Monster Magnet + Solarmonkeys & Half Gramme Of Soma / SixForNine

 

 

 

Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής με βρήκε να μπαίνω στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση προς την Ιερά Οδό, αναζητώντας εναγωνίως στο ραδιόφωνο έναν σταθμό που να έχει ειδήσεις ή πολιτικό σχολιασμό. Τα 'φερε έτσι βλέπετε η μοίρα, οι Monster Magnet να εμφανιστούν λίγες ώρες μετά το «σκληρό ροκ» που διημήφθη μεταξύ Γιάνη Βαρουφάκη και Jeroen Dijsselbloem στο Υπουργείο Οικονομικών. Από μια άποψη, επομένως, το φασαριόζικο στυλ των Αμερικανών στοουνεράδων ήταν ιδιαιτέρως ταιριαστό στην τεταμένη ατμόσφαιρα εκείνων των ωρών. Αλλά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε στην επί σκηνής παρουσία τους, παρά μόνο περιστασιακά...

 

 

 

Πριν πάντως τους Monster Magnet, υπήρχαν στο πρόγραμμα και δύο εγχώρια ροκ σχήματα, ως support. Πρώτοι ανέβηκαν στο σανίδι οι Half Gramme Of Soma, μια πεντάδα η οποία –από το 2011 που ξεκίνησε– έχει κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ κι ένα EP και έχει περάσει από πολλές αλλαγές στη σύνθεσή της. Αυτό το τελευταίο φάνηκε αρκετά στην εμφάνισή τους, καθώς στη heavy rock φορεσιά τους αποκαλύπτονταν συχνά τρύπες, οι οποίες σχετίζονταν με το μεταξύ τους δέσιμο. Εκτός αυτού, βρήκα την όλη κατεύθυνσή τους κομματάκι προσηλωμένη στις σαμπαθικές (και λοιπές κλασικές heavy rock) επιρροές. Το προσπάθησαν γερά, ωστόσο, και πήραν χειροκρότημα από τον κόσμο που μαζευόταν σιγά-σιγά στο Gazi Music Hall.

 

 

 

Οι Solarmonkeys, από την άλλη, παρότι «μόνο» τέσσερις, κατάφεραν μια σαφώς πιο εστιασμένη επίθεση στις αισθήσεις μας. Και αυτοί βέβαια, όπως και οι Half Gramme Of Soma, αδικήθηκαν από τον ήχο (αναμενόμενο κάτι τέτοιο), αλλά οι κοφτερές, grungy κιθάρες τους και η τοποθετημένη σε γερές βάσεις  αλληλεπίδραση μεταξύ τους συνέτειναν σε μια εμφάνιση ιδιαίτερα απολαυστική. Έπαιξαν τα δύο μέχρι στιγμής σινγκλ τους (“Momma’s Son”, “Inside Your Head”), υλικό από το ντεμπούτο τους, το οποίο –όπως μάς αποκάλυψαν– θα κυκλοφορήσει πολύ σύντομα, καθώς και μια διασκευή στο “Jumping Jack Flash” των Rolling Stones.

 

 

Η ώρα του κυρίως πιάτου της βραδιάς ήρθε πέντε λεπτά πριν τις 11, όταν η πεντάδα των Monster Magnet βγήκε στη σκηνή του Gazi Music Hall με μπροστάρη τον Dave Wyndorf, ξεκινώντας με το “The Right Stuff” –αλλά και κάποια θεματάκια στον ήχο. Από το αμέσως επόμενο “Dopes To Infinity”, πάντως, εξαφανίστηκαν και η μουντάδα του ήχου, αλλά και το μούδιασμα του (πολυπληθούς πλέον) ακροατηρίου και η βραδιά πήρε μπρος. Όμως ο εξηλεκτρισμός της ατμόσφαιρας κράτησε σχετικά λίγο...

 

 

Ήταν για την ακρίβεια όταν άρχισαν να σκάνε απανωτά κομμάτια από το προπέρσινο Last Patrol που το όλο πράγμα άρχισε να παίρνει την κατιούσα. Εκτός του ότι οι παρευρισκόμενοι περίμεναν (προφανώς) ν' ακούσουν περισσότερα από τα παλιά τραγούδια των Αμερικανών, σε αυτό συνετέλεσε νομίζω και το «ξεχείλωμα» των συνθέσεων, με μακρόσυρτα οργανικά μέρη τα οποία σπάνια δικαιολόγησαν την ύπαρξή τους. Κάπως έτσι, πολλοί το έριξαν στο κουβεντολόϊ, μη βοηθούμενοι και από το γεγονός ότι ο ήχος, ειδικά στα πίσω τμήματα της αίθουσας, έφτανε υπερβολικά ασθενικός για ροκ συναυλία.

