Ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας της σκληρής μουσικής αποτέλεσε οικογενειακή υπόθεση. Από τις όχθες του Μισισιπή έως τις βραζιλιάνικες φαβέλες και από το νότιο άκρο της Ευρώπης έως τον παγωμένο βορρά, κάπου θα συναντήσεις αδέρφια, ξαδέρφια, πατεράδες και γιους, να προχωράνε τη μουσική ζωή. Με αυτή τη θετική σκέψη, πριν από κάποια χρόνια, έδωσα χρόνο ακρόασης στους Von Hertzen Brothers –και ουδέποτε το μετάνιωσα. Οι Φινλανδοί, με όλη τους την πορεία, τιμούν τον τίτλο της καλώς εννοούμενης «ανοιχτόμυαλης» μπάντας.
Η σχέση μας εξελισσόταν εξαιρετικά, έως τους 2 προηγούμενους δίσκους τους (Stars Aligned, 2011 & Nine Lives, 2013), οι οποίοι με προβλημάτισαν, καθώς αισθάνθηκα την αρχική συνθετική ορμή του γκρουπ να μένει στάσιμη. Γι' αυτό με την ανακοίνωση του νέου άλμπουμ –του 6ου κατά σειρά– η ευχή μου ήταν δεδομένη: ο τίτλος New Day Rising να είναι όνομα και πράγμα. Ευτυχώς δεν μου χάλασαν χατίρι…
Πράγματι, μια νέα μέρα ανατέλλει εδώ για τους Von Hertzen Brothers. Η έμπνευση έχει επιστρέψει για τα καλά και παντρεύει με τον καλύτερο τρόπο τις πολλές επιρροές τους: από το βασισμένο στα keyboards rock των Rush στα 1980s, έως τις δυναμικές των Tool και των Muse στα '00s, με μια μικρή στάση στον μετα-grunge ήχο των Soundgarden των 1990s.
Οι συνθέσεις χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες. Από τη μία είναι το progressive τμήμα, όπου περιλαμβάνονται το ομότιτλο του δίσκου τραγούδι, το “You Don’t Know My Name”, το “Sunday Child” και το “The Destitute”. Τα πιο ενδιαφέροντα δηλαδή σημεία αυτής της νέας δουλειάς, κομμάτια-σημεία αναφοράς για τη συνολική πορεία της μπάντας, μα και πεδία όπου τα αδέρφια και οι δύο συνοδοιπόροι τους κάνουν επίδειξη ταλέντου και εκτελεστικής δεινότητας.
Από την άλλη, βρίσκεται το ας πούμε πιο εμπορικό τμήμα (με την έννοια του radio-friendly), όπου ξεχωρίζει το υπερ-πιασάρικο “Hold Me Up” και συμπληρώνουν τα σχετικά αδιάφορα “Black Rain” και “Hibernating Heart”. Πέραν των κατηγοριοποιήσεων, ο δίσκος έχει δύο ακόμα σημεία αναφοράς. Το ένα είναι η τραγουδάρα “Trouble”, στο οποίο δεσπόζει ένα παραμορφωμένο blues riff, με την παθιασμένη φωνητική ερμηνεία να καθηλώνει στο ρεφραίν· το άλλο, είναι η είδηση ότι το summer hit της χρονιάς μας έρχεται από την καταθλιπτική και κρύα Φινλανδία: βάλτε το “Dreams” στο τέρμα και κατανοήστε τι σημαίνει ένεση θετικής ενέργειας.
Συμπερασματικά, νομίζω ότι το κύριο στοίχημα για τους Von Hertzen Brothers κερδήθηκε, καθώς ουδείς καλοπροαίρετος μπορεί να αρνηθεί ότι η πορεία τους ξανασυνάντησε εδώ τον δρόμο της αρετής. Και για το προσωπικό μου γούστο, όμως, αν έλειπαν κάποιες «απλές» για το ταλέντο τους συνθέσεις (με τις οποίες ωστόσο μην αποκλείετε ότι θα διεκδικήσουν διάφορα βραβεία, στο τέλος του 2015), θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν διάφοροι πιο προβεβλημένοι καλλιτέχνες της σκηνής, ώστε να βγουν από το τέλμα των τελευταίων χρόνων.
{youtube}QAy0_AfujqQ{/youtube}
