Δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι η ανέλπιστη επιστροφή του Peter Perrett στη δισκογραφία θα ήταν τόσο συνεπής και παραγωγική. Η ιδιοφυΐα του κάποτε frontman των Only Ones είναι βέβαια δεδομένη, αλλά οι δεκαετίες αλλεπάλληλων καταχρήσεων με τα ναρκωτικά τον κατέστησαν ανίκανο να τη διοχετεύσει στη μουσική του· ένα αληθινά χαμένο ταλέντο, εγκλωβισμένο στη δικιά του μαύρη τρύπα.
Οπότε, το προσωπικό του ντεμπούτο How The West Was Won (2017) μπορεί να αποτέλεσε έκπληξη μόνο και μόνο για το γεγονός πως κυκλοφόρησε, αλλά οι μουσικές ιδέες, η συνθετική ποιότητα και η συνολική αρτιότητα που το χαρακτήριζαν, έδειχναν έναν άνθρωπο που έχει ξαναβρεί όρεξη για ζωή και έκφραση.
Το φετινό Humanworld έρχεται ως φυσική συνέχεια σε αυτήν την ευχάριστη και, τελικά, πολύτιμη επανεμφάνιση του Βρετανού δημιουργού στα μουσικά πράγματα των καιρών μας. Είναι ένας δίσκος μελωδικού, κιθαριστικού ροκ με διαυγείς ιδέες, νηφάλιους στίχους και μία διάχυτη φρεσκάδα, η οποία δεν συναντιέται τόσο συχνά σήμερα στον χώρο όπου δραστηριοποιείται.
Χωρίς να προσπαθεί να πείσει ότι ζει κάποια δεύτερη νεότητα, σε τραγούδια όπως το “Once Is Enough”, το “Love Comes On Silent Feet” ή το “War Plan Red” ο Perrett ακούγεται λιγότερο γερασμένος από μουσικούς που τους ρίχνει 30 και βάλε χρόνια. Προσφέρει επίσης καθαρές ματιές στην κοινωνικοπολιτική υφή της βρετανικής καθημερινότητας με στίχους όπως το «bleakest future there's ever been/ It's not a time for hope, livin' is a joke», αλλά χωρίς να ακούγεται ως ο σοφός γέροντας που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι.
Το Humanworld είναι λοιπόν μία πολύ καλά ζυγισμένη και φροντισμένη δουλειά, χωρίς υπερβολές ή ανούσια κομμάτια, η οποία βρίσκει τον Peter Perrett ιδιαίτερα φορμαρισμένο και δημιουργικό. Όταν ακούς τον δίσκο, δεν σκέφτεσαι τον αγώνα ενός ταλαιπωρημένου βετεράνου που βρήκε πάλι τα πατήματά του, αλλά τη γεμάτη αυτοπεποίθηση φωνή ενός ανθρώπου που έχει μερικές σημαντικές παρατηρήσεις για τον κόσμο στον οποίον ζούμε, δοσμένες με τον πλέον ουσιαστικό τρόπο.
Πιθανώς να μην συγκαταλέγεται στις «απαραίτητες» κυκλοφορίες της φετινής δισκογραφικής σοδειάς, οπωσδήποτε όμως είναι μία παραπάνω από ευπρόσδεκτη –και σίγουρα απροσδόκητη– προσθήκη σε αυτές. Στην οποία και θα επιστρέφουμε για απολαυστικές, καλοκαιρινές ακροάσεις, χωρίς κάποιο αχρείαστα ειδικό βάρος.
{youtube}oZOmX-Z_140{/youtube}
