Αν θα έπρεπε να ψάξουμε το ορόσημο που καθόρισε τη μετέπειτα σχέση των Monster Magnet με την κύρια μάζα των Ελλήνων οπαδών τους, το πιθανότερο είναι να καταλήγαμε στη 12η Ιουνίου 1999, όταν εμφανίστηκαν ως support στους Metallica. Αρχικά οι θεατές τους αντιμετώπισαν ψυχρά και δύσπιστα, μα μέσα σε ελάχιστη ώρα είχαν ερωτευτεί κεραυνοβόλα τους Αμερικάνους, έγιναν κουβάρι για χάρη τους και τους αποθέωσαν στο τέλος του set. Ήταν βλέπετε τότε που οι Space Lords, με μπροστάρη τον αγέρωχο, larger than life David Wyndorf, παρουσίασαν τα τραγούδια του Powertrip, το οποίο είχε έρθει σαν συνέχεια του Dopes Τo Infinity –μιλάμε δηλαδή για δύο από τους καλύτερους και επιδραστικότερους rock δίσκους των 1990s.
Οι στιγμές και τα αναπάντεχα συναισθήματα εκείνης της ημέρας ήταν τόσο έντονα για όποιον τα βίωσε, ώστε σχεδόν νομοτελειακά θα επανέρχονται στη σκέψη κάθε φορά που η μπάντα θα του δίνει αφορμή, με μία ακόμα συναυλία της. Πόσο μάλλον με μια επετειακή συναυλία αφιερωμένη στη χρυσή εποχή τους, η οποία ξεκίνησε με το Superjudge το 1993, κορυφώθηκε με τα δύο διαμάντια που μνημονεύσαμε παραπάνω και ολοκληρώθηκε με το επίσης αγαπημένο God Says No, το 2001. Είναι οι δίσκοι που περιέχουν το 99% των τραγουδιών που κάθε σκληροπυρηνικός οπαδός απαιτεί να ακούσει κάθε φορά που θα τους δει. Φυσιολογικά, λοιπόν, οι προσδοκίες για την εμφάνιση του Σαββάτου χτύπησαν ταβάνι και η αλήθεια είναι ότι ουδείς έφυγε παραπονεμένος από το Piraeus 117 Academy.
Την υποδοχή στο πάρτι ανέλαβαν οι Headquake: μία από τις παλαιότερες heavy rock ελληνικές μπάντες, που στην περίπου 20ετή πορεία τους –και πέραν των δύο αξιόλογων κυκλοφοριών τους– έχουν καταγραφεί ως ικανότατο live σχήμα. Βάση της μπάντας είναι ο ντράμερ Μπάμπης Δαλλίδης και ο κιθαρίστας Θανάσης Μπανάσιος, οι οποίοι συμπληρώνονται αρμονικά από τον τραγουδιστή Κώστα Ντάλλα και τον μπασίστα Gabriel R. Με μια setlist που κυρίως βασίστηκε στο πολύ επιτυχημένο άλμπουμ Into The Spiral (2014) και αποδεικνύοντας τα …χιλιόμετρα τα οποία έχουν διανύσει επί σκηνής, οι Headquake κατάφεραν να μας βάλουν στο κλίμα της βραδιάς και το χειροκρότημα που έλαβαν στο φινάλε μόνο για τους τύπους δεν ήταν.
Setlist
1. Watching The Spiral
2. Evil Spirit
3. All Life Long
4. World as a Whole
5. Fake
Πολύ σύντομα και ενώ το Piraeus Academy είχε πια σχεδόν γεμίσει, ακούγεται η εισαγωγή του “Crop Circle” και άπαντες επιβιβάζονται στο αστρόπλοιο για ένα από τα γνωστά ταξίδια. Όταν δε ο καπετάνιος Wyndorf έδωσε το έναυσμα με το πρώτο «All right yeaaah», όλα έγιναν σωστά και ουδείς πια είχε αμφιβολία ότι κάθε προσδοκία θα γινόταν πραγματικότητα. Στα καπάκια έρχεται το “Powetrip” και η κατάσταση δεν έχει γυρισμό: μικροί και μεγάλοι αγκαλιασμένοι τραγουδάνε το εμβληματικό ρεφρέν της κάθε Παρασκευής, δηλώνοντας απερίφραστα ότι «I never gonna work another day in my life» καθώς «the Gods told me to relax, they said I’m gonna be fixed up right». Σταράτες κουβέντες δηλαδή.
