Για τα δεδομένα των Monster Magnet, τα 5 χρόνια από την κυκλοφορία του Last Patrol (2013) ήταν πολλά, αν σκεφτούμε ότι τα περισσότερα άλμπουμ τους έχουν μια χρονική απόσταση 3 ετών μεταξύ τους. Στο μεσοδιάστημα τους είδαμε στην Ελλάδα το 2017 (δείτε εδώ), το 2016 (δείτε εδώ) και το 2015 (δείτε εδώ), καθώς, όπως είπε σε συνέντευξή του ο David Wyndorf, συνεχώς προέκυπταν προτάσεις για περιοδείες που δεν μπορούσε να απορρίψει, αφού πλέον μόνο έτσι κερδίζουν χρήματα τα συγκροτήματα. Για τον λόγο αυτόν, το καινούριο άλμπουμ ήταν έτοιμο μουσικά το 2016 με σχέδιο να κυκλοφορήσει το 2017, αλλά οι τουρνέ –όχι μόνο των Monster Magnet, μα και των υπόλοιπων projects των μελών τους– το έβαλαν για λίγο στον πάγο.
Εάν το Last Patrol ήταν ένα space rock άλμπουμ, το Mindfucker πραγματοποιεί ηχητική επιστροφή στη σκηνή του Ντιτρόιτ, της περιόδου 1971-1973. Και όταν μιλάμε για εκείνα τα χρόνια, μιλάμε φυσικά για τους MC5, The Stooges, Alice Cooper και Grand Funk Railroad, για να αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά ονόματα. Όσο για τον τίτλο Mindfucker, είναι μία από τις αγαπημένες λέξεις του Wyndorf (τη χρησιμοποιεί συνέχεια)· και επειδή ο δίσκος γράφτηκε την περίοδο εκλογής του Donald Trump, κόλλησε με τις αναρωτήσεις του για τις καταστάσεις που οδήγησαν τους Αμερικανούς ψηφοφόρους σε αυτήν την επιλογή –ή άλλους στο να απέχουν της κάλπης. Κι ενώ αρχικά σκόπευε να γράψει τραγούδια βασισμένα στο γνωστό τρίπτυχο sex, drugs & rock 'n' roll, είπε, όσο μπορεί, να προβληματίσει το ακροατήριο.
Είναι κατόρθωμα να έχει φτάσει στα 61 ο Wyndorf και, έτσι χωρίς να το πολυσκέφτεται, να αρπάζει την κιθάρα, να παίζει 3-4 ακόρντα και να έχει γράψει έναν συναυλιακό ύμνο όπως το “Rocket Freak”, με το οποίο ανοίγει το Mindfucker. Κι εκεί ακριβώς όπου τελειώνει το “Rocket Freak”, συνεχίζει το “Soul”, με τον Wyndorf να βροντοφωνάζει ότι δεν πρόκειται να πάει πουθενά («I got nothin' to lose, I got nowhere to go»), καθώς έχει ψυχή («I got soul, I got soul») για rock 'n' roll. Η διασκευή πάλι στο “Ejection” –από το άλμπουμ Captain Lockheed Αnd Τhe Starfighters (1974) του τραγουδιστή των Hawkind, Robert Calvert– δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν fan: είναι ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια του Wyndorf. Στο ίδιο όμως μουσικό μοτίβο κινούνται και τα υπόλοιπα τραγούδια εδώ, με το “All Day Midnight” να είναι το πιο απλό και ταυτόχρονο το πιο εθιστικό· σε άλλες εποχές θα μπορούσε να διαθέτει σταθερή παρουσία σε όσα θα έπαιζαν τα rock clubs της Αθήνας.
Για το Mindfucker οι Monster Magnet είχαν από την αρχή ένα ξεκάθαρο πλάνο, σε σχέση με το Last Patrol: ήθελαν μικρότερα τραγούδια, περισσότερο βασισμένα στη μελωδία, με sing-along ρεφρέν. Το πέτυχαν λοιπόν, και μάλιστα με το παραπάνω. Οποιαδήποτε τραγούδι από τα 10 του Mindfucker μπορεί άνετα να ενσωματωθεί στη νυν συναυλιακή setlist, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν κι έναν καλοστημένο φόρο τιμής στους MC5 και στα λοιπά (προαναφερόμενα) συγκροτήματα του Ντιτρόιτ των πρώιμων 1970s.
Το 2019 συμπληρώνονται 30 χρόνια από όταν οι Monster Magnet κυκλοφόρησαν τις πρώτες τους demo κασέτες. Το τελευταίο τραγούδι του Mindfucker έχει τίτλο “When The Hammer Comes Down”. Είναι άραγε ερώτηση-παγίδα; Γιατί με τέτοια έμπνευση εκ μέρους του David Wyndorf, το σφυρί θα συνεχίσει να βρίσκεται ψηλά, έτοιμο για rock 'n' roll ύμνους. Ένας παραπάνω λόγος για να δώσουμε το παρών στις συναυλίες τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τον Φεβρουάριο του 2019.
{youtube}tsvvS142wWg{/youtube}
