«H απόδραση είναι το αντίθετο από αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε στις ζωές μας· γράψαμε μεν το A Bath Full Of Ecstasy για να βυθιστεί σ' αυτό ο κόσμος σε μια βαθιά εμπειρία ακρόασης, αλλά με θετικό, ενεργητικό τρόπο».
Αυτά δήλωσε ο Alex Taylor στη βρετανική εφημερίδα The Guardian, λίγες ημέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του 7ου κατά σειρά δίσκου των Hot Chip. Διαχωρίζοντας έτσι τη θέση της λέξης «ecstasy» από τη χημική απόδραση που προσφέρει το ομώνυμο ναρκωτικό και προσδίδοντάς της περισσότερο εκείνη της αρχαίας της, ευφορικής σημασίας.
Και πράγματι, το A Bath Full Of Ecstasy είναι ένα ευφορικό άλμπουμ· με όλα τα χρώματα της παλέτας των Hot Chip συν κάποια καινούρια, τα οποία προέρχονται από την εξωστρέφεια που χαρακτηρίζει την τρέχουσα περίοδό τους, αλλά και από τη συνεργασία τους στην κονσόλα με τον Rodaidh McDonald (παραγωγό των The xx) και τον μάγο των Cassius, Philippe Zdar. Ο τραγικός θάνατος του οποίου, 2 μόλις ημέρες πριν την κυκλοφορία τόσο του εν λόγω δίσκου, όσο και του Dreems των Cassius, δίνει μοιραία προστιθέμενη αξία στους νέους Hot Chip, αφού φιλοξενούν μερικές από τις τελευταίες, διονυσιακές μίξεις αυτού του γίγαντα του γαλλικού house.
To τεχνικολόρ αφρόλουτρο των Hot Chip αρχίζει με το "Melody Οf Love", ένα κάπως γλυκανάλατο στιχουργικά, οπτιμιστικό μανιφέστο, το οποίο διαθέτει εκείνη τη χρυσή pop ιδιότητα, που του δίνει έξτρα πόντους συμπάθειας σε κάθε ακρόαση. Βγαλμένα από μια φιλόδοξη σπουδή πάνω σε gospel δείγματα, τα 4 λεπτά του "Melody Οf Love" ξεπερνάνε τις ευκολίες τους και σε τραβάνε από το χέρι σ’ ένα dancefloοr που χορεύει γεμάτο ελπίδα.
O χορός συνεχίζεται κατόπιν με ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ, το "Spell". Ένα καθαρόαιμο δείγμα της σοφιστικέ dance στην οποία αρέσκεται πολλές φορές το αγγλικό γκρουπ, όταν η αισθητική του Joe Goddard αναλαμβάνει τα ηνία, κλείνοντας το μάτι στη σχολή των Daft Punk. Πιο κάτω, το "Εcho" πραγματώνει το γράμμα του ονόματος φέροντας μια απόμακρη, απρόσμενη ηχώ από τις Βαλεαρίδες Νήσους, ενώ στη μέση του δίσκου το "Hungry Child" δεσπόζει εμβληματικά, απολαμβάνοντας τις δάφνες ενός στερεοτυπικού Hot Chip τραγουδιού. Tο εκρηκτικό τους μείγμα από classic house, garage και παραδοσιακή synth pop το χρίζει μέγα ραδιοφωνικό hit, ενώ παράλληλα συμπυκνώνει το απελευθερωτικό μήνυμα του A Bath Full Of Ecstasy, επιτελώντας έτσι στο έπακρο τις λειτουργίες ενός καλού single.
Στο δεύτερο μισό του δίσκου είναι μαζεμένο και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον: χαλαρότεροι τόνοι, ιντριγκαδόρικες synth υφές και συναισθηματική ουσία κάνουν τη downtempo πλευρά των Hot Chip ν’ ακούγεται πιο φυσική κι αβίαστη από ποτέ. Το "Why Does My Mind" επενδύει μουσικά κάποιο νωχελικό όνειρο γλυκιάς ματαιότητας του Taylor ενώ το "Clear Blue Sky" –αναδυόμενο από μια απροσδόκητη psych dreamy synth διάσταση, με τον Goddard σε ρόλο Alan Vega– οδηγεί στην εμφατική κατακλείδα του "No God".
Εν τέλει, αυτό που σε κερδίζει στο A Bath Full Of Ecstasy είναι η ανεπιτήδευτη χαλαρότητα μιας ψημένης παρέας ολοκληρωμένων μουσικών, που δεν έχουν τίποτα ν’ αποδείξουν και μπορούν να υπάρχουν μια χαρά και μαζί, αλλά και χώρια. Χορτασμένοι νωρίς από τις μεγάλες dancefloor δόξες χάρη σε δίσκους σαν τα The Warning (2006) και One Life Stand (2010) κι έχοντας γράψει πλέον αρκετά χιλιόμετρα εξερευνώντας τις σόλο προοπτικές τους, οι Hot Chip εμφανίζονται ανανεωμένοι και πλήρως συμφιλιωμένοι με όλες τους τις πλευρές. Άλλωστε ακόμα και στις πιο «ήσυχες» περιόδους, κανένα άλμπουμ τους δεν βρέθηκε κάτω απ' τον πήχη του καλού. Και το A Bath Full Of Ecstasy δεν ήρθε για να κάνει την εξαίρεση.
{youtube}O8oUBqyz4q8{/youtube}