Σύντομη στάση καθώς το αφεντικό ...ερωτεύτηκε μια νεαρή στη μπροστινή σειρά και της απάγγειλε το “Melt”, για να συνέλθει όμως γρήγορα από τα γήινα συναισθήματα και να μας βάλει ξανά σε διαστημική ρότα με ένα εκτεταμένο πέρασμα από τα κομμάτια του Superjudge και με το θεϊκό “Look To Your Orb For The Warning”. Κάπου εκεί το φεγγαρόφως λούζει τον συγκυβερνήτη Phil Caivano (τι να σου κάνουν ρε Phil μόνο τα γυαλιά ηλίου;), ο οποίος –κυριολεκτικά σεληνιασμένος– επιδίδεται σε ένα μοναδικό ρεσιτάλ από κιθαριστικά σόλο και γέφυρες, που σε στιγμές κατάφερνε να αποσπάσει την προσοχή μας από τον αεικίνητο Dave. Πράγμα καθόλου εύκολο.
Μικρό πέρασμα κατόπιν από τη Γη για χάρη του “Tractor”, με τις μπροστινές σειρές, επωφελούμενες από την ανάκτηση των συνθηκών βαρύτητας, να στήνουν εκ του προχείρου ένα pit-αναπαράσταση της πάλης των γενεών, καθώς ασπρομάλληδες, σκουρομάλληδες και ...ολιγομάλληδες του δίνουν και καταλαβαίνει. Σπρώχνουν, πηδάνε και γελούν για χάρη αυτής της τόσο αγαπημένης και γαμάτης μπάντας, που είναι ξανά εδώ, γερή και δυνατή.
Πρώτο φινάλε με τη χιλιοτραγουδισμένη δυάδα “Dopes To Infinity” και “Space Lord”, όπου η ιαχή «Motherfucker» αντιλάλησε έως τα Πετράλωνα. Ο Wyndorf δείχνει ευτυχής και συγκινημένος και αρχίζει να τραβάει αναμνηστικές φωτογραφίες, αποχαιρετώντας μας. Ποιος να φύγει, όμως; Το «we want more» ηχεί ως ομόθυμη λαϊκή απαίτηση και η μπάντα επιστρέφει και ενώνει τη φωνή της με μια εκρηκτική εκτέλεση του “I Want More”, το οποίο πυροδοτεί ξανά τον πύραυλο, εκτοξεύοντάς μας οριστικά στους γαλαξίες του “Negasonic Teenage Warhead”, από όπου έχω την τιμή να σας στέλνω την παρούσα ανταπόκριση.
Αναγνωρίζω ότι η συνεχόμενη εναλλαγή γήινης και εξωγήινης ατμόσφαιρας μπορεί και να θόλωσε την αντικειμενικότητα της κρίσης μου. Οπότε, για χάρη της ισορροπίας, ευχαρίστως να δεχθώ ότι στον πλανήτη Γη υπάρχουν και μεγαλύτερες μπάντες από τους Monster Magnet. Τίποτα όμως δεν μπορεί να μου αλλάξει την άποψη ότι, για όσο διαρκεί μια εμφάνιση σαν εκείνη του Σαββάτου, είναι οι κυρίαρχοι αυτού του Γαλαξία. Captain Dave, καλά ταξίδια να έχουμε. Στο επανιδείν!
Υ.Γ. Αγαπητό Piraeus Academy, σε καλωσορίζω με μεγάλη θέρμη. Νομίζω ότι μικρές παρεμβάσεις χρειάζονται και το …ρόδον θα ανθίσει ξανά.
Setlist
1. Crop circle
2. Powertrip
3. Melt
4. Superjudge
5. Twin Earth
6. Look to your orb for the warning
7. Dinosaur Vacuum / Brainstorm
8. Cage around the sun
9. Tractor
10.Dopes to infinity
11. Space Lord
Encore
12. I want more
13. Face down
14. Negasonic Teenage Warhead
{youtube}1Ig_jpXrqv8 {/youtube}
