Τώρα που οι περισσότεροι μουσικοί απολογισμοί για το 2017 έχουν πραγματοποιηθεί –τόσο οι επίσημοι, όσο και αυτοί μέσα μας (κυρίως αυτοί)– έρχεται η σύντομη χρονική περίοδος στην οποία ανακαλύπτουμε δίσκους που δεν εκτιμήσαμε όταν έπρεπε, αλλά τους συναντήσαμε σε ορισμένες εκλεκτικές λίστες. Το Animal Spirits ανήκει ακριβώς εδώ: είναι ένα αρκετά διαλογιστικό και «απαιτητικό» άλμπουμ για να βρει τον χώρο που του αξίζει σε μία έντονη καθημερινότητα γεμάτη εξωτερικό «θόρυβο», είναι όμως τελικά τόσο απαραίτητο και επιβλητικό, ώστε δεν θα μπορούσε να μην συμπεριληφθεί σε λίστες που έχουν ένα «overlooked» στάτους.
Στην 3η ολοκληρωμένη του δισκογραφική δουλειά, ο απόφοιτος του Μαθηματικού της Οξφόρδης και πρώην παιδί-θαύμα της rave, James Holden, μεταλλάσσεται από dance πειραματιστή σε ηλεκτρονικό σαμάνο, εξερευνώντας νέες ηχητικές εμπειρίες, διαθέσεις και βιώματα, παρά genres με τη στενή έννοια της ετικέτας. Δεν έχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία πώς θα βαφτίσετε ό,τι ακούτε εδώ πέρα: ο ίδιος το αποκαλεί «μία spiritual jazz μπάντα που παίζει folk-trance», εγώ θα το χαρακτήριζα (εντελώς αυθαίρετα) «παγανιστική jazz electronica με αναλογική φιλοσοφία», αλλά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Στην πραγματικότητα, ο Holden αναζητεί αλγοριθμικά το σημείο τομής ανάμεσα στην αστρική jazz του Pharoah Sanders, στον καλειδοσκοπικό αυτοσχεδιασμό του Neil Hardley, στην παράδοξη ψυχεδέλεια του Robert Wyatt και στη μυστηριακή electronica των Fuck Buttons. Ωστόσο, δεν τον απασχολούν οι καθαρά συγγενείς ηχητικές τους συνιστώσες, όσο κυρίως η εύρεση ενός τόπου όπου η ατμόσφαιρά του θα εσωκλείει το κοινό βίωμα που μοιράζεται η μουσική όλων των παραπάνω επιρροών του.
Το σημαντικότερο απ’ όλα, όμως, είναι ότι επιτυγχάνει κάτι τέτοιο χωρίς να περαστεί το δημιούργημά του ως αποτέλεσμα ακαδημαϊκής έρευνας ή προϊόν «εξωτισμού». Το Animal Spirits είναι προσιτό, διασκεδαστικό, περίεργο και πίνεται μονορούφι– δεν κολλάει πουθενά η ακρόασή του. Ίσως κάτι τέτοιο να οφείλεται και στο υπνωτικό tempo που δεν εγκαταλείπει ποτέ τη ροή του δίσκου, παραπέμποντας σε «πρωτόγονους», αφρικάνικους ρυθμούς. Η δυναμική που χτίζεται ήδη από το “Spinning Dance” διαχέεται ενεργειακά σε κάθε αυλάκι της οργιώδους, ηχητικής ζούγκλας του Holden: άλλοτε παίρνει τη μορφή, κυκλικών, ηλεκτρονικών επών ("The Beginning And The End Of The World"), ενώ αλλού εκτονώνεται ως το μικρό, αυτοσχεδιαστικό θαύμα μίας μπάντας με άφθονη φαντασία και πολυσυλλεκτικό πνεύμα ("Thunder Moon Gathering").
Σε πολλούς, αυτή η δουλειά πιθανώς να θυμίσει τo Elaenia, το προπέρσινο ντεμπούτο του Sam Shepherd ως Floating Points. Πέρα από παρόμοιο υπόβαθρο (και οι 2 είναι Βρετανοί και θετικοί επιστήμονες) και πέρα από τον κοινό ηλεκτρονικό jazz ήχο, οι 2 δίσκοι μοιράζονται και την ίδια κοσμοθεωρία. Υπάρχει δηλαδή ένα μοτίβο εδώ, το οποίο δεν μπορεί να αγνοηθεί. Οι οραματιστές DJs του Νησιού, ίσως να είναι εκείνοι που διψάνε πιο πολύ απ’ όλους για το μέλλον: ψαχουλεύουν για obscure, αναλογικά καλούδια και τα αλέθουν με μία μεταμοντέρνα αντίληψη, για να δημιουργήσουν κάτι εντελώς οικείο, όσο και εξωγήινο. Η ασφάλεια του ίντερνετ και η αληθινή αγάπη τους για αναζητήσεις παλαιάς σχολής, τούς δίνει τη δυνατότητα να φέρνουν πιο κοντά ηχητικούς τόπους που κάποτε έμοιαζαν να απείχαν χαοτικές αποστάσεις.
Αυτήν την αίσθηση αφήνει με κάθε νέα ακρόαση και το Animal Spirits, αναδεικνυόμενο έτσι σε έναν από τους πιο πολύτιμους και απαραίτητους δίσκους της χρονιάς που μόλις έφυγε.
{youtube}aZ8KNMM3pqc{/youtube}