 

 

Αφού αποχώρησαν στο τέλος του κανονικού σετ τους, οι Monster Magnet άργησαν να ξαναβγούν· οι ιαχές άλλωστε που τους καλούσαν πίσω ήταν μάλλον λίγες και ξέψυχες... Όταν πάντως ξανάσκασαν μύτη, έπαιξαν 3 ακόμα κομμάτια, κλείνοντας οριστικά με το “Space Lord”, στο οποίο επήλθε (επιτέλους) η μοναδική αλλά σε κάθε περίπτωση συναρπαστική έκρηξη κοινού και μουσικών. Ήταν μια αποζημίωση για μια μάλλον μέτρια εμφάνιση, η οποία, ενώ πιστοποίησε την πολύχρονη συναυλιακή εμπειρία των Monster Magnet, φανέρωσε εντούτοις και μια αδυναμία από μεριά τους να διατηρήσουν ανέπαφη στον χρόνο τη σχέση τους με το επί σκηνής κόλπο.

 

 

 

1. The Right Stuff

2. Dopes To Infinity

3. Look To Your Orb For The Warning

4. Twin Earth

5. I Live Behind The Clouds

6. Last Patrol

7. The Duke Of Supernature

8. Spine Of God

9. End Of Time

10. Stay Tuned

 

 

11. Three Kingfishers

12. Tractor

13. Space Lord

 

 

 

Κρύο, βροχή, πολλή υγρασία έξω, φωτιά μέσα στο Fix Factory Of Sound. Οι αγαπημένοι Monster Magnet ήρθαν, μας μάγεψαν και απήλθαν, χαρίζοντάς μας ένα κορυφαίο Σαββατόβραδο.

 

 

Αυτή τη φορά την πάτησα με το support για τους αντίθετους λόγους απ' ότι συνήθως, μιας και ξεκίνησαν... στην ώρα τους! Έτσι, πρόλαβα μόνο το τελευταίο τέταρτο από τους SixForNine. Συμπαθέστατοι πάντως οι Αθηναίοι και πολύ ταιριαστοί με το κυρίως «μενού». Κι απ' ό,τι φάνηκε, άρεσαν και στον κόσμο αρκετά. Μπράβο τους.

 

 

Όσον αφορά τους Monster Magnet, τώρα, αυτή θα ήταν –παραδόξως– η πρώτη φορά που θα τους έβλεπα ζωντανά. Περίμενα λοιπόν ένα σετ που θα έπαιζε πιο «φουλ επίθεση», κάτι αντίστοιχο λ.χ. με εκείνο που μας είχαν προσφέρει οι Clutch. Αντ' αυτού, μας έπαιξαν κάτι με πολλή έμφαση στα Last Patrol & Milking The Stars, αν και, έτσι όπως τους άκουσα, εστίασαν στις Milking Τhe Stars εκδοχές των τραγουδιών (για τους μη γνωρίζοντες, το τελευταίο άλμπουμ των Αμερικανών, με τίτλο Milking The Stars, είναι τα τραγούδια από το Last Patrol επαναηχογραφημένα ώστε να δίνουν μια πιο 1960s αισθητική + 4 καινούρια τραγούδια και 2 ηχογραφημένα ζωντανά). 6 κομμάτια από εκεί συμπεριλάμβανε λοιπόν το σετ ("I Live Behind The Clouds", "Last Patrol", "The Duke Of Supernature", "End Of Time", "Stay Tuned" και "Three Kingfishers" –στο encore), από τα 13 συνολικά τα οποία ακούσαμε στο Fix Factory Of Sound. 

 

 

Το ξεκίνημα της βραδιάς υπήρξε ορμητικό, με “The Right Stuff” και “Dopes To Infinity”. Έπειτα, ξεκινώντας με το “Look To Your Orb For The Warning” και συνεχίζοντας με το “Twin Earth”, περάσαμε σε μια κατάσταση ψυχεδελικού stoner, με τα τραγούδια από τα τελευταία άλμπουμ που ανέφερα παραπάνω, συν το “Spine Of God” κάπου ανάμεσα. Δεν με χάλασε καθόλου, ούτε και κανέναν άλλον απ' ό,τι κατάλαβα από τις αντιδράσεις του κοινού: απλά τους αφήσαμε να μας παρασύρουν. Το “Stay Tuned” σηματοδότησε κατόπιν το τέλος του βασικού σετ και ακολούθησε το (καθιερωμένο) πεντάλεπτο διάλειμμα.

