Μόλις 22 λεπτά διαρκεί η νέα, 11η δουλειά της Liz Harris ως Grouper. Όμως η αίσθηση μοναχικότητας, εγκατάλειψης και βαθιάς θλίψης που διαδέχεται την ακρόασή της, ανθίσταται, διαχέεται και διογκώνεται αθόρυβα στον ακόλουθο χρόνο.
Το Grid Of Points ηχογραφήθηκε τον χειμώνα του 2014 στο βόρειο Wyoming, όταν η Αμερικανίδα μουσικός κλείστηκε σε ένα δωμάτιο παρέα με ένα πιάνο, ενώ έξω χιόνιζε και η θερμοκρασία άγγιζε τους -20 βαθμούς Κελσίου. Αυτό το κοντράστ εκκωφαντικής ησυχίας και υποδερμικής έντασης αποτυπώνεται και κατοικεί στην ψυχή του νέου της άλμπουμ. Πρόκειται για μία συλλογή 7 οδυνηρά όμορφων τραγουδιών, η οποία μοιράζεται κοινά στοιχεία με τις πιο εσωστρεφείς και μίνιμαλ δουλειές της Harris, όπως το Dragging Α Dead Deer Up A Hill (2008) και το πιο πρόσφατο Ruins (2014). Με τη διαφορά πως, εδώ, το «στοιχειωμένο» πιάνο και τα απόκοσμα φωνητικά αποτελούν τα μοναδικά συνθετικά υλικά.
Νιώθω πάντως ότι το σημείο εισόδου στο πραγματικό νόημα αυτού του δίσκου, θα είναι διαφορετικό για κάθε ακροατή: είναι άλλωστε από εκείνες τις δουλειές που χτίζονται πάνω στους generic παράγοντες «ομιχλώδης ατμόσφαιρα» και «θολές μελωδίες». Ωστόσο, υπάρχει ένα κλειδί που ανοίγει τις περισσότερες πόρτες, το οποίο αφορά τις διαφορετικές σημασίες της μεταβλητής «μετά». Είναι δηλαδή σαν κάθε σύνθεση να γεμίζει τα χρονικά, χωροταξικά, συναισθηματικά (κοκ.) διαστήματα τα οποία έπονται του φαινομενικά σημαντικού γεγονότος, όπως το τελευταίο σκιαγραφείται στις διάφορες στιγμές του άλμπουμ.
Αν υπήρχε μία κάμερα για τις εικόνες που αποτυπώνονται μέσα σ' αυτά τα τραγούδια, τότε θα κατέγραφε τα εξής: ένα σχεδόν άδειο πάρκινγκ στο “Parking Lot”, αργά το βράδυ, με εκατοντάδες αμάξια να έχουν σταθμεύσει μέσα στην ημέρα στις διάφορες θέσεις του· στο “Driving”, πάλι, θα βλέπαμε απλώς το απαράλλαχτο εσωτερικό ενός αυτοκινήτου μετά από πολλές ώρες οδήγησης και ζωής μέσα σε εκείνο· στο “Birthday Song” θα παρατηρούσαμε το κενό δωμάτιο στο οποίο πραγματοποιήθηκε ένα πάρτι γενεθλίων, μα τώρα έχει απομείνει μία μισοφαγωμένη τούρτα, μερικά γιορτινά καπέλα κι ένα «Happy Birthday» στον τοίχο· και στο “Breathing” θα αφουγκραζόμασταν τις στιγμές που ακολουθούν κοντά στο στόμα ενός ανθρώπου, αφότου σταματήσει να αναπνέει.
Όλα τα παραπάνω, όπως και τα ίδια τα τραγούδια, μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό: εξερευνούν τα συναισθηματικά συντρίμμια τόπων, όπου πριν από λίγο υπήρχε ζωή, μα τώρα κυριαρχεί το κενό, η μοναξιά, η εγκατάλειψη και ο θάνατος.
Έτσι συμβαίνει και με την εμπειρία ακρόασης του Grid Of Points. Η δράση δεν τοποθετείται στα 22 λεπτά διάρκειάς του, αλλά στην αβάσταχτη σιωπή που διαδέχεται το τελευταίο του δευτερόλεπτο. Εκεί ο ακροατής θα δώσει τη μάχη του και θα αναμετρηθεί με τον επώδυνο αντίκτυπο της συναισθηματικής ανάμειξής του στον δίσκο.
{youtube}zHgrVQ8KOac{/youtube}
