*Είναι το Book Of Souls ένας μάλλον μη ευφάνταστος τίτλος, σε ένα ακόμα πιο απογοητευτικό εξώφυλλο (κατάφερε να είναι χειρότερο και από αυτό για το The Final Frontier), που δεν δικαιολογείται από την πείρα της συγκεκριμένης μπάντας;
Ναι!
*Είναι το νεόκοπο άλμπουμ και νεότροπο (αλλά όχι καινοτόμο), ακολουθώντας τον prog χαρακτήρα τον οποίον εφάρμοσαν οι Maiden στο The Final Frontier του 2010, βρίσκοντας εκ νέου τους ήρωες της νεότητάς τους –αυτούς που τους μεγάλωσαν πριν αποφασίσουν να ηγηθούν του N.W.O.B.H.M.; Παρακολουθούμε παράλληλα και μια εμμονή στα αμερικάνικα πετάλια ήχου, τα οποία προσδίδουν έναν ήχο παχύτερο και χωρίς πολλές μεσαίες (και πρίμες) συχνότητες, χαρακτηριστικό των Βρετανών στους περισσότερους δίσκους τους, ακόμα και σε εκείνους των '00s;
Ναι!
*Γίνεται εμφανής η κούραση της φωνής του Bruce Dickinson, δεδομένης της περιπέτειας υγείας του, αλλά και της ηλικίας; Γίνεται φανερό ότι η μπάντα χαμηλοκουρδίζει σε κάποιες φάσεις ή παίζει πιο χαμηλά απ' το σύνηθες, ακριβώς για να βοηθηθεί η περάτωση του δικού του ρόλου;
Ναι!
*Ξέρουμε πολλά συγκροτήματα που, σε 40 χρόνια ύπαρξης, μπαίνουν στο στούντιο αναμετρώμενα εκ νέου με το κοινό, μέσω καινούριων συνθέσεων και όχι αναμασώντας αραχνιασμένα best of στις συναυλίες –και μάλιστα με δεδομένο ότι η μάχαιρα του κάθε πικραμένου είναι όμοια του Αβραάμ και επικρέμεται πάνω τους, όπως πάντα γίνεται με τους δεινόσαυρους;
Όχι!
*Ήταν εύκολο για τους Maiden να χρησιμοποιήσουν μερικά κλασικά κόλπα (βλέπε μανιέρα) και να φτιάξουν έναν δίσκο που θα έκανε αν μη τι άλλο τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς να χαϊδεύουν τα μούσια τους ικανοποιημένοι, ακούγοντας διπλοσολίες στο άπειρο; Προτίμησαν, αντ’ αυτού, να κάνουν τον πλέον μεγάλο σε διάρκεια δίσκο τους (92 λεπτά) βάζοντας πολλά πρωτόφαντα κόλπα –όπως λ.χ. τα voice over και τα πιάνα– κρατώντας παράλληλα απαράβατο τον κανόνα που θέλει τη μπάντα αυτή να μη γράφει για αγάπες και λουλούδια;
Ναι!
*Κατάφεραν να αποφύγουν τα φιλεράκια;
Όχι!
*Ξεπερνούν αυτά τον αριθμό των 2;
Όχι!
*Είναι αλήθεια ότι όταν μπαίνει το (σχετικά μακροσκελές) intro του closing track –με τον ωραίο τίτλο "Empire Of The Clouds"– νομίζεις ότι έχει κάνει λάθος το streaming player και σε έχει πετάξει σε σύνθεση του Andreas Vollenveider; Aλλά ότι η Σιδηρά Παρθένος σε κερδίζει, αφενός γιατί πειραματίζεται, αφετέρου γιατί το κομμάτι εξελίσσεται αρχικώς σε power μπαλάντα με mid-tempo και εν τέλει γίνεται ένα 18λεπτο prog ντελίριο πάνω σε ένα σχοινοτενές, μα όχι βαρετό, up tempo;
Ναι!
*Υπογράφεται ο δίσκος εκ νέου –και επιτυχημένα– από τον βετεράνο παραγωγό Kevin Shirley (Led Zeppelin, Rush και Slayer, μεταξύ των πελατών του), μόνιμο κατά πως φαίνεται συνεργάτη των Iron Maiden από την εποχή της επιστροφής του Bruce;
Ναι!
*Είναι αλήθεια ότι ο υπογράφων, πέραν των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, έβαλε το Book Of Souls στο repeat ουκ ολίγες φορές, στοχεύοντας αποκλειστικά στην προσωπική απόλαυση και όχι στην εξαγωγή χρήσιμων για την παρούσα κριτική συμπερασμάτων;
Ναι!
*Είναι αλήθεια ότι εξαιτίας δύο απωλειών από το οικείο περιβάλλον του Steve Harris, ο ηγήτωρ και μπασίστας δεν παρέδωσε ως συνήθως έναν έτοιμο δίσκο στη μπάντα; Κι έτσι μόλις μία σύνθεση υπογράφεται καθ'ολοκληρίαν από τον ίδιο, οπότε όλα σχεδόν τα μέλη είχαν μεγάλο μερίδιο και συμβολή στα τραγούδια, κάτι πρωτόφαντο στους Maiden;
Ναι!
*Θα δημιουργήσει νέους οπαδούς το Book Of Souls;
Όχι!
*Αποτελεί αξιοπρεπές σταθμό της δισκογραφίας των Iron Maiden, ευρισκόμενο στα σίγουρα πιο πάνω από το θα-σου-σπάσω-τα-νεύρα-στα-πρίμα Dance Of Death του 2003 ή από το υπερεκτιμημένο Brave New World του 2000 (το ανοσιούργημα A Matter Of Life And Death του '06 δεν το βάζω καν στον λογαριασμό);
Ναι!
*Να πάμε επομένως στο πηλίκο: είναι τελικώς θετικό;
Ναι! Ναι! Ναι!
{youtube}-F7A24f6gNc{/youtube}
