«Γρήγορα ναι, πρόχειρα όχι». Αυτό ακουγόταν στο τζινγκλ γνωστού ταχυφαγείου πίσω στα 1990s, αυτό υιοθετεί και το ντουέτο των Disclosure για τη μουσική του (χωρίς φυσικά να έχει γνώση του εν λόγω διαφημιστικού). Άμεσα προσβάσιμα τραγούδια, που τα απολαμβάνεις από την πρώτη ακρόαση, δίχως να χρειάζονται επανειλημμένες επισκέψεις ώστε να «αναδειχθούν οι αρετές» τους; Βεβαίως! Εύκολες λύσεις, κενό περιεχόμενο και άρπα-κόλλα λογική; Με τίποτα...
Οι Disclosure έγιναν γνωστοί με εκείνο το remix τους στο “Running” της «Σκοπελίτισσας» Jessie Ware και από τότε ακολουθούν μια φρενήρη πορεία, με πολλά άκρως επιτυχημένα singles, τα οποία τους έχουν χαρίσει ευρεία αποδοχή στη Βρετανία (και όχι μόνο). Αποκορύφωμά της το παρθενικό τους άλμπουμ, που μοιάζει προορισμένο να αφήσει στίγμα στο φετινό καλοκαίρι (αλλά και στη χρονιά γενικότερα), όπως ακριβώς είχαν κάνει και όσα κομμάτια προηγήθηκαν τους περασμένους μήνες. Ποιος μπορεί άλλωστε να αμφισβητήσει την εθιστικότητα της μελωδίας του “Latch” ή τα ιδανικά φωνητικά του Sam Smith που το συνοδεύουν; Από τα τραγούδια του 2012 χωρίς δεύτερη σκέψη, συνεχίζει λοιπόν την κυριαρχία του και στο 2013.
Η πιο χορευτική συνέχεια ήρθε με το “White Noise” και τη συνδρομή των «ζεστών» Aluna George, ενώ το “You & Me” επιβεβαίωσε πως δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο σχήμα στο οποίο έτυχαν μια-δυο επιτυχίες, αλλά με ένα ντουέτο που διαθέτει αποδεδειγμένη έφεση στα ευάκουστα, ευχάριστα, αβίαστα, κολλητικά, μη επιφανειακά και ουσιώδη άσματα. Και η έλευση τώρα του Settle απλά επιβεβαιώνει αυτή την πρώτη θετική εκτίμηση.
Οι επιρροές των Disclosure ξεπροβάλλουν διάχυτα καθ' όλη την ακρόαση του άλμπουμ. Tουτέστιν, το funky house, το UK Bass και το UK Garage βρίσκονται όλα εδώ και απλώνονται μαεστρικά σε ολόκληρο το φάσμα του Settle, αφομοιωμένα και μετουσιωμένα σε ένα ομοιόμορφο αμάλγαμα που πολύ δύσκολα θα αφήσει ασυγκίνητο όποιον διατηρεί μια επαφή με τον upbeat ηλεκτρονικό ήχο. Το “When A Fire Starts to Burn” ήδη αποτελεί την επόμενη στη σειρά επιτυχία της μπάντας, ενώ υπάρχουν κι άλλα κομμάτια με παρόμοια λογική, αλλά και δυναμική. Αν κάτι κρατάει τούτο το ντεμπούτο των Disclosure «προσγειωμένο», είναι που δεν προσπαθεί να ξεφύγει από τα μουσικά σύνορα τα οποία οριοθετούν οι ίδιες του οι βασικές επιρροές. Δεν γίνεται πάντως να παραβλεφθεί το γεγονός πως ομιλούμε για μια δουλειά που ακούγεται μονορούφι και δεν θα απογοητεύσει σε κανένα σχεδόν σημείο της.
Βαθύτερες καλλιτεχνικές ανησυχίες μπορεί λοιπόν να μην δείχνει το Settle των Disclosure, αλλά με τέτοιες μελωδίες και τέτοια αμεσότητα δεν τις αποζητάς κιόλας. Δεν χρειάζεται εξάλλου να ψάχνουν όλοι την πρωτοπορία...
{youtube}Mtn6KqO3RcA{/youtube}