 

Το encore ξεκίνησε με το "Three Kingfishers", οπότε νόμισα ότι οι Monster Magnet θα έκλειναν σε τέτοιο ύφος. Απεναντίας, είχε έρθει η ώρα να μας «κοπανήσουν» και λίγο κι έτσι έπαιξαν δύο αγαπημένα κομμάτια από το Powertrip: “Tractor” και φυσικά “Space Lord” για το κλείσιμο. Βλέποντας τη setlist εκ των υστέρων, το πολύ να αντικαθιστούσα το “Tractor” με το “Powertrip”, αλλά –και πάλι– έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος.

 

Πέρα από το υπέροχο παίξιμο, η παρουσία των Αμερικανών στη Θεσσαλονίκη κρίνεται υποδειγματική: παρά τα (πολλά) παραπάνω κιλά, ο Dave Wyndorf το έχει ακόμα. Και τη φωνή και το ύφος, ενώ ήταν επικοινωνιακός με το κοινό και μας προέτρεψε στο τέλος να τραγουδάμε όλοι μαζί την ακατάλληλη εκδοχή του “Space Lord” –αυτή που ναι μεν δεν υπάρχει ηχογραφημένη σε στούντιο εκδοχή, αλλά τη λένε έτσι σ' όλα τα λάιβ τους. Εδώ που τα λέμε, ηχεί καλύτερα και σε ευχαριστεί περισσότερο!

 

Αυτός που έκλεψε πάντως την παράσταση (αν και άγγιξε τα όρια της πόζας), ήταν ο Phil Caivano με την κιθάρα του. Έτυχε να βρεθώ και από εκείνη την πλευρά της σκηνής, πολύ κοντά του: ήταν συνέχεια τέρμα μπροστά, τον άγγιζε κανονικά ο κόσμος και σε μια φάση άφησε μάλιστα κανα-δυο άτομα να παίξουν λίγο με τις χορδές του! Άψογος παίκτης, ροκάς με τα όλα του.

 

Από πλευράς κόσμου, οι Θεσσαλονικείς απέδειξαν για ακόμα μία φορά το Σάββατο ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα όταν πρόκειται για κάτι που θέλουν πολύ να δουν: γεμάτο το Fix Factory Of Sound, μέχρι και τέρμα επάνω –όχι ασφυκτικά, αλλά ακριβώς αυτό που λέμε «ιδανική πυκνότητα κόσμου». Και πιστεύω ότι, αν δεν ήταν τόσο άσχημος ο καιρός και οικονομικά μπορούσαν να ανταπεξέλθουν περισσότεροι στο εισιτήριο, θα ασφυκτιούσαμε. Λόγω του ύφους της συναυλίας είχαμε μόνο ένα μικρό mosh pit, το οποίο δεν κράτησε και πολύ, πέρα φυσικά από το τέλος, όταν έγινε ο κακός χαμός με το “Space Lord”. Όσους είδα φεύγοντας, έδειχναν κατευχαριστημένοι.

 

 

Εδώ να αναφερθώ στο θέμα της ώρας, μια και θέλω να το ξεκαθαρίσω. Αυτή τη φορά η βραδιά ξεκίνησε προφανώς νωρίς, γιατί μαζεύτηκε κι ο κόσμος νωρίς στον χώρο. Η τακτική δηλαδή του να ξεκινούν αργά οι συναυλίες έχει γίνει λίγο φαύλος κύκλος, επειδή άρχισε κι ο κόσμος να πηγαίνει αργά. Δεν θέλω να ειρωνευτώ τη διοργάνωση ότι ξεκίνησε και μια φορά νωρίς, σε καμιά περίπτωση. Απλώς πλέον, επειδή έχει γίνει έτσι η κατάσταση, το να αρχίσει μια συναυλία στην ώρα της είναι λίγο σπάνιο. Ένα μόνο μικρό παράπονο έχω, όσον αφορά τον ήχο: τα φωνητικά τοποθετήθηκαν λίγο πίσω σε σχέση με τα υπόλοιπα κι ήταν λίγο κρίμα.

 

Σε γενικές γραμμές, βάζοντας μια ωραιότατη σκηνική παρουσία, αγαπημένες μουσικές και πολύ ωραίο κόσμο, ανακατεύουμε κι έχουμε ένα καταπληκτικό Σαββατόβραδο, το οποίο δεν θα έχανα ακόμα κι αν είχε χιονοθύελλα έξω.