Είναι η εικόνα του μέλλοντος και η επιστημονική φαντασία συγκοινωνούντα δοχεία; Έχει διαμορφωθεί η σύγχρονη τεχνολογία από το αύριο που φαντασιώθηκαν οι οραματιστές καλλιτέχνες του παρελθόντος; Αν ο καταναλωτής τέχνης δεν είναι κάτι το παθητικό, τότε οι γενιές που μεγάλωσαν με συγκεκριμένες ιδέες για το μέλλον ενσωμάτωσαν την εικόνα αυτή στη διαμόρφωση του παρόντος. Πόσο επηρέασε ο Νευρομάντης του Gibson (1984) τη σημερινή εικόνα του διαδικτύου; Και, πιο σχετικά με το παρόν κείμενο, η δυστοπικότητα του thrash των ύστερων 1980s, αποτελεί ακόμη μπούσουλα για κάποιους ακροατές;
Όλα αυτά είναι ερωτήματα που πέρασαν από το μυαλό μου κατά τις ακροάσεις του The Wake, 14ου δίσκου των βετεράνων Voivod, ιδιαίτερα λόγω του στίχου «Preconceived future is ruling your life» από το “Event Horizon”. Οι Καναδοί συνεχίζουν να μας τροφοδοτούν εδώ και 34 χρόνια με αναζωογονητικό, προοδευτικό thrash, θεματικά ριζωμένο σε μια δυστοπική, ελαφρώς cyberpunk θέαση του κοντινού μέλλοντος. Επίσης, αποτελούν μία από τις σημαντικότερες μεταλλικές σταθερές όσον αφορά την αψεγάδιαστη ποιότητα, γεγονός πολλαπλά εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κανείς τον χαμό του ιδρυτικού μέλους Dennis “Piggy” D'Amour το 2005.
Στο The Wake τα πράγματα παραμένουν χαρακτηριστικά Voivod, με επίκεντρο τη Dimension Hatröss (1988) και Nothingface (1989) περίοδο, όπως άλλωστε είχε προοικονομηθεί από το Post Society EP του 2016 (δείτε εδώ). Αυτό μεταφράζεται αδρά σε χαρακτηριστικά μικρο-riffs, νίκελ λαμαρίνες και ρυάκια υδραργύρου, ψηφιακή αεικίνηση και δυσαρμονία. Η άρθρωση των riffs γίνεται με χαοτική λογική και ύπουλη διάθεση –ανέκαθεν οι Voivod ήταν παιχνιδιάρηδες– ενώ άκρως ευπρόσδεκτα είναι και τα σόλο του δίσκου, τα οποία πετάγονται σαν drones. Το τυμπανικό παίξιμο του Michel “Away” Langevin παραμένει χαρακτηριστικό και ουσιώδες, κινούμενο μεταξύ ασφυκτικού thrash και προοδευτικού punk. Αναπάντεχη είναι όμως και η φωνητική επίδοση του Denis “Snake” Belanger, ποικίλη και χρωματιστή: πέρα από το γνωστό ύφος όξινης ματαιότητας, εδώ έχουμε μελωδικές γραμμές, πεζές απαγγελίες, αλλά και κάποιες πολυφωνίες.
Συνθετικά η μπάντα δεν φοβάται να απλωθεί και πέρα από τα καθαρά techno-thrash λημέρια, ηρεμώντας με φαντασμαγορικό και λυρικό τρόπο (όπως στο υπέροχο μεσαίο τμήμα του “Iconspirancy”). Όσον αφορά την παραγωγή, ο ήχος του δίσκου διατηρεί αναγνωρισιμότητα, ενδύεται όμως και έναν περιπετειώδη μανδύα με υφολογικά (ευτυχώς όχι ποιοτικά) σκαμπανεβάσματα –λεπταίνει, ζεσταίνεται, ψηφιοποιείται κατά το δοκούν. Αυτό γίνεται απόλυτα εμφανές στο 12άλεπτο tour de force “Sonic Mycelium” στο φινάλε, ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει το καναδικό γκρουπ.
Ένα δομικό συστατικό των Voivod είναι η αίσθηση της μηχανικής επανάληψης κάποιων riffs, σε μια παράθεση μονοτονίας που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι βασανιστική, καταλήγει όμως εθιστική. Είναι ένα στοιχείο που αλίευσαν από τους MX-80 Sound και με τη σειρά τους κληροδότησαν σε ολόκληρη τη black metal σκηνή. Γι' αυτό δεν είναι παράλογη η συνειρμική συσχέτιση τμημάτων του “Spherical Perspective” με αυτών του “I En Hall Med Flesk Og Mjød” των Darkthrone, για παράδειγμα.
Στιχουργικά παραμένουμε σε μια μίξη κριτικής ματιάς προς την ύστερη καπιταλιστική εποχή, λαγνείας με την τεχνολογία και αγνού sci-fi μυστηρίου. Όσον αφορά την κριτική προς την τεχνολογία, επιφανειακά μπορεί να θεωρηθεί ως μια σχετικά συντηρητική ματιά, προσκολλημένη στο παρελθόν. Από τους στίχους όμως διαφαίνονται κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες, οι οποίες δεν επιτρέπουν μια εύκολη απαξίωση: οι Voivod γράφουν και έξυπνα κείμενα, πέρα από ιδιοφυή μουσική.
Με το The Wake οι Voivod συνέθεσαν λοιπόν τον καλύτερό τους δίσκο εδώ και πολλά χρόνια. Πρόκειται για ένα σκεπτόμενο αμάλγαμα παρελθόντος και μέλλοντος, απολαυστικώς ώριμο συνθετικά, εκτελεστικά και θεματικά, από μια μπάντα που δεν φαίνεται να μπορεί να στραβοπατήσει. Μετά από τρεισήμισι δεκαετίες ζωής, παραμένουν πρωτοπόροι.
{youtube}hCuSHngMy-g{/youtube}
