Όλοι θέλουν να ροκάρουν σαν να 'μασταν στο 1975. Με μουστάκες ή μούσια, με μπλουζίστικο παίξιμο στην κιθάρα και γρέζι στη φωνή, με καμπάνες κοτλέ ή τζιν σκισμένα, όλοι θέλουν να νιώσουν λίγη από τη μαγεία εκείνης της εποχής. Και θα ήταν άδικο να μην παραδεχτούμε ότι αρκετά από τα γκρουπ που δραστηριοποιούνται με τέτοιους σκοπούς, έχουν (έστω) καταφέρει να πείσουν για τις αγνές τους προθέσεις.
Για παράδειγμα, οι Σουηδοί Graveyard: είναι πλέον μία από τις σταθερές, όταν αναφερόμαστε στο vintage hard rock. Και αν αναρωτηθούμε για ποιον λόγο ξεχωρίζουν, οι πιο πιθανές απαντήσεις θα είναι «γιατί το νιώθουν» ή «γιατί είναι αληθινοί». Εγώ θα προσθέσω «γιατί μετά από ελάχιστες ακροάσεις έχεις ξεχωρίσει εύκολα 4-5 τραγούδια από κάθε δίσκο τους, που σε συναρπάζουν». Βεβαίως σε έχουν μεταφέρει πίσω στον χρόνο, κυρίως όμως σε έχουν υποχρεώσει να αδιαφορήσεις παντελώς για τις ηχητικές συγγένειες.
Πρόσεξες ας πούμε σίγουρα την κραυγή που γδέρνει το λαρύγγι του Joakim Nilsson, στο εναρκτήριο “Magnetic Shunk”. Αλλά δεν θα ήταν παρά μόνο μία αναλαμπή έξαρσης, εάν έλειπε αυτή η διαβολικά σέξι γκρούβα του τραγουδιού. Και το "The Apple Αnd Τhe Tree" δεν θα ήταν παρά μια ασθενική αντανάκλαση των Dire Straits, εάν δεν πρόσθεταν οι Σουηδοί ένα μαγευτικό σόλο, εκεί λίγο μετά τη μέση.
Με λίγα λόγια, δεν αρκεί η επιμελής μελέτη του λαμπρού παρελθόντος για να γράψεις μουσική που συναρπάζει. Απαιτεί και ταλέντο. Και από αυτό οι Graveyard αποδεικνύονται διαχρονικά πλήρεις, αφού και τα προηγούμενα 3 άλμπουμ τους είναι εξίσου αξιόλογα με το φετινό. Πιο τρανή απόδειξη δεν μπορείς άλλωστε να βρεις από το "Can’t Walk Out", ένα από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς: είναι η σύνθεση που πιθανώς θα τους μπάσει στο πάνθεον των σύγχρονων rockers, τα 6 λεπτά που θα αποτελέσουν και την άπιαστη κορυφή της καριέρας τους.
Κατά τ’ άλλα, το Innocence & Decadence διαθέτει την ποιότητα και την ποικιλία (και μπλουζιές έχει το μαγαζάκι: "Too Much Ιs Νot Enough", "Exit 97") για να αναδειχθεί και ως «metal-friendly» vintage rock, αλλά και ως μια εξαίσια πρόταση για όλους αυτούς που μέχρι σήμερα ζουν με δανεικά και αγύριστα απ' τα 1970s.
{youtube}QpURYgyecHk{/youtube}
