Είναι προφανές από το προηγούμενο άλμπουμ Mala (2013): ο Devendra Banhart έχει περάσει επισήμως «από τα αλώνια στα σαλόνια». Πριν βιαστεί κανείς να πει ότι η παραπάνω διαπίστωση είναι προϊόν δικής μου φαντασιοπληξίας ή κακοπροαίρετες φήμες, ένα απλό χρονολογικό google search στις εικόνες και στα βίντεο του καλλιτέχνη αρκεί να πείσει και τον πιο μεγάλο αμφισβητία. Κάμποσες δε γνώσεις, έστω και επιφανειακές, για τις μουσικές προτιμήσεις τόσο στα αλώνια, όσο και στα σαλόνια, μάλλον θα επιβεβαίωναν εξίσου τον ισχυρισμό. Ακόμη και ο τίτλος του παρόντος πονήματος θαρρώ πως κλείνει το μάτι πονηρά, μιας και για πολλά μπορείς να κατηγορήσεις τον 35χρονο Τεξανό, αλλά όχι για έλλειψη χιούμορ ή αυτοσαρκασμού.
Η πιο γυαλισμένη παραγωγή που είχε αρχίσει δειλά να διαφαίνεται στο What We Will Be του 2009 και καθιερώθηκε με το Mala, είναι πανταχού παρούσα σχεδόν σε όλο το Ape In Pink Marble –και λέω «σχεδόν» για λόγους που θα αναλύσω πιο κάτω. Η ξεκάθαρη acid/freak folk της περιόδου κατά την οποία ηχογραφούσε για τη Young God όπως και οι κατοπινές ψυχεδελοπεριπέτειες των Cripple Crow (2005) και Smokey Rolls Down Thunder Canyon (2007) μας έχουν αφήσει χρόνους· και έχουν πλέον αντικατασταθεί από ένα indie folk/folk pop υβρίδιο το οποίο καλοβλέπει προς bossa nova, ακόμα και προς disco μεριά ανά στιγμές.
Για παράδειγμα, το “Fig In Leather” αισθητικά (και όχι τόσο ηχητικά) θα μπορούσε να είναι ένα ανοιχτό φλερτ προς τους Yello, ενώ το “Theme Of A Taiwanese Woman In Lime Green” ζήλεψε την πλαστική bossa όσων θέλησαν να καταπιαστούν με τις βραζιλιάνικες μελωδίες –συχνά όχι επιτυχώς. Επίσης, διάσπαρτα στα κομμάτια συναντά κανείς το γιαπωνέζικο koto (είδος άρπας), το οποίο έχει επιστρατευτεί για να επιτύχει την ατμόσφαιρα που θα βίωνες σε ένα δωμάτιο συγκεκριμένου ξενοδοχείου στο Τόκυο, όπως διάβασα κάπου…
Η κιθάρα πάλι στο στα όρια τους αφελούς “Fancy Man” παιχνιδίζει ευχάριστα (αλλά ως εκεί), ενώ και το “Good Time Charlie” είναι μία συμπαθής pop στιγμή. Όπως συμπαθή είναι και τα 10 πρώτα κομμάτια αυτού του νέου άλμπουμ, συνθέτοντας ένα ευχάριστο κλίμα: μπορείς να βάλεις το Ape In Pink Marble να γεμίζει τον χώρο όσο πίνεις μερικά μαρτινάκια και μπουρδολογείς, χωρίς κανένα τραγούδι του να έχει κάτι περισσότερο να πει ή κάποιον λόγο να σου μείνει αξέχαστο. Θα μπορούσε επομένως να αποτελεί φυσική συνέχεια του Mala, αφού οι δύο δίσκοι μοιάζουν σαν δίδυμα αδερφάκια.
Εκεί όμως που τα σκέφτεσαι όλα αυτά και αρχίζεις να αναπολείς τις παλιότερες δημιουργικές στιγμές του καλλιτέχνη, έρχεται το «σχεδόν» που μας ξέμεινε από προηγούμενη παράγραφο: το 11ο κομμάτι με τίτλο “Linda”, είναι το καλύτερο που έχει γράψει ο Banhart από το 2007. Απογυμνωμένη vocal jazz την οποία θα ζήλευαν και οι μεγάλες ντίβες του παρελθόντος, με τον ερμηνευτή να φορά το ανδρόγυνο κουστουμάκι του (ή φορεματάκι του;), τραγουδώντας μελαγχολικά «I’m a lonely woman drifting through town»· αφήνοντας έτσι μια ελπίδα για την πορεία που ίσως πάρει μελλοντικά. Συγκλονιστικά απέριττος και βαθιά συναισθηματικός, με την κιθάρα να ζωγραφίζει συνοδεύοντας, και στη μέση ένα περίεργο avant garde κενό για το «έτσι θέλω» του καλλιτέχνη.
Πράγματι, αν κατευθυνθεί προς τα εκεί, πιστεύω πως θα μεγαλουργήσει. Ταιριάζει άλλωστε στον δρόμο τον οποίον έχει πάρει και υπάρχει άπλετος χώρος για πανέμορφες ερμηνείες. Στο ίδιο αργό τέμπο κυμαίνονται και τα δύο τελευταία κομμάτια, κλείνοντας έτσι αξιοπρεπώς το άλμπουμ και ανεβάζοντας αισθητά τον μέσο όρο. Είναι σαν μια δουλειά δέκα τραγουδιών συνοδευεόμενη από ένα EP τριών, τα οποία κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να τοποθετήσει μαζί.
Το Ape In Pink Marble είναι λοιπόν το πιο ενδιαφέρον δημιούργημα του πολύχρωμου τραγουδοποιού εδώ και καιρό, χάρη κυρίως σε αυτά που υπόσχεται, παρά σε όσα κατά πλειονότητα περιέχει. Τώρα, αν οι υποσχέσεις είναι αυτοαναγορευμένες προφητείες του γράφοντα, μόνο το μέλλον μπορεί να το φανερώσει. Και πάλι, πάντως, δεν νομίζω να πάψουν να έχουν αδυναμία στον Devendra οι αρκετοί θαυμαστές του (ανάμεσά τους βρίσκομαι δηλωμένα κι εγώ). Ό,τι και να κάνει, όπως και να το πλασάρει, τη φόρμουλα την έχει βρει εδώ και χρόνια. Ακόμα επομένως και στα χειρότερά του, κάπως θα σε τουμπάρει.
{youtube}wD1j0CiBV0U{/youtube}
