Το εμφατικό sold-out στο Fuzz τον Μάρτιο του 2018 και το τζέρτζελο το οποίο προκάλεσαν σε παλιότερους και νεότερους που εγγράφονται σε μια alternative τροχιά στα γούστα τους στις κιθάρες, έδειξαν με ακρίβεια πού έχει βασιστεί η απήχηση των King Gizzard & The Lizard Wizard κατά την τρέχουσα δεκαετία.
Πέρα δηλαδή από την όποια συνοδευτική «παλαβομάρα» –εκκινώντας από το ίδιο τους το όνομα– και το όποιο δαιμόνιο τους ωθεί να βγάζουν 5 δίσκους σε έναν χρόνο (2017), έχτισαν σπίτι πάνω στην ασφάλεια μιας συγκεκριμένης ηχητικής βεντάλιας, άμεσα σχετιζόμενης με την αναβίωση της γκαραζοψυχεδέλειας. Μικρή σημασία έχει, από εκεί και πέρα, αν στο ξεκίνημα ήταν πιο surf/garage rock, αν στη συνέχεια στράφηκαν προς μια αμερικάνικης κοπής ψυχεδελική αισθητική κι αν ενίοτε την ανακάτεψαν και με άλλες, περιφερειακές ανησυχίες.
Η τελευταία παρατήρηση, για τις «περιφερειακές ανησυχίες», καλύπτει και τα όσα συνέβησαν στην ανοιξιάτικη επιστροφή με το Fishing For Fishies, όπου υποτίθεται ότι το ροκ τους απλώθηκε προς μπλουζ κατευθύνσεις. Αποδεικνύεται όμως ανεπαρκής για να περιγράψει τα του 2ου φετινού άλμπουμ. Γιατί στο Infest Τhe Rats' Nest η αυστραλέζικη παρέα δεν παίζει ξαναζεσταμένη ψυχεδέλεια με λίγο από κάτι «διαφορετικό», αλλά ...thrash metal! Μάλιστα, thrash metal.
Η κριτική θα μπορούσε βέβαια να τελειώνει εδώ ακριβώς, δίχως περαιτέρω σχόλια. Είτε επικαλούμενη ότι τέτοια πράγματα δεν γίνονται –όχι τουλάχιστον από μπάντες με τις δυνατότητες των King Gizzard & The Lizard Wizard– είτε επικαλούμενη το διασκεδαστικόν της υπόθεσης, σε μια no fun εποχή για τον εναλλακτικό χώρο, γεμάτη κλαψιάρηδες τροβαδούρους και μέτριους αναβιωτές κινούμενους στο ρελαντί.
Αλλά ας κάνουμε έναν κόπο να διαβάσουμε μερικές δηλώσεις, στις οποίες ο τραγουδιστής και πολυοργανίστας Stu Mackenzie εξηγεί την εφηβική του αγάπη για το thrash και τα ακούσματα που είχε τότε από το είδος. Ας γίνουμε και περισσότερο συγκαταβατικοί, αν θέλετε, παραδεχόμενοι ότι ένα γκρουπ σαν τους King Gizzard & The Lizard Wizard, το οποίο ξέρει να παίζει, είναι σε θέση να αναπαράγει με μια κάποια πειθώ τα τυπικά thrash χαρακτηριστικά –έστω κι αν στο "Superbag" δείχνει να μπερδεύεται. Νομίζουν ίσως ότι το stoner rock και μπάντες με διαθλασμένα σαμπαθικά riffs τύπου Monster Magnet, είναι κομμάτι της thrash κληρονομιάς;
Υπό μια τέτοια οπτική, τέλος πάντων, τραγούδια όπως τα "Planet B" και "Organ Farmer" διαθέτουν ζέση και το "Mars For The Rich" δένει σωστά την πολιτική διάσταση του 1980s thrash με τις οικολογικές ανησυχίες του σήμερα –κηρύττοντας μια Διαστημική Δυστοπία, στην οποία η ρημαγμένη κλιματικά Γη αφήνεται στους Φτωχούς και οι Πλούσιοι μετακομίζουν στον Άρη. Μπορείς μάλιστα και να ισχυριστείς/αποδεχτείς ότι το "Perihelion" βγήκε καλό, χάρη στο απροσδόκητα μελωδικό ρεφρέν που ξεπηδά εν μέσω της γενικότερης έντασης.
Όσα πάντως περιθώρια κι αν αφήσεις, στο τέλος αντηχεί η σπουδαία εκείνη ατάκα από το Full Metal Jacket του Στάνλεϊ Κιούμπρικ: «You talk the talk· do you walk the walk;». Και η απάντηση είναι ένα τεράστιο όχι. Οι King Gizzard & The Lizard Wizard, όσο και να χτυπιούνται, δεν «walk the walk». Έρχονται μεν ως προσκυνητές στους βωμούς των Metallica (κυρίως), των Slayer, των Kreator και των Sodom, όμως απλώς ξεργζαλίζουν την κληρονομιά τους. Η λύσσα τους ηχεί συνταγογραφημένη και το όλο τους δημιουργικό πλαίσιο είναι αυτό της απομίμησης, ενώ σε κάμποσα σημεία το μονότονο γρέζι με το οποίο τραγουδά ο Stu Mackenzie, αποβαίνει γελοίο.
Άλλαξαν πολλά στο metal, από τη δεκαετία του 1990 και πέρα. Η «οικογένεια» έκανε πολλούς γάμους, τα γούστα απελευθερώθηκαν, χρειάστηκαν συμβιβασμοί με όσους θέλησαν να τριφτούν με το γενικότερο alternative, φτάσαμε εν έτει 2019 στην κραταιά για τον πιο παραδοσιακό ήχο Ελλάδα να είμεθα κόσμιοι και ευγενείς με άτομα που δηλώνουν μεταλλάδες, ενώ κατά βάση ακούν stoner και Swans. Ναι, είναι μια οδυνηρή αλήθεια: σε κάποια «χωράφια», χωράνε πλέον πολλοί.
Ακόμα κι έτσι, πάντως, στα κάστρα εκείνα όπου γεννήθηκαν οι μεγάλοι του metal μύθοι, ο χίπστερ τουρίστας δεν είναι καλοδεχούμενος.
Και παρά την όποια προσπάθεια του καλού κιθαρίστα Joey Walker και του ντράμερ Michael Cavanagh, οι King Gizzard & The Lizard Wizard του Infest The Rats' Nest αποτυπώνονται ως χίπστερ τουρίστες στο Bay Area. Που όχι μόνο φύτρωσαν εκεί όπου δεν τους έσπειρε κανείς, μα δάγκωσαν εν τέλει και μεγαλύτερη μπουκιά απ' όση χωράει το στόμα τους.
{youtube}Qskg6yvn8vc{/youtube}
