Ένας νεαρός με τον οποίον κουβέντιαζα στα πλαίσια μιας καλοκαιρινής παρέας γούρλωσε τα μάτια όταν του είπα πως το "Dernière Danse" δεν κατάφερε να πιάσει το γαλλικό νούμερο ένα, μένοντας στο #2 των charts. «Μα πώς είναι δυνατόν;», αναρωτήθηκε –και η αλήθεια είναι πως για λίγο συμμερίστηκα την αδυναμία του να το πιστέψει: το τραγούδι έχει κυριολεκτικά σαρώσει στη χώρα μας (αλλά και στην Τουρκία και στο Ισραήλ, που πάντα συγκινούνται από τον δυτικότροπο ανατολισμό)· για όποιον ζει εκεί έξω και όχι στον όποιον μικρόκοσμό του, δεν χρειάζονται charts ή μετρήσεις για να γνωρίζει πως πρόκειται για τη μεγαλύτερη διεθνή επιτυχία του 2014 στην Ελλάδα.
Αν είναι καλό τραγούδι το "Dernière Danse"; Το έχω πια ακούσει τόσες φορές, που έχω μπερδευτεί. Θα έλεγα ότι είναι καλούτσικο: διαθέτει την ίντριγκά του, έχει κι εκείνον τον δυτικότροπο ανατολισμό που λέγαμε και πιο πάνω, έχει αυτήν την κοριτσίστικη ερμηνεία που κάθεται εύκολα στο αυτί, διαθέτει την απαιτούμενη δόση μελαγχολίας για να πιάσει τον Έλληνα, έχει πάντως και τη μελωδία του. Μια χαρά ευπρόσωπο ποπ χιτάκι δηλαδή, αρκεί να μην ακούς διάφορους άμουσους δίπλα σου να αγορεύουν περί σπουδαίων τραγουδιών και άλλων πολλών εμπριμέ.
Η ώρα βέβαια του άλμπουμ, είναι πολύ διαφορετική από την ώρα του single, πόσο μάλιστα αν μιλάμε και για δισκογραφικό ντεμπούτο. Η Indila πάντως το παίζει σωστά: βάζει στην έναρξη το "Dernière Danse" να ξεμπερδεύει και μετά πέφτει για κολύμπι στα βαθιά. Συμπαθητικό το ένα, συμπαθητικό το άλλο, φτάνεις στο φινάλε. Τίποτα δεν σε έχει ενθουσιάσει, τίποτα δεν σε έχει χαλάσει. Πείθεσαι ότι –έστω και με την πολύτιμη βοήθεια του συζύγου της DJ Skalp στα μετόπισθεν– η 30χρονη Adila Sedraïa μπορεί να σταθεί.
Δεν δείχνει ωστόσο να διαθέτει ιδιαίτερο βεληνεκές. Ο ορίζοντας δηλαδή των τραγουδιών δείχνει δεδομένος και λιγάκι... μίνι, ενώ η προσέγγισή της στην ερμηνεία μάλλον εξαντλείται σε μια επίκληση στο εξωτικό, στοιχείο που υποστηρίζεται και από την αλγερινοαιγυπτοϊνδοκαμποτζιανή της καταγωγή. Εξαντλείται δηλαδή στις ολίγον αμανετζίδικες κορυφώσεις και στα βορειοαφρικανικά τραβήγματα των φωνηέντων, που συνυπάρχουν (αρμονικά, η αλήθεια είναι) με μια πιο ορθόδοξη Δυτική ποπ α-λα-γαλλικά. Μόνο στο "Boîte En Argent" διέκρινα προσωπικά μια απόπειρα να τραγουδήσει διαφορετικά.
Το "Ego", το δεύτερο single "Tourner Dans Le Vide", ίσως το "Comme Un Bateau" μπορούν να κρατήσουν ζωντανό το όνομα της Indila στη γαλλόφωνη αγορά για όλο το έτος, ενώ το Mini World –ως σύνολο– τη βάζει στην ποπ δισκογραφία με το δεξί, προσφέροντας εμπορικές βάσεις για να υπάρξει μια καλοστημένη, δίχως άγχος συνέχεια. Κι εκεί θα κριθεί η Indila, στη συνέχεια. Για την ώρα μπορεί να κάτσει άνετα και να απολαύσει την επιτυχία της. Μια χαρά της πάει και κανέναν μας δεν χαλάει. Μακάρι μάλιστα να ήταν αυτό το mainstream, θα μπορούσαμε μετά να συζητήσουμε και για το εναλλακτικό πιο ουσιαστικά από ότι συζητάμε τα τελευταία 10+ χρόνια.
{youtube}K5KAc5CoCuk{/youtube}
