Δεν ξέρω τι κόσμο είχαν μαζέψει οι IAMX στις (κάμποσες) προηγούμενες επισκέψεις τους στα μέρη μας, πάντως η προσέλευση στην προχθεσινή συναυλία στο Πειραιώς Academy μάλλον δεν πρέπει να ικανοποίησε κανέναν. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, θα έλεγα ότι στον χώρο δεν πρέπει να βρέθηκαν περισσότερα από μια 300αριά άτομα. Ήταν, βλέπετε, και (τσαγκαρο)Δευτέρα...
Η μαυροντυμένη φυλή της Αθήνας έδωσε βέβαια δυνατό παρών, πιστή στο ραντεβού της με τον ...τελετάρχη Chris Corner και την αγέλη καλικαντζάρων του. Κι εκείνοι έδωσαν ένα σόου που φάνηκε ότι δεν απογοήτευσε κανέναν. Με τα γνωστά επί σκηνής παιχνίδια τους, με την υπερκινητικότητα και τα σεξουαλικά υπονοούμενά τους, και με τη βοήθεια της τεχνολογίας φυσικά. Τούτη τη φορά στο σκηνικό δέσποζαν 4 τετράγωνα πάνελ, περιστραμμένα σε διαφορετική γωνία το καθένα, επί των οποίων προβάλλονταν βίντεο και εικόνες βγαλμένα θα έλεγε κανείς από τον χειρότερο εφιάλτη –από το πιο βαθύ πηγάδι του συλλογικού ασυνείδητου. Τα φώτα συνέβαλαν επίσης τα μέγιστα στο όλο κόλπο, περισσότερο κρύβοντας τους 4 μουσικούς και θέτοντάς τους ως πρωταγωνιστές ενός ιδιότυπου θεάτρου σκιών.
Καθότι η συναυλία αποτέλεσε μέρος της διεθνούς εκστρατείας-tour Metanoia 2016, ήταν επόμενο το μενού να περιλαμβάνει αρκετά τραγούδια μέσα από το περυσινό Metanoia (όπως τα “Happiness”, “No Maker Made Me” και “Insomnia”). Όμως σε καμία περίπτωση το γκρουπ δεν στάθηκε εκεί. Αντίθετα, έπαιξε και αρκετά κομμάτια από το The Alternative του 2006, ανάμεσα στα οποία το ομώνυμο και το “Spit It Out”, αλλά και από τα υπόλοιπα άλμπουμ του. Το κανονικό πρόγραμμα ήταν μάλλον σύντομο –μόλις 65 λεπτά– όμως έπειτα από τις επίμονες κραυγές των φανατικών δεν μάς χάλασαν το χατήρι και βγήκαν για encore, παίζοντας και το “Kiss And Swallow” φυσικά. Αυτό έλειπε!
Υπάρχει κάτι που, είτε είσαι φαν των IAMX είτε όχι, δεν μπορείς να αγνοήσεις στην performance τους: το ότι η μουσική τους και η όλη ύπαρξή τους είναι προορισμένα να εισπράττονται στις συναυλίες. Εκεί μόνο βιώνονται στις πλήρεις διαστάσεις τους, εκεί βρίσκεται όλο το ζουμί της περσόνας του Corner. Η οποία, όταν βρεθεί στη μέρα του, είναι ικανή να σε καταπιεί.
Πρωτεργάτης του ήχου τους είναι πρώτα απ' όλα ο στιβαρός και απέριττος ρυθμός (οριοθετούμενος από έναν ακαταπόνητο Jon Siren) κι έπειτα τα κύματα των συνθεσάιζερ (τα οποία ...βέλαξαν στα χέρια της Janine Gezang και της Sammi Doll που τα χειρίζονταν). Τα παραπάνω συμπληρώνονται από το όλο δόσιμο των μουσικών, οι οποίοι όλη τη βραδιά έκαναν ...μετάνοιες, δημιουργώντας έτσι ένα κλίμα μυστηριακό –σχεδόν σατανικό, θα έλεγα– το οποίο ήταν αδύνατο να σε αφήσει αδιάφορο. Ως κορωνίδα ήρθε η εντυπωσιακή φωνή του Corner, η οποία μοιάζει να πηγάζει από κάπου πολύ βαθιά μέσα του.
Υπήρξε επομένως απόλυτα επιτυχημένη η τελευταία επίσκεψη των Βρετανών στην Αθήνα, τουλάχιστον στο καλλιτεχνικό επίπεδο, αφού πιστοποίησε την ικανότητά τους να στήνουν άψογα συναυλιακά γεγονότα, με πολύ καλό ήχο, αστείρευτα οπτικά εφέ και ξεσηκωτική σκηνική παρουσία. Το ότι φεύγοντας, εγώ ο μη φαν τους, σκεφτόμουν ότι θα γούσταρα το live να κρατήσει λίγο ακόμα, αν μη τι άλλο δείχνει ότι ο μπαγάσας ο Chris Corner τα σχεδιάζει όλα, δίνοντας προσοχή ακόμα και στην πιο «ασήμαντη» λεπτομέρεια.
{youtube}33fcX0ws4ew{/youtube}
