού για μία καλύτερη ζωή, το “The Way” φέρνει κάπως στο μυαλό τους δίσκους του Caetano Veloso στα τέλη των 1960’s, ενώ το “Wounds” είναι ένα τσαχπίνικο τραγούδι χωρισμού, ιδανικό για κλείσιμο. «Η δήλωση ελπίδας και ενότητας» που επιχειρούν οι Chicano Batman μέσα από αυτό το δίσκο (οι «αόρατοι άνθρωποι» είμαστε όλοι μας, κανένας δεν ξεχωρίζει και όλοι προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα) δεν είναι πρωτότυπη, ούτε ηχηρή, αλλά φαίνεται πως διασκέδασαν με τη ψυχή τους τη δημιουργία του. Κι αυτό βγήκε προς τα έξω.
Άκου κι αυτό: Morgan Delt - Morgan Delt (2014), UMO - Multi-Love (2015), Pond - The Weather (2018)
