Whoredom Rife - Dommedagskvad

Κάπου στα mid-1990s, οι παρέες του Γκέτεμποργκ θήλαζαν το νεογέννητο new wave of Swedish death metal και η μαυρομεταλλική σκηνή της σκανδιναβικής χώρας δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τις εξελίξεις. Σχήματα σαν τους Setherial, τους Naglfar, τους Dissection και τους ξεχασμένους Dawn μπόλιασαν τον ήχο τους με άπλετη μελωδία, καταλήγοντας σε ένα υβρίδιο που θόλωνε τα όρια μεταξύ των ειδών. Με βάση στην ατμόσφαιρα και στη μεταγραφή heavy ιδεών στον σιδηροδρομικό ήχο, η εποχή αυτή υπήρξε καθοριστική για την ενθρόνιση της μελωδίας στη λίστα με τα χαρακτηριστικά του Σουηδικού black metal, έστω κι αν κάτι τέτοιο θεωρήθηκε από πολλούς ως μια νερωμένη εκδοχή του «true» black metal ήχου.

Οι Whoredom Rife μπορεί να είναι Νορβηγοί και όχι Σουηδοί, μα στο φετινό ντεμπούτο τους Dommedagskvad (μεταφράζεται ως Ποιήματα της Μέρας του Χαμού) αποτίουν φόρο τιμής κατά πρώτο λόγο στον προαναφερθέντα ήχο και σε μικρότερο βαθμό στο γενικότερο ατμοσφαιρικό 1990s black metal. Όλα τα σημάδια –γραφικότητας, θα μπορούσαν να πουν οι κακεντρεχείς– είναι εδώ: από τις καμπάνες του εισαγωγικού “Bells Of Doom”, που κάνει αναγωγή σε μαυρομεταλλικά αρχέτυπα, μέχρι τη σχεδόν επανεκτέλεση του “The Majesty Of The Nightsky” των Emperor υπό το όνομα “Cursing The Storm To Come” (μόνο η έκρηξη στο τέλος λείπει), και τη λατρευτική ματιά προς τους Dawn.

Οργανικά το άλμπουμ κυριαρχείται από ψυχρές κιθάρες, που όμως δεν φτάνουν στα κακοτράχαλα τοπία της παγωμάρας, προτιμώντας να μείνουν στην άνετη δροσιά ενός βουνίσιου ρυακιού: σαν να κοιτάζεις τον χειμώνα μέσα από τη ζεστασιά του σπιτιού. Υπάρχουν αρκετά αρπίσματα και έγχορδες αντηχήσεις, καθώς και μια γενικότερη ιμπρεσιονιστική προσέγγιση στην τραγουδοποιία. Η ηχητική φυσιολατρία είναι διάχυτη, το ίδιο και τα χορταστικά σε αριθμό αλλά και τοποθέτηση blast-beat ξεσπάσματα. Απλές δομές, με εφηβικό ξεδίπλωμα και με αρκετό βάρος στην υπενθύμιση της σημασίας της κυκλικότητας στο είδος.

Ο δίσκος είναι φτιαγμένος με προσοχή, στοχεύοντας πρωτίστως σε ένα κοινό το οποίο πιθανότατα δεν έχει σε εκτίμηση πάνω από 10 δίσκους που κυκλοφόρησαν μετά το 2000. Κάτι σαν αυτό που είχαν κάνει οι Tsjuder με το Desert Northern Hell (2004), δηλαδή, το οποίο μου ήρθε σαν φόρμα αρκετές φορές στον νου ακούγοντας το ντεμπούτο των Whoredom Rife. Εκεί όμως που το 3ο άλμπουμ των βετεράνων Νορβηγών ξεχώριζε δια του εξαιρετικά εμπνευσμένου αναστήματός του, με κομμάτια που αντέχουν στον χρόνο, το Dommedagskvad στέκεται αρκετά ιδρωμένο.

Εν τέλει εδώ έχουμε μια καλοφτιαγμένη βουτιά νοσταλγίας και σχετικά μονόπλευρης αφοσίωσης σε μια ιδιαίτερα εύηχη και σχετικά «ζεστή» σκηνή. Εύληπτο, απολαυστικό, αλλά όχι ιδιαιτέρως ρηξικέλευθο black metal.

{youtube}y5EuRmn97s8{/youtube}