Πώς το είπατε; «Οι Manic Street Preachers γερνούν με αξιοπρέπεια»;
Ναι, σάς καταλαβαίνω. Προσπαθώ δηλαδή... Γιατί εντάξει, το προ εννεαμήνου Rewind The Film τούς βρήκε πράγματι σε ακουστική και αυτοαναδρομική φάση, σχεδόν να δηλώνουν ευθέως ότι ήταν έτοιμοι να υποστείλουν τη σημαία του ανένδοτου αγώνα τους. Όμως, πέραν του ότι εκείνο το άλμπουμ τούς έβρισκε να χαίρουν άκρας υγείας ως δημιουργοί (τα 'γραψε ωραία τότε ο Στυλιανός Τζιρίτας, εδώ), ήταν εξ αρχής γνωστό ότι ηχογραφούσαν παράλληλα και μια δεύτερη δουλειά, τελείως διαφορετικής κατεύθυνσης. Μήπως –λέω μήπως– θα έπρεπε λοιπόν να ήσασταν λίγο περισσότερο υπομονετικοί;
Γιατί, ξέρετε, η δική μου εντύπωση είναι ότι οι Μανιακοί Ιεροκύρηκες επιχείρησαν με αυτά τα δύο, σε γρήγορη διαδοχή, χτυπήματά τους να μάς δουλέψουν ψιλό γαζί. Ή τουλάχιστον να παίξουν δύο εντελώς αντίθετους ρόλους. Τουτέστιν, η στάση τους στο Futurology εκφέρεται σε ακραία αντιδιαστολή με την ευγένεια του προκατόχου του. Υποστολή της σημαίας; Μπα, αυτά είναι για τους τελειωμένους κι όχι για μια μπάντα με εμφανέστατη όρεξη για μουσική.
Μην ξεχνάτε άλλωστε αγαπητοί μου ότι δεν μιλάμε για μια μπάντα της σειράς, από εκείνες για τις οποίες πρέπει να κινητοποιηθεί ο Π.Ο.Χ. (Παγκόσμιος Οργανισμός Χάιπ, για όσους δεν γνωρίζουν) ώστε να πειστούμε να τις ακούσουμε. Εδώ μιλάμε για ένα τρίο που κοντεύει να κλείσει τα 30 του χρόνια και καταθέτει φέτος τη 12η δουλειά του. Ξέρετε εσείς πολλούς 45άρηδες να ακούγονται τόσο αφοσιωμένοι, τόσο καίριοι, τόσο αληθινοί και καβλωμένοι όσο οι Preachers στα "Walk Me To The Bridge", "Let's Go To War", "The Next Jet To Leave Moscow", "Black Square" και "Misguided Missile"; Πόσους μπορείτε αλήθεια να βρείτε, οι οποίοι να έχουν την όρεξη –σε μια τέτοια στιγμή της πορείας τους– να παίξουν με τη φόρμουλα και τον ήχο τους, όπως κάνουν εδώ οι Ουαλοί με τη βοήθεια του Alex Silva στα Hansa Studios του Βερολίνου; Ελάτε τώρα, ξεχάστε τις κάμποσες συμμετοχές και τα ντέμο που περιέχει η deluxe έκδοση και βάλτε απλά το δισκάκι να παίξει.
Εντάξει, αντιλαμβάνομαι τις ενστάσεις σας για τη βαθμολογία· η αλήθεια είναι ότι κι εγώ αμφιταλαντεύτηκα. Βλέπετε, έχουμε αποφασίσει εδώ στο Avopolis να μην ανεβαίνουμε πάνω από το 7, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις –και καλώς νομίζω. Παρ' όλα αυτά, το 7άρι μού φαίνεται λίγο για το Futurology, έστω κι αν «αντικειμενικά» θα έπρεπε να σταθώ εκεί. Αλλά η δυναμική και η ενέργεια που διαπερνά το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ηχογραφήσεων, τούτη η προφανέστατα «πριτσερική» μα συνάμα ολόφρεσκη κατάθεση, δεν μου επιτρέπει να τσιγγουνευτώ. Όχι φίλτατοι, δεν «γερνούν» οι Manic Street Preachers, απλά μεγαλώνουν. Κι όσο για την «αξιοπρέπεια», εγώ θα μίλαγα μάλλον για αρχίδια και καρδιά.
{youtube}nusymqINrSc{/youtube}
