Έχοντας υπογράψει συμβόλαιο με την Universal στην τρυφερή ηλικία των 13 ετών, ήταν μόνο θέμα χρόνου για την ταλαντούχα Lorde (κατά κόσμον Ella Yellich-O'Connor) να κάνει το δισκογραφικό της ντεμπούτο. Υπό την καθοδήγηση του Joel Little πίσω από την κονσόλα, το Pure Heroine –το οποίο και προλογίστηκε μάλιστα λίγους μήνες νωρίτερα από μία ακόμα κυκλοφορία, το The Love Club EP– κέρδισε ευθύς αμέσως κοινό και κριτικούς (κλισέ, αλλά αληθινό), αποκτώντας ήδη υποψηφιότητα για τα φετινά Grammy και μονοπωλώντας το ενδιαφέρον στην κορυφή του Billboard με το υπερ-επιτυχημένο (και εξαιρετικό) single "Royals".
Δεν ήταν δύσκολο λοιπόν για τα μουσικά έντυπα να ερωτευθούν ευθύς αμέσως τη Lorde, γράφοντας τεμενάδες για πάρτη της και εξυμνώντας τη δυσανάλογα ώριμη στιχουργική της έκφραση. Δικαιολογημένα, θα έλεγε κανείς, αφού το μινιμαλιστικό ηλεκτρονικό μουσικό περίβλημα των 10 τραγουδιών του Pure Heroine τα προστατεύει από τις κακοτοπιές του εύκολου και πομπώδους εντυπωσιασμού, προσφέροντας παράλληλα εύφορο και ευκρινές πεδίο ανάπτυξης στα καλογραμμένα τραγούδια της (16άχρονης πλέον) Νεοζηλανδής. Τραγούδια εξομολογητικά μιας εφηβικής αστικής ανίας, τα οποία περισσότερο ταιριάζουν στιλιστικά με αυτά των Λονδρέζων ΧΧ, παρά με εκείνα άλλων σύγχρονων νεαρών στάρλετ.
Και η αλήθεια είναι πως η Lorde διαθέτει μια εξαιρετικά ακονισμένη ικανότητα έκφρασης των σκοτεινών μύχιων σκέψεων των απανταχού απογοητευμένων νιάτων της σύγχρονης Δυτικής κοινωνίας. Αυτών δηλαδή που βαριούνται αφόρητα και σκοτώνουν την ώρα τους άσκοπα σε γκρίζες πόλεις, βουτώντας σε καταχρήσεις και αδιαφορώντας για την καταναλωτική μανία και τη χλιδή που προβάλλεται από τα είδωλα της ποπ κουλτούρας· που βρίσκουν ευχαρίστηση στα μικρά, απλά και καθημερινά πράγματα, τα οποία προσφέρουν μικρά χαμόγελα και παρέχουν τη χρηστικότητα της προσωρινής και απατηλής διεξόδου από μια άχρωμη και δυσοίωνη πραγματικότητα...
Κάπως έτσι κερδίζει τις εντυπώσεις η συμπαθής Νεοζηλανδή: με την απέριττη και λιτή –σχεδόν ambient κατά διαστήματα– ηλεκτρονική περιβολή αυτών των 10 κομματιών. Άσε που, σαν σωστή Αγνή Ηρωίδα η οποία σέβεται τον «γαλαζοαίματο» τίτλο της, ποντάρει στις εκλεπτυσμένες λεπτομέρειες για να εξυψώσουν το τελικό αποτέλεσμα, προσφέροντας αξία στις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις· προσέξτε λ.χ. τα αέρινα δεύτερα φωνητικά που χρωματίζουν το "White Teeth Teens". Προσπερνώντας λοιπόν τον ίσως υπέρμετρα συγγενή χαρακτήρα του συνόλου του PureHeroine κι έχοντας μια σχετική αντιπάθεια στα μισά των βαθμολογιών, ο υποφαινόμενος θα χαρίσει με ευχαρίστηση ένα 7αράκι στην καρτέλα του ελέγχου της Lorde.
{youtube}LFasFq4GJYM{/youtube}
